Nëse duam t’i bëjmë një analizë përballjes ti tanike mes Mançester Sitit dhe Realit të Madridit duhet të nisemi nga thënia e Karlo Ançelotit në fund të ruletës së penalltive, që pa ekipin e tij të kualifikohej për në çerekfinalet e Ligës së Kampioneve.
“Fitorja këtu mund të arrihej vetëm në këtë mënyrë” e përmblodhi Karlo Ançeloti fjalën e tij në konferencën pas ndeshjes. “Vetëm kështu” ishte shpjegimi që dha italiani për t’i rezistuar rrethimit të Sitit në portën e Madridit, 18 goditje nga këndi dhe 32 goditje drejt portës! Megjithatë, ishte Reali që goditi i pari, me golin e Rodrigos. Me një avantazh prej një goli, spanjollët mbyllën zonën e tyre, duke mbrojtur çdo hapësirë të mundshme që skuadra e Pep Guardiolës mund të depërtonte në vijimësinë e lojës.
Topi lëvizte nga njëra anë në tjetrën, por mbrojtja e Madridit ishte në ekuilibër të vazhdueshëm. Siti mund të kishte barazuar para pushimit, me një rast të pastër pas gjysmë ore, por nuk arritën. Në pjesën e dytë Siti shtyu edhe më tej duke e detyruar Realin të bëjë një lojë nga ato të mbijetesës ekstreme, derisa Kevin De Bryjne barazoi 1-1 me një çerek ore të mbetur deri në fund. Siti nuk u mjaftua me barazimin dhe vendësit ushtronin presion, në kërkim të një goli që do të kishte shmangur penalltitë që skuadra e Ançelotit kërkonte aq shumë dhe që rezultuan se ishte zgjedhja jo e dëshiruar, por fitimtare. “Kur shkuam te penalltitë isha i bindur se kualifikoheshim”, tha Ançeloti pas takimit. Kjo tregon jo pak. Lunin mbylli një mbrëmje madhështore me dy penallti të pritura kundër Bernando Silvës dhe Mateo Kovaçiç. Pjesën tjetër e kompletuan treshja e mbrojtjes Lukas-Naço-Rydiger që nuk gabuan. Dhe tani djemtë e Ançelotit do të përballen me Bajernin, i cili eliminoi Arsenalin 1-0 në ndeshjen e dytë (3-2 në total). “The coaches voice” ka analizuar detajet kryesore taktike të ndeshjes mes Sitit dhe Realit të Madridit.
MODIFIKIMI TAKTIK I REALIT – Ançeloti zgjodhi një Real pak më ndryshe sesa një javë më parë në Madrid. Skuadra fillimisht dukej si një 4-2-3-1, me Vinicius me më shumë prani në zonën qendrore, duke kërcënuar qendërmbrojtësit e Mançester Sitit. Kjo e lejoi atë të lidhej me shokët e tij në të djathtë shumë më tepër sesa në “Santiago Bernabéu”, me dy mbrojtësit e krahut dhe mesfushorët e gjerë që ofrojnë gjerësi rreth bllokut të qytetit. Bellingam filloi si organizator, zbriti më poshtë për t’u kombinuar me dyshen Kros dhe Kamavinga. Individualisht, Kros dhe Kamavinga u zhvendosën në krahë për të mbuluar hapësirat e lëna nga avancimi i Mend në të majtë dhe Karvahal në të djathtë. Fede Valverde operoi si anësor i djathtë, me Rodrigon në të majtë. Vizitorët u përpoqën të joshin lojtarët e Sitit përpara, duke luajtur shkurt, përpara se të kërkonin topa të drejtpërdrejtë pas mbrojtjes vendase, siç u pa në ndërtimin e golit të Rodrigos. Pas golit, Reali krijoi një bllok të ulët për pjesën e mbetur të pjesës së parë.
AKANZHI, LOJTARI I LIRË – Si zakonisht, Guardiola e rregulloi Sitin me një formacion sulmues 3-2-4- 1. Manuel Akanzhi kaloi nga qendra e mbrojtjes në dopioqendër të mesfushës përkrah Rodrit. Bernardo Silva dhe Kevin De Bryjne më pas sulmuan nga brenda, megjithëse të mbuluar nga afër nga Kros dhe Kamavinga, gjë që ndoshta pjesërisht shpjegon pse Reali zgjodhi formacionin 4-2-3- 1. Xhek Grilish dhe Fil Foden u angazhuan në duele të përsëritura 1 kundër 1 përballë mbrojtësve agresivë të Realit të Madridit, duke e lënë Halandin të mbajë nën presion të vazhdueshëm Naçon. Në përpjekje për të thyer bllokun e ulët mbrojtës të Realit, anësorët e Sitit filluan të zbresin në zona më të thella dhe të çlirohen nga markimet e ngushta të Karvahal e Mendi. Megjithatë, mbrojtësit e bardhë vazhduan gjurmët e tyre mbi ta, duke shtuar vigjilencën e mesfushorëve të Realit të Madridit ndaj De Bryjnes dhe Bernardo Silva. Kjo e la Akanzhinë si një lojtar të lirë, shpesh pa një shenjë rivali për të marrë pas Rodrigon, Bellingamin dhe Viníciusin.
Lëvizjet e Akanzhi nga krahu i djathtë i mbrojtjes e çuan natyrshëm që të “pushtonte” atë zonë të mesfushës. Kjo do të thoshte më shumë peshë për sulmin e Sitit në atë anë. Me qendërmbrojtësit e Realit të shqetësuar për ndalimin e vrapimeve të Foden dhe De Bryjne, Akanzhi vazhdoi të punonte mes rreshtave dhe të depërtonte më tej. Ndërsa Mendi ruajti agresivitetin, duke u hedhur drejt Fodenit, De Bryjne u bë një aset gjithnjë e më i rëndësishëm, duke shfrytëzuar hapësirat pas mbrojtjes së vizitorëve. Krahu i majtë i sulmit të “qytetarëve” kishte më pak prezencë sulmuese, me Karvahal që u ndëshkua në një rast kur Grilish e kaloi atë në një 1 kundër 1.
BLLOKU I ULËT I REALIT – Siti sulmoi me më shumë këmbëngulje në krahun e majtë që nga fillimi i pjesës së dytë. Karvahal ishte ende agresiv në mbikëqyrjen e Grilish, por për shkak të rezervimit të tij prej kartonit të marrë, e kishte të vështirë për të bërë ndërhyrje të pakujdesshme. Si rezultat, Siti mundi të dërgonte topa prapa shpine për vrapimet e Bernardo Silvës, të cilat krijuan disa momente rreziku. De Bryjne, Haland dhe Foden u pozicionuan për të sulmuar krosimet nga krahu i majtë, me Akanzhi që u zhvendos në atë anë për të ofruar më shumë mbështetje. Me Sitin që dominonte zotërimin e topit dhe fushën, Madridi u mbërthye me një linjë mbrojtëse prej gjashtë lojtarësh. Vetëm Vinícius dhe Rodrigo vepronin si dy opsionet e Realit në kundërsulm. Siti ushtroi presion gjatë pjesës së dytë dhe pjesën më të madhe të kohës shtesë. Reali u bombardua me 33 goditje dhe 18 goditje nga këndi.
Doku ishte shumë më agresiv kundër tërheqjes së Karvahalit dhe pikërisht ishte krosimi i belgut, që çoi në largimin e dobët të Rydigerit duke sjellë golin e De Bryjnes. Mbrojtja e konvertuar me tre e vendësve u vendos shumë lart për të ndalur çdo kundërsulm të mundshëm dhe për të mbyllur Realin në një të tretën e tyre mbrojtëse. De Bryjne humbi një shans të shkëlqyer për të sigluar ndeshjen, përsëri në një lëvizje nga e majta, por madrilenët nuk arritën të gjenin goditjen vendimtare dhe Madridi doli fitues pas lotarisë së penalltive.
