“Përse elita e Rusisë është çelësi i rënies së Putinit”, kështu e nis artikullin CNN.

Në një analizë të gjatë, referuar situatës në Ukrainë, sanksioneve të vendosur kundër Rusisë, CNN trajton në një analizë të gjatë rolin e elitës rusë në rënin e presidentit rus, duke iu referuar edhe deklaratave të presidentit amerikan.

Në një pjesë të fjalimit të tij të shtunën në Varshavë, presidenti ameriklan Joe Biden tha: “Për hir të Zotit, ky njeri nuk mund të qëndrojë në pushtet!”

Biden dhe ndihmësit e tij u tërhoqën shpejt nga komentet, duke mohuar se Presidenti në fakt po bënte thirrje për ndryshim regjimi në Rusi.

Në lojën e shahut me shumë nivele të dinamikës së brendshme të pushtetit rus, gjëja e fundit që ata në Kremlini mund të mendojnë të lëvizin kundër Putinit është inkurajimi publik nga një president amerikan .

Nëse qëllimi strategjik i SHBA-së është të ndikojë në sjelljen ruse, vërejtjet e Presidentit Biden duket se nuk ishin të dobishme.

Politikëbërësit amerikanë kanë dështuar historikisht të kuptojnë se përbuzja e njerëzve për sundimtarët e tyre autokratikë nuk përkthehet domosdoshmërisht në një përqafim të SHBA-së ose vlerave të saj politike.

Ruajtja e fuqisë

Rusët në pozitat e pushtetit sot nuk pajtohen domosdoshmërisht me idealet demokratike , apo ta shohin Amerikën si fenerin e ndritshëm të botës.

Ata janë të fokusuar në arritjen dhe ruajtjen e pushtetit dhe privilegjit.

Nga natyra, ata që përfituan nën Putinin kanë qenë oportunistë, jo thjesht ideologë.

Për të pasur sukses, ata krijojnë, dhe kur është e nevojshme, braktisin aleanca të bazuara në interesa të ndërsjella.

Udhëheqësi rus e rrethoi veten me ata që të paktën sipërfaqësisht, përqafuan vizionin e tij.

Kujtojmë se Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut vendosi vitin e kaluar se togeri, i FSB-së, Alexander Litvinenko , dikur besnik i Putinit, u helmua nga dy agjentë të inteligjencës ruse që vepronin në emër të Kremlinit, ndërsa diçka të tillë Moska e mohoi.

Zyrtarët rusë që favorizojnë përfundimin e luftës në Ukrainë mund të thonë se po veprojnë si pasojë e  shqetësimit për Rusinë mbi pasojat e marrëzisë së Putinit.

Në të kundërt, çdo rus që mbron largimin e Putinit mund të përshkruhet si në aleancë ose kukulla të SHBA-së dhe NATO-s.

Çdo sugjerim i ndryshimit të regjimit nga Perëndimi e fuqizon Putinin që ta përdorë atë si një thirrje për bashkim dhe rezistencë.

Konspiracion dhe konsensus

Politika ruse është një punë e konspiracionit dhe konsensusit.

Në historinë e tij, si Bashkimi Sovjetik edhe liderët në dukje të plotfuqishëm dhe të pakundërshtueshëm mbajtën një Byro Politike e cila ofronte këshilla dhe zbatonte politika.

Nëse Putini do të lëkundet, ose në të vërtetë largohet në një afat të afërt, ka të ngjarë që kjo të shkaktohet nga duart e atyre që janë më të afërt me të, duke vepruar së bashku.

Figura më e fuqishme ruse sot pas Putinit është padyshim njeriu që e pasoi atë në FSB, Nicolai Patrushev , sekretar i Këshillit të Sigurisë Kombëtare të Rusisë, një post paksa i njëjtë me Këshilltarin e Sigurisë Kombëtare të SHBA-së, Jake Sullivan, por më i fuqishëm.

Patrushev duket se ka marrëdhënien më të fortë me Putinin në oborrin e tij.

Vërejtjet e tij ndër vite përqafojnë dhe përforcojnë iluzionet e Putinit për fuqinë ruse, konfrontimin me Perëndimin dhe shtypjen brutale të mospajtimit.

Por ndjenjat e përbashkëta të Patrushevit dhe pjesëmarrja në risovjetizimin e Rusisë nga Putini nuk e siguron gatishmërinë e tij për të zbritur me kapitenin dhe anijen e tij.

Oportunizmi dhe vetë-ruajtja mund të nxisin ende ata që janë afër Putinit në të gjithë inteligjencën, agjencitë e sigurisë dhe komponentët ushtarakë që ta shtyjnë atë që të ndryshojë pozicionin e tij, oseta largojnë atë nëse nuk e bën.