Në përpjekjen e tyre për të shfaqur lidershipin e klimës përpara Konferencës së OKB-së për Ndryshimet Klimatike në Glasgow, Skoci, liderët botërorë po flisnin edhe një herë për objektivat ambicioze të reduktimit të karbonit. Presidenti i SHBA-së, Joe Biden, për shembull, ka vendosur qëllimin për të krijuar “një sektor energjie pa ndotje karboni deri në vitin 2035 dhe një ekonomi neto me emetime zero jo më vonë se 2050”.

Shumica e qeverive të vendeve të pasura kanë formuluar objektiva të ngjashëm ambicioz.

Fatkeqësisht, këto objektiva do të jenë tepër të shtrenjta. Një studim i ri në revistën Nature tregon një reduktim 95 për qind të emetimeve deri në vitin 2050 – pothuajse zero neto që do të kushtonte 11.9 për qind të PBB-së ose më shumë se 11,000 dollarë dollarë  për çdo qytetar amerikan çdo vit.

Kanë kaluar njëzet e katër vjet që nga miratimi i Protokollit të Kiotos, marrëveshja e parë e madhe globale që premton uljen e emetimeve të karbonit. Që atëherë, bota ka pritur qindra konferenca klimatike dhe vendet e pasura kanë folur me siguri të gjelbër, por emetimet kanë vazhduar të rriten sepse liderët nuk duan t’i ngrenë çmimin e madh njerëzve.

Në një analizë të sinqertë të dekadës së fundit të politikës klimatike, OKB-ja i quan vitet 2010 një “dekadë të humbur”. Nuk mund të bëjë dallimin mes asaj që ka ndodhur dhe një bote që nuk ka miratuar politika të reja klimatike që nga viti 2005. Vetëm mendoni për këtë: pas gjithë këtyre takimeve klimatike dhe gjithë këtyre premtimeve klimatike, kur shikojmë emetimet aktuale nuk mund të dallojmë ndryshimin nga bota në të cilën jemi dhe një botë ku nuk na interesonte të bënim asgjë për krizën klimatike që nga viti 2005.

Kjo vë në perspektivë sfidën me të cilën përballet Konferenca e OKB-së për Ndryshimet Klimatike. Udhëheqësit botërorë mund të zgjedhin të bëjnë atë që kanë bërë gjatë dekadave dhe të kontribuojnë në një takim tjetër klimatik në një botë të mbushur me konferenca klimatike me qëllime të mira. Vendet do të bëjë premtime të këndshme si transformimi i sektorit të energjisë elektrike (i cili është përgjegjës për vetëm 19 përqind të të gjithë energjisë që konsumon bota) në burime të rinovueshme. Ekziston një shans i mirë që ato premtime përfundimisht të zbulohen të jenë po aq të zbrazëta sa premtimet e dekadës së fundit, sepse votuesit do ta refuzojnë projektligjin.

Ose udhëheqësit mund të shkojnë në një rrugë tjetër.

Sfida e vërtetë me qasjen aktuale ndaj politikës klimatike është se për sa kohë që ulja e emetimeve mbetet e shtrenjtë, udhëheqësit do të flasin shumë, por mund të bëjnë pak. Në botën e pasur, kjo është për të shmangur ndjekjen e gjurmëve të turpshme të presidentit francez Emmanuel Macron, i cili duhej të tërhiqej në lëvizjen e “jelekëve të verdhë” pasi propozoi një rritje modeste të çmimeve të benzinës. Dhe vendet më të varfra kanë prioritete shumë më të rëndësishme, duke përfshirë nxitjen e rritjes ekonomike dhe nxjerrjen e popullsisë së tyre nga varfëria.

Ajo që nevojitet është një fokus më i mprehtë në kërkimin e energjisë së gjelbër. Nëse bota mund të krijojë ose “zhvillojë” energji të gjelbër që është më e lirë se lëndët djegëse fosile, ne do ta kishim zgjidhur problemin e ngrohjes globale. Dhe jo vetëm vendet e pasura dhe me qëllime të mira, por çdo komb, përfshirë Kinën dhe Indinë, do të kalonin në energji të pastër. Duke punuar me 27 nga ekonomistët kryesorë të klimës në botë dhe tre fitues të çmimit Nobel, Konsensusi i Kopenhagës, zbuloi se politika më efektive dhe afatgjatë e klimës është investimi i shumë më tepër burimeve në kërkimin dhe zhvillimin e gjelbër.

Gjatë konferencës së OKB-së për klimën 2015 në Paris, më shumë se 20 vende, përfshirë Kinën, premtuan të dyfishojnë shpenzimet për Kërkim dhe Zhvillim për inovacionet e energjisë së gjelbër deri në vitin 2020. Fatkeqësisht, shumica e tyre e kanë dështuar.

Në vend që të bëjnë premtime të mëdha dhe të shtrenjta, qeveritë e ardhshme do të duhet të tërhiqen pasi qytetarët të fillojnë të protestojnë kundër rritjes së faturave të energjisë, liderët duhet të angazhohen menjëherë për të shpenzuar shumë më tepër për kërkimin dhe zhvillimin e gjelbër.

Dhe kostoja totale për çdo vend do të jetë shumë më e ulët se ajo sipas politikave aktuale të klimës. Për vitin 2030, ekonomistët tanë fitues të çmimit Nobel kanë sugjeruar që bota të rrisë shpenzimet e saj 70 miliardë dollarë të tjerë në vit. Krahasoni atë me 195 miliardë dollarë që po shpenzojmë aktualisht për subvencionimin e energjisë së gjelbër joefektive.

Në konferencën e klimës në Glasgow, liderët botërorë do të këshilloheshin që të mos përsërisin atë që ka dështuar në dekadat e fundit, por të theksojnë një rrugë më të lirë, më të zgjuar që në fakt do të ndihmojë në zbutjen e ndryshimeve klimatike: Rritja drastike e investimeve në zhvillimin e gjelbër mund të ndihmojë të gjithë botën të kalojë nga karburantet fosile në energji të pastër.

Për t’u bërë pjesë e grupit "Balkanweb" mjafton të klikoni: Join Group dhe kërkesa do t’ju aprovohet menjëherë. Grupi Balkanweb