Në hapësirat e thata të Brazilit verilindor, një pamje e jashtëzakonshme është shfaqur nga hapësira – një rrjet i lashtë dhe masiv me kodra termitesh, të shpërndara në një sipërfaqe prej rreth 88,000 miljesh katrorë.

Kjo strukturë e shtrirë, e ndërtuar nga termitet e vogla Syntermes dirus, ka qenë duke e formësuar në heshtje peizazhin për më shumë se 3,800 vjet.

Deri vonë, këto kodra dukeshin si grumbuj të rastësishëm, por imazhet e reja satelitore, të kombinuara me gjetjet nga një studim i botuar në Current Biology (2018), zbulojnë një metropol të ndërlikuar dhe të organizuar me shumë kujdes.

Studimi, i kryer nga studiues të Universitetit të Salfordit dhe Universidade Estadual de Feira de Santana, nxori në dritë shtrirjen e plotë të kësaj mrekullie nëntokësore, duke treguar se si këto termite kanë krijuar një nga strukturat më të mëdha të ndërtuara nga insektet në Tokë.

Kodrat e termiteve—që arrijnë deri në 2.2 metra lartësi dhe 29.5 metra gjerësi—nuk janë thjesht grumbuj të rastësishëm dheu. Ato janë mbetjet e një sistemi trafiku nëntokësor që këto insekte të zellshme e kanë ndërtuar për mijëvjeçarë.

Qëllimi i tyre? Të transportojnë mbeturinat e gjetheve dhe të krijojnë një mjedis të qëndrueshëm jetese nën kushtet e ashpra të shkretëtirës. Ndërsa termitet hapin tunele nën sipërfaqe, ato e shtyjnë tokën lart përmes boshteve të përkohshme, duke formuar grumbuj të përhershëm që mund të zgjasin me shekuj.

Këto kodrina, të bëra nga argjila e paketuar, janë strukturat më të mëdha të ndërtuara nga insektet në Tokë, dhe shkalla dhe preciziteti i tyre sfidojnë atë që dimë rreth aftësisë së natyrës për të krijuar sisteme të organizuara dhe efikase.

Me 200 milionë kodra në të gjithë shkretëtirën, zhvendosja e tyre e kombinuar e tokës mund të rivalizojë me vëllimin e 4,000 Piramidave të Mëdha të Gizës.

Ajo që është vërtet interesante në lidhje me këtë metropol shkretëtire është planimetria strategjike e kodrave. Termitet krijojnë një model ‘të shpërndarë tepër’ – kodrat janë të vendosura rreth 65 metra larg njëra-tjetrës, një model që siguron që të mos ketë mbingarkesë në tunelet nëntokësore.

Është interesante se distanca është rezultat i vetëorganizimit .

Studiuesit zbuluan se termitet përdorin sinjale kimike për të udhëhequr lëvizjet e tyre, duke e bërë ndërtimin e këtyre rrjeteve të gjera tepër efikase dhe efektive.

Ajo që i bën këto kodrina termitesh edhe më të jashtëzakonshme është mosha e tyre. Disa nga këto struktura janë mbi 3,800 vjeçare, duke i bërë ato më të vjetra se shumë monumente ikonike të ndërtuara nga njeriu.

Dhe pavarësisht kushteve sfiduese të shkretëtirës, ​​ku burimet janë të pakta, termitet kanë lulëzuar duke krijuar një ekosistem të qëndrueshëm nën sipërfaqe.

Ky zbulim i habitshëm tregon se ndërtimet madhështore nuk kërkojnë gjithmonë trupa monumentalë ose teknologji të përparuar – ndonjëherë, thjesht duhen miliona krijesa të vogla që punojnë së bashku drejt një qëllimi të përbashkët.

(A.A/BalkanWeb)