Në vitin 2020, rreth tre të katërtat (74 përqind) e popullsisë së botës kishin akses në ujë të pijshëm të pastër. Një në katër persona nuk ka akses në një burim uji të menaxhuar në mënyrë të sigurt.
Në vendet më pak të zhvilluara, 22 përqind e objekteve të kujdesit shëndetësor nuk kanë shërbim uji, 21 përqind nuk kanë shërbim sanitar dhe 22 përqind nuk kanë shërbim të menaxhimit të mbetjeve. Shumica janë në Afrikën Sub-Sahariane.
Dhjetë vende – tetë në Afrikë dhe dy në Azi – kanë më pak se 20 përqind të popullsisë me akses në ujë të pijshëm të menaxhuar në mënyrë të sigurt. Më të ulëtat në përqindje të aksioneve janë Çadi (5.6 përqind), Republika e Afrikës Qendrore (6.2 përqind), Sierra Leone (10.6 përqind), Ruanda (12.1 përqind) dhe Etiopia (12.6 përqind).
Vendet me 100 përqind akses në ujë të pijshëm të sigurt përfshijnë Greqinë, Islandën, Kuvajtin, Lihtenshtajnin, Maltën, Monakon, Zelandën e Re, San Marino dhe Singapori.
Uji i sigurt dhe i disponueshëm është i rëndësishëm për shëndetin publik. Uji i ndotur është i lidhur me transmetimin e shumë sëmundjeve duke përfshirë kolerën, diarrenë, dizenterinë, hepatitin A, tifojen dhe poliomielitin.
Sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH) , sëmundjet e diarresë rezultuan në vdekjen e rreth 1.5 milionë njerëzve në vitin 2019, duke e bërë këtë shkakun e tetë më të lartë të vdekjeve në nivel global, veçanërisht në mesin e grupeve me të ardhura më të ulëta.
Shkalla më të larta të vdekjeve në vendet me të ardhura të ulëta
Në nivel global, të paktën dy miliardë njerëz përdorin një burim uji të pijshëm të kontaminuar me feçe.
Në vitin 2019, pjesa e vdekjeve vjetore që i atribuohen ujit të pasigurt në të gjithë botën varionte nga një nivel i lartë prej 10.1 përqind në Çad – rreth 100 në 1000 – në rreth 0.3 përqind mesatarisht në Amerikë në më pak se 0.02 përqind në pjesën më të madhe të Evropës, sipas në Rrjetin Bashkëpunues të Barrës Globale të Sëmundjeve.
Në vendet me të ardhura të ulëta, burimet e pasigurta të ujit përbëjnë vdekjen e gjashtë në çdo 100 njerëz.
