Publikohen dëshmitë e panjohura të kolonel Idriz Seit Sadikaj, ish-ushtarak i lartë i Sigurimit të Shtetit në Ministrinë e Punëve të Brendëshme dhe bashkpunëtori më i ngushtë i Mehmet Shehut që nga periudha e fëmijrisë kur ishin shokë të ngushtë në fshatin Çorush të Mallakastrës, i cili në vitin 1982 u dënua me 10 vjet burg politik, si dhe dëshmitë e ish-oficerëve madhorë të Sigurimit të Shtetit T.N. e M.Gj. që kanë shërbyer shumë vjet pranë ish-sekretarit të Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe anëtarit të Byrosë Politike, Hysni Kapo, që mbulonte organet e ‘Diktaturës së Proletariatit’, si: Ministrinë e Punëve të Brendëshme, Sigurimin e Shtetit, Ministrinë e Mbrojtjes Popullore, Gjykatat, Hetuesinë, Prokurorinë, etj. Dëshmitë e rralla të tyre mbi misteret e vdekjes së Hysni Kapos në Paris, akuzën e Vitos drejtuar Ministrit të Punëve të Brendëshme, Kadri Hazbiu, si dhe skenarin e mundshëm të Enver Hoxhës për eliminimin e Kapos dhe Shehut që në vitin 1973, kur Hoxha kaloi një infarkt të rëndë dhe jeta e tij u vu në pikpyetje, e për atë gjë, ai fillimisht bëri fajtor mjekët e tij që i’a kishte sugjeruar dhe afruar Hysni Kapo!

“Në shtatorin e vitit 1979, pasi u mësua lajmi i vdekjes së Hysni Kapos në një nga klinikat mjeksore të Parisit, ku ai ishte i shtruar prej pak ditësh dhe kurohej nga një sëmundje e rëndë, menjëherë bashkëshortja e tij Vito Kapo, takoi ministrin e Punëve të Brendshëm, Kadri Hazbiun dhe mes lotëve e ngashërimeve i`u drejtua atij duke i bërtitur: ‘Pse ma helmuat Hysniun?!’ Pas kësaj akuze shumë të fortë e tepër tronditëse që ajo hodhi ndaj tij, ministri Hazbiu krejt i përmbajtur dhe i qetë i` u përgjigj: ‘Çfarë ke që më drejtohesh mua, pse nuk i thua atij…’?! Me fjalën ‘atij’, Hazbiu e kishte fjalën për Enver Hoxhën. Nënteksti i përgjigjies së Kadri Hazbiut, njeriut tepër të rafinuar dhe inteligjent, i cili kishte drejtuar organet e Ministrisë së Punëve të Brendëshme dhe Sigurimin e Shtetit që nga viti 1949, ishte më se i qartë për bashkëshorten e Hysni Kapos, që deri në atë kohë ishte numri ‘dy’ i Shqipërisë komuniste dhe konsiderohej si një nga njerzit kryesorë dhe më të mundshëm që do të zëvendësonte Enver Hoxhën pas vdekjes së tij.

Ajo përgjigjie fare e shkurtër që Kadri Hazbiu i dha Vito Kapos kundrejt akuzës së saj, fliste shumë! Hazbiu nuk e pohoi që bashkëshortin e saj, Hysni Kapon e kishin helmuar, por as e mohoi atë gjë! Por ai duke shfajsuar veten se nuk kishte gisht apo se nuk ishte i implikuar në atë për të cilën e akuzonte Vitua, dashur pa dashur, i linte asaj të kuptonte se: ai nuk kishte ndonjë vërejtje për akuzën e saj, por adresa ishte e gabuar dhe ajo akuzë duhej drejtuar jo ndaj tij, por mbi Enver Hoxhën”.

Kështu shprehej mes të tjerash koloneli në pension dhe ish-i burgosuri politik, Idriz Seit Sadikaj, në dëshmitë e tij me rrëfimin e bujshëm mbi misterin e vdekjes së Hysni Kapos, njeriut më të fuqishëm të shtetit komunist shqiptar që prej vitesh mbante postin e Sekretarit të Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe njeriu më i besuar i Enver Hoxhës, (si sekretar i Komitetit Qëndror, ai kishte detyrë funksionale kontrollin mbi organet e Diktaturës së Proletariatit, Ministrinë e Brendëshme, të Mbrojtjes, Prokurorinë, Hetuesinë, etj.), e cila për herë të parë bëhet publike nga Memorie.al.

Po kështu në dëshmitë e tij, Idriz Seit Sadikaj, rrëfen edhe bisedat e tij me një nga ish oficerët e lartë të Sigurimit të Shtetit (T.N.), i cili për shumë vite me rradhë, ka shoqëruar për vizita mjeksore në Paris, krerët më të lartë të udhëheqjes së Byrosë Politike dhe shtetit komuniste shqiptar.

Po si qëndron e vërteta rreth vdekjes së Hysni Kapos dhe a ka dëshmi të tjera që hedhin dritë rreth saj? Përse njeriu më i afërt i Kapos (M.GJ.) i cili kishte qëndruar pranë tij për 35 vjet me rradhë, pas vdekjes së shefit, me lotë në sy, u thoshte njerëzve më të besuar të tij, që asokohe ishin me poste të larta në Ministrinë e Brendëshme: “Na e zhdukën Hysniun?!

Si doli përgjigjia e analizave mjeksore të Hysni Kapos të cilat u bënë në Laboratorin Qëndror të Klinikës Universitare të Tiranës, çfarë i thanë oficerët e Sigurimit mjekes laborante që bëri ato analiza dhe përse ajo e mbajti të fshehtë atë për 20 vjet me rradhë?

Përse Ramiz Alia, njeriu që u dërgua nga Enver Hoxha për t`i ndenjur pranë Hysniut në Paris, pak kohë para vdekjes, i largoi nga dhoma shoqëruesit dhe mjekët shqiptarë të cilët i shërbenin atij?

Përse i interesonte Enver Hoxhës eleminimi i Hysni Kapos dhe çfarë tha Enveri në përvjetorin e ditëlindjes së Ramiz Alisë, në vitin 1969 dhe përse Hysni Kapo e Mehmet Shehu u “nxinë” pas atyre fjalëve që nënkuptonin një farë testament që ai po linte për pasardhësin e tij?!

Përse në fundin e vitit 1973, nën kujdesin e Nexhmije Hoxhës njëri nga instruktorët e Komitetit Qëndror të PPSH-së botoi dy artikuj në “Zëri i Popullit”, lidhur me fraksionin e Sadik Premtes duke e trajtuar dhe cilësuar si ‘veprimtari armiqësore dështimin e shpartallimit të atij fraksioni’, për të cilin asokohe Enver Hoxha kishte ngarkuar direkt Hysniun në Vlorë dhe Mehmetin në Mallakastër?

Çfarë detyrash i`u kishte ngarkuar Enveri asokohe Hysniut e Mehmetit dhe cilët ishin personat që ata duhet të ekzekutonin pa gjyq në Vlorë dhe Mallakastër? Përse urdhëri i Enver Hoxhës për ekzekutimin e krerëve të Qarkorit të Vlorës, i cili ishte dhënë që në pranverën e 1942-it, u zvarrit për një vit prej tyre, saqë e detyruan Enverin të shkonte vetë në Vlorë?

Përse fshatarët e Gjormit e arrestuan Hysni Kapon kur ai shkoi të kryente rrëmbimin e ekzekutimin e “Xhepit” (Sadik Premtes) dhe Pali Terovës? Përse në vitin 1943, Enver Hoxha i tha “Sazanit”: “Ke bërë shumë mirë që ke vrarë “Dyshekun” dhe “Milon” sepse atë gjë do ta kishte bërë çdo komunist i bindur i partisë”, kurse në fillimin e viteve 1970-të, në dy shkrimet që u botuan në “Zëri i Popullit” nën kujdesin e Nexhmije Hoxhës, ata u shpallën “Dëshmorë të Atdheut”, dhe në motivacionin e tyre, thuhej se ata “u vranë nga armiqtë e popullit dhe të partisë”?!

Përse Mehmet Shehut “i dogjën” ata dy artikuj, duke menduar se Enveri po përgatiste terrenin për një goditje të mundëshme ndaj tij dhe Hysni Kapos (skemë e cila kishte funksionuar dhe në eleminimin që ai u kishte bërë në të kaluarën bashkpuntorëve më të afërt dhe zëvendësave të tij, si: Nako Spiru, Koçi Xoxe, Bedri Spahiu, Tuk Jakova, etj) dhe ai i çoi dorazi Enver Hoxhës, dy letrat, ku njeriu më i afërt i tij, “Sazani” i denonconte ata dy artikuj?!

Përse Mehmeti u qetësua kur Sekretariati i Komitetit Qëndror, i cili u mblodh pas dy letrave të “Sazanit”, i shpalli “Dëshmorë të Atdheut”, “Dyshekun” e “Milon” që u vranë tek Mulliri i Kutës dhe i tha Seitit që të mos e ngacmonte më atë çështje?!

Përse në vitin 1982, Enver Hoxha akuzoi Mehmet Shehun sikur ai e kishte sabotuar me dashje shpartallimin e fraksionit të Sadik Premtes, duke kurdisur me dinakëri “incidentin” e Mullirit të Kutës, për të cilin ai vetë në vitin 1943, në shtëpinë e Mehmetit në Çorush, kishte falenderuar “Sazanin”?!

Mbi këto mistere dhe të tjera të treshes kryesore të udhëheqjes së regjimit komunist shqiptar: Enver Hoxha, Hysni Kapo dhe Mehmet Shehu, do njihemi nëpërmjet dëshmive që nna ka dhënë kohë më parë Idriz Seit Sadika (me pseudonimin e luftës “Sazani”) ish kolonel në Ministrinë e Brendëshme dhe njëri nga bashkëpuntorët më të afërt të Mehmet Shehut që nga koha e Luftës, si dhe dëshmitë e disa ish-oficerëve të lartë të Sigurimit të Shtetit si M.GJ. etj, të cilët kanë shërbyer për shumë vjet pranë Hysni Kapos.

Po si veproi Enver Hoxha për të goditur Hysni Kapon dhe cila ishte ngjarja që u kap ai për të cilën aty nga fundi i vitit 1973 kur jeta e tij u vu në pikpyetje të madhe për shkak të sëmundjes së rëndë që kaloi, ai filloi të përgatiste terrenin dhe skenarin e eleminimit të dy bashkëpuntorit më të ngushtë të tij duke i implikuar në veprimtari armiqësore?!

Vijon nga numri i kaluar

Seiti: Mehmeti më dha një kopje të programit, por pasi e korigjoi!

“Mbi dokumentin me skicë-programin politik që i dorzova unë, Mehmeti shkroi: ‘Këtë e kam bërë, përpara se të merrja kontakt me Partinë Komuniste’. Pas kësaj, unë i thashë se po të kishte mundësi, të më jepte një kopje të atij dokumenti. Mehmeti më pyeti se përse e doja dhe unë i thashë se kisha dëshirë që atë ta kisha si kujtim, nga komandanti im i luftës. Kështu ai e mori origjinalin e atij programi dhe pas disa kohësh, ma dërgoi një kopje të tij. Por ndryshe nga origjinali, në fotokopjen që më dha, ai e kishte ndërruar titullin e programit. Në titullin e fotokopjes, shkruhej: ‘SKICË-PROGRAM POLITIK’ Gusht 1942, kurse në origjinalin që i dorzova unë, titulli ishte: ‘Çfarë do të dalë mbas çlirimit, nga kjo luftë që po bën populli’?! Po kështu, në një vend të kopjes së programit që më dha mua, ai kishte bërë disa korigjime, të cilat e bënin të pamundur leximin e tekstit në atë vend. Ajo çka ishte më kryesorja, që Mehmeti kishte shkruar në kopjen e programit që më dha, ishte shënimi që ai kishte bërë me shkrimin e tij në faqen e fundit. Në atë shënim thuhet:

‘Këtë skicë-program politik (për Qeverinë Popullore Revolucionare që do të delte nga Lufta Nacional-çlirimtare), unë e kam shkruar në gusht të vitit 1942, në Çorush (Mallakastër), sapo isha kthyer në atdhe nga mërgimi (Lufta e Spanjës dhe fusha e përqëndrimit e Francës) dhe para se të merrja kontakt me Komitetin e Partisë së Qarkorit të Vlorës. E përdora atë para këtij kontakti, për t’ua shpjeguar fshatarëve, ndër të cilët ishte dhe Idriz Seiti (që atëhere ishte ilegal për çështje ordinere, por që më vonë erdhi partizan me mua dhe sot është kuadër në Ministrinë e Punëve të Brendëshme). Ashtu siç e konceptoja atëhere qëllimin e Luftës Nacional-Çlirimtare të popullit shqiptar, pa patur marrë kontakt me Partinë Komuniste Shqiptare. Pastaj, kjo skicë nuk u përdor më prej meje dhe atë e konservoi Idrizi, kurse unë e pata harruar fare. Tash së fundi Idriz Seiti ma dorzoi.

Tiranë 15.2. 1973 Mehmet Shehu

Në këtë shënim Mehmeti kishte bërë dy nënvizime. Nënvizimi i parë ishte bërë fjalës ‘para’, në fjalinë ku thuhej se atë program ai e kishte përdorur para se të merrte kontakt me Komitetin e Partisë të Qarkut të Vlorës, kurse nënvizimi i dytë, i është bërë fjalisë “…pa patur marrë akoma kontakt me Partinë Komuniste Shqiptare…”, kujtonte Idriz Seiti, shënimin e Mehmet Shehut, në fotokopjen e dokumentit që ai i dorzoi atij dhe nënvizimet që ai kishte bërë aty.

Rrezikshmëria e programit politik!

Po si e priti Mehmeti dorzimin e atij dokumenti me programin-politik, nga ana e shokut të tij të Luftës dhe a përbënte ai një rrezik për të në atë kohë, duke ditur se përmbajtja e të cilit binte krejtësisht ndesh me vijën e Partisë? Ndonëse Idriz Seiti nuk kishte dëshirë që të bënte komente rreth këtyre hipotezave, nga vetë biseda që ai kishte bërë me ish-komandantin e tij, që në atë kohë ishte në postin e kryeministrit dhe shënimet që ai i bëri kopjes së dokumentit që ja dhuroi atij, duket qartë që Mehmet Shehu, dorzimin e atij programi e ka pritur si një “minë me sahat” që do t`i plaste në dorë nga çasti në çast. Nga vetë habia që kishte shprehur Mehmeti, kur shoku i tij i dorzoi dokumentin, duke e pyetur: Si e ke ruajtur?, duket qartë, se ai do të dëshironte që ai program të ishte zhdukur përgjithmonë dhe dalja e tij pas 30 vjetësh, duket se e ka tronditur atë. Kjo gjë përforcohet dhe nga fakti tjetër, kur Mehmeti e pyeti Idrizin se për çfarë e donte kopjen e atij programi, gjë e cila shpreh dyshimin e tij, se mos ishte para ndonjë provokacioni. Ky dyshim, duhet ta ketë bërë Mehmet Shehun, që ai të mos i kërkonte shokut të tij, Idriz Seitit, zhdukjen e atij programi, gjë e cila dukej se do ta ndërlikonte më keq punën dhe do ta vinte atë para një fakti të kryer me pasoja tepër të rrezikshme! Mehmeti, pasi e ka shoshitur mirë e mirë situatën para së cilës ndodhej, ka gjetur një zgjidhje, me të cilën ka menduar që do të përbënte më pak rrezik për të. Ajo ishte bërja e shënimit në fotokopjen e programit, që do t`i dorzonte Idrizit. Nga vetë shënimi që Mehmeti i ka bërë atij programi dhe nënvizimet nën fjalët që ‘atë e ka shkruar përpara se të merrte kontakte me Partinë Komuniste Shqiptare’, flet qartë, se ai program, ndonëse ishte shkruar që në vitin 1942, paraqiste mjaft rrezikshmëri për kryeministrin shqiptar, nga vetë përmbajtja e tij social-demokrate, çka binte ndesh plotësisht me vijën e Partisë së Enver Hoxhës. Shqetësimi i Mehmet Shehut për daljen në dritë të atij programi, duket se ka qenë më se i qartë, çka u vërtetua disa muaj pas vdekjes enigmatike të kryeministrit shqiptar, kur Enver Hoxha, do të deklaronte se: “Mehmet Shehut, ju gjetën në kasafortën e tij materiale tepër kompromentuese”.

Enveri: Idriz Seiti, spiun i fashizmit

Po si rrodhën ngjarjet më pas me Idriz Seitin, njeriun që konsiderohej si një nga bashkpunëtorët më të ngushtë të ish kryeministrit të vrarë dhe të shpallur armik? Lidhur me këtë ai kujtonte: “Pasi më liruan nga detyra që kisha si ushtarak i lartë në Ministrinë e Punëve të Brendëshme dhe më nxorrën në pension, ndaj meje filloi një survejim nga ana e Sigurimit të Shtetit. Aty nga fundi i tetorit apo fillimi i nëntorit të vitit 1982, u mbajt Pleniumi i Komitetit Qëndror të PPSH-së, ku Enver Hoxha dhe të gjithë pasuesit e tij, kritikuan dhe demaskuan Kadri Hazbiun, duke e konsideruar atë ‘bashkëpuntor të afërt të armikut Mehmet Shehu’. Në atë plenum, u përmenda dhe unë si ‘bashkpuntor i afërt i Mehmet Shehut’. Nuk më kujtohet mirë nëse ishte Enver Hoxha apo Ramiz Alia, ai që u ngrit në atë mbledhje dhe tha: ‘Idriz Seiti ka qenë spiun i fashizmit, me detyrë që të priste Mehmet Shehun, kur ky u kthye nga Franca, ashtu siç e priti dhe e ndihmoi’. Gjithashtu në atë plenum, Enver Hoxha tha: ‘Në kasafortën e armikut Mehmet Shehu, u gjetën materiale kompromentuese, të cilat vërtetojnë se ai ka qenë agjent që nga koha e Luftës. Në një program-politik të hartuar prej tij që në vitin 1942, ai nuk thotë asnjë fjalë për PKSH-në dhe paraqitet tepër oportunist’. Mbas fjalëve që u thanë për mua në Plenumin e Komitetin Qëndror të PPSH-së, problemin tim e mori në dorë Prokuroria, e cila në një mbledhje të bërë me popullin e Ballshit, me preteksin e një hetimi popullor, ngriti gjithato akuza ndaj meje, duke ripërsëritur ato që u thanë në mbledhjen e Plenumit, pra, që ‘unë Idriz Seiti, kisha qenë spiun i fashizmit, me detyrë për të pritur dhe ndihmuar Mehmet Shehun’! Unë atë ditë isha në Vlorë dhe këtë gjë e mësova nga njerzit e familjes sime që më telefonuan për atë çka ishte thënë në Ballsh”, kujtonte Idriz Seiti, akuzat që ju bënë në Pleniumin e Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe demaskimin që ju bë para popullit të Ballshit.

Arrestimi i Idrizit me autoblindë!

Po ç’ndodhi më pas me Idriz Seitin, pas akuzave që ju bënë atij në Pleniumin e Komitetit Qëndror dhe demaskimit para popullit në Ballsh? Lidhur me këtë, Idrizi kujtonte: “Në datën 19 nëntor 1982, isha duke shkuar në mbledhjen e organizatës së partisë të veteranëve, që do të bëhej në një sallë në afërsi të Gardës së Republikës. Sa po shkova aty, akoma pa filluar mirë mbledhja, m’u drejtuan duke më thënë: ‘Idriz Seiti, armik i popullit dhe i partisë, dorzo tesërën’. Mbas atyre fjalëve salla ku po përgatitej të zhvillohej mbledhja, u rrethua nga disa sampistë të Forcave Speciale, nga tre katër autovetura të Ministrisë së Brendëshme që i shoqëronte dhe një autoblindë. I gjith ky arsenal njerzish dhe teknike luftarake, bëhej për t`i treguar popullit, rrezikshmërinë që gjoja paraqisja unë si armik i popullit dhe i partisë. Pas kësaj, më dërguan në Hetuesinë e Tiranës, ku ndaj meje filloi proçesi hetimor me një grup prej tre hetuesish, të cilët më akuzonin si ‘grupazh’ me dy persona të tjerë, që ishin Qamil Mane Islamaj dhe Duro Ismail Shehu, vëllai i Mehmet Shehut. Akuzat kryesore që më bëheshin mua ishin: ‘Armik dhe spiun i fashizmit, bashkëpuntor i afërt i Mehmet Shehut, që ke ruajtur dhe propaganduar programin social-demokrat të tij. Spiun i jugosllavëve dhe i Dushan Mugoshës’. Këto akuza ata i mbështesnin në letrën me programin politik të Mehmet Shehut, si dhe një letër tjetër, të cilën ma kishte dërguar Dushan Mugosha në kohën e luftës. Po kështu unë akuzohesha ‘për veprimtari armiqësore se gjatë luftës i nxitur dhe në bashkpunim me Mehmet Shehun, kisha sabotuar vijën e partisë duke vënë në krye të këshillave nacional-çlirimtare, eksponentë të reaksionit dhe fashizmit’. Për këtë akuzë, hetuesia mbështetej në takimin e Ballshit të vitit 1942, të organizuar nga Namik Kamani, ku Bilbil Klosi dhe Mehmet Shehu, ju bënë thirrje nacionalistëve mallakastriotë, që asokohe punonin në administratën e qeverisë fashiste, për t’u hedhur në Luftën Antifashiste. (Pas kësaj, Bektash bej Cakrani, u bë kryetar i Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar dhe për këtë takim, pas lufte u vendos një pllakë përkujtimore në shtëpinë e Namik Kamanit). Por akuza kryesore që më bëhej, ishte për programin politik. Lidhur me këtë, në akat-kuzën e prokurorisë thuhej: Pozicioni armiqësor i të pandehurit Idriz Seiti në dëm të vijës së partisë, vërtetohet dhe nga materialet dokumentare të gjetura, të cilat janë ruajtur për të realizuar qëllimet e tij kundërrevolucionare. I pandehuri Idriz Seiti, veç programit armiqësor të armikut Mehmet Shehu, ka ruajtur dhe dokumenta të tjera armiqësore, përmbajtja e të cilave është në kundërshtim me vijën e partisë, orjentimet dhe direktivave të saj. Mbas këtyre akuzave të prokurorisë, më datën 28 dhjetor të vitit 1883, në Kolegjin Penal Ushtarak të Gjykatës së Lartë, u zhvillua gjyqi ndaj meje dhe Qamil Mane Islamajt e Duro Ismail Shehut. Në këtë gjyq, unë u dënova me dhjetë vjet burg politik, me akuzën se: ‘kisha bërë agjitacion e propagandë duke ruajtur dhe propaganduar programin social-demokrat të armikut Mehmet Shehu dhe se kisha ngritur padrejtësisht rolin dhe kultin e tij’. Pas kësaj unë u dërgova për të vuajtur dënimin në burgun e Burrelit, kurse familjen ma internuan në Paftal të Beratit dhe ndaj saj u ndërmor një persekucion tejet i ashpër. Nga tre aminstitë që u dhanë për të burgosurit politik, nga ana e Kuvendit Popullor në 1982-in dhe 1986-ën, e 89-ën, ndonëse më takonte lirimi, ky ligj për mua nuk u zbatua”, përfundonte dëshminë e tij ish koloneli i Ministrisë së Brendëshme, Idriz Seiti.

Seiti: Mehmeti anonte djathtas

Po cili është mendimi i Seitit për ish kryeministrin Shehu, prej të cilit ai pati fatkeqsi të shumta në jetën e tij? Lidhur me këtë, ai shprehej: “Po ta analizosh gjithë veprimtarinë e Mehmet Shehut, që nga koha e Luftës e deri në dhjetorin e 1981-it kur e vranë në dhomën e gjumit të vilës së tij, unë nxjerr konkluzionin se ai kishte pikpamje social-demokrate dhe ishte më shumë demokrat se sa komunist, gjë e cila vërtetohet dhe nga programi i tij. Po për vetë rrjedhën që mori Lufta dhe politikën që ndoqi Enver Hoxha më pas, ai nuk kishte mundësi ta zbatonte programin që kishte hartuar. Nuk janë të vërteta të gjitha ato sa thuhen për Mehmetin, se ai ka qenë kriminel. Këto gjëra ja atriboi atij Enver Hoxha, pasi e eleminoi fizikisht. Nuk është e vërtetë se Mehmet Shehu ka urdhëruar pushkatimin e 67 robërve ballistë në fshatin Matjan të Lushnjes në vitin 1943. Mehmeti nuk ka qenë fare në atë ngjarje dhe as nuk ka pasur dijeni për sa po ndodhte aty, por ajo gjë ju atribua atij gjatë Luftës e më pas, për arsyen se ai ishte komandant i Brigadës. Ajo masakër është bërë me urdhër të Dushan Mugoshës dhe zbatuesi i saj u zhduk fizikisht pas disa kohësh në rrethin e Skraparit. Dushani ishte një kriminel i lindur dhe në fjalën e tij në ditën e inagurimit të Brigadës Parë, ai u shpreh: ‘Edhe një dyfek i vetëm po të shprazet kundër Brigadës sonë, ta dini mirë se në atë fshat nuk do ngelën të gjallë as çiliminjtë’. Një nga dobësitë e Mehmetit ka qenë Kosova, gjë të cilan ai ka pasur parasysh në programin e tij kur thotë se: pas lufte do rishqyrtohet problemi i minoriteteve, duke e zgjidhur atë problem paqësisht sipas principit e të së drejtës së vetë popujve’. Një fakt tjetër që përforcon bindjen time se Mehmeti ishte për social-demokraci, është dhe autokritika që ai bëri para Byrosë Politike, disa orë para se të ndodhte vrasja e tij, ku ai mes të tjerash thotë: Mua më rrëshqiti këmba e djathë, por shoku Enver dhe shokët e tjerë nuk më lanë të rrëzohem përtokë. Me këtë Mehmeti ka dashur të thotë se ai kishte rrëshqitur djathtas”, përfundonte Idriz Seiti, bindjet e tij për ish komandantin e luftës dhe kryemistrin shqiptar, i cili u gjetë i vrarë në rrethana misterioze në 18 dhjetorin e vitit 1981, pas konflikteve me Enver Hoxhën./Memorie.al