Tërmeti i fuqishëm që tronditi zona të mëdha përgjatë kufirit turko-sirian jo vetëm që solli shkatërrim dhe vdekje në qytetin verior të Sirisë, Alepo, por gjithashtu shkaktoi një traumë të pashlyeshme tek të mbijetuarit, veçanërisht femijet.
Shkolla Abdul-Mutaleb në Aleppo është kthyer në një strehë të përkohshme për rreth 450 të mbijetuar, 75 prej të cilëve janë fëmijë. Gjatë një vizite në shkollë, fëmijët u panë jashtë në oborrin e shkollës, duke shijuar diellin e ngrohtë, duke kënduar dhe kërcyer në grup. Disa të moshuar merreshin me lojëra grupore që ua mbanin mendjen të zënë.
Atmosfera ishte e mbushur me muzikë dhe të qeshura ndërsa organizatorët u përpoqën të zëvendësonin përvojën e keqe me kujtime të reja argëtuese.
Adham Bakr, një oficer i mbështetjes psikosociale në UNICEF, tha se shërbimet e mbështetjes psikologjike dhe sociale ishin diçka që ata tashmë ua kishin ofruar fëmijëve vendas gjatë luftës civile në vend.
Pas tërmetit, ata filluan një program të quajtur ndihma e parë psikologjike për fëmijët, tha ai.
“Ne filluam programin e ndihmës së parë psikologjike që të nesërmen, sepse tërmeti është një lloj i ri katastrofe për Sirinë dhe fëmijët janë traumatizuar shumë,” tha Bakr.
Safaa Saloura, drejtuese e një grupi bamirësie lokale, tha se shumë fëmijë ishin izoluar pas tërmetit, por ajo dhe kolegët e saj ia kanë dalë të angazhohen me ta përmes aktiviteteve të projektuara posaçërisht.
“Ne filluam të shohim të qeshura në fytyrat e fëmijëve,” vuri në dukje ajo.
Sana al-Kurdi, një mësuese, e gjeti veten duke kërkuar strehim në të njëjtin vend ku punon. Nëna e dy fëmijëve tha se kur goditi tërmeti, streha e parë e sigurt që erdhi në mendje ishte vendi i saj i punës.
“Fëmijët e mi po e çlirojnë stresin dhe energjinë e tyre këtu me fëmijët e tjerë. Ata pushuan së menduari për tërmetin, kështu që kjo është pozitive,” tha ajo.
Ndërsa al-Kurdi ishte i njohur me shkollën dhe ndihej rehat atje, ajo ende shpresonte se qëndrimi i saj do të ishte i shkurtër dhe se e gjithë familja do të mund të kthehej në shtëpi pasi të bëheshin riparimet e nevojshme.
“Kam bërë miq këtu. Njerëzit këtu po ndihmojnë njëri-tjetrin. Por jeta normale duhet të kthehet,” tha mësuesi.
