Fshati Senkivka në Ukrainë ndodhet në lidhjen e pikës kufitare midis Ukrainës, Rusisë dhe Bjellorusisë. Dikur vendi i festivaleve që festonin miqësinë midis tre vendeve, tani është një vijë e parë e luftës dhe banorët e saj tregojnë për familjet e ndara përtej kufijve që jetojnë në frikë. Me akses të rrallë në fshat, Yogita Limaye ka parë drejtpërdrejt impaktin e një komuniteti të copëtuar nga lufta, shkruan BBC.

Forcat ruse u tërhoqën nga veriu i Ukrainës në fillim të prillit, por bombardimet me mortaja dhe sulmet me granata vazhdojnë në Senkivka. Para pushtimit, ajo ishte shtëpia e pak më shumë se 200 njerëzve. Tani ka vetëm një grusht që kanë mbetur prapa.

Shtëpia e Nina Malenok është vetëm në anë të një rruge që trupat ruse përdorën kur filluan pushtimin e tyre në Ukrainë, në rrugën e tyre për në qytetin verior të Chernihiv dhe kryeqytetin Kiev.

I futur në oborrin e shtëpisë së Ninës është bishti i një rakete të lëshuar në orët e para të 24 shkurtit – ditën kur filloi lufta.

“Dëgjova të zbarkojë në oborrin tim. Kudo ishte zjarr dhe tym. Më fikën dritat. U hodha nga shtrati dhe dola me vrap nga shtëpia”, tha Nina.

Në ditët që pasuan, e fshehur në një bodrum, ajo dëgjoi aeroplanët që fluturonin sipër, automjetet e rënda që hynin brenda dhe bilbilat duke u fryrë shpesh.

Më 8 mars, gazetarët rusë televizivë erdhën në shtëpinë e saj të shoqëruar nga ushtarë rusë.
“Ata po filmonin gjithçka këtu, të gjitha predhat dhe gjithçka. Më thanë se Ukraina po sulmonte veten. Më pas ata ia dërguan numrat [të printuar] në raketë dikujt në Rusi dhe morën një përgjigje menjëherë se ishte një prej tyre. ”

Shumë raketa të tilla janë të shpërndara në të gjithë fshatin. Ekspertët që kanë parë imazhet e raketave i kanë thënë BBC-së se ato mund të mbanin bomba thërrmuese, të ndaluara në pjesë të tjera të botës për shkatërrimin që shkaktojnë. Si Rusia ashtu edhe Ukraina janë akuzuar për përdorimin e tyre.

Edhe pas tërheqjes, Nina nuk ndihet e sigurt.
“Është e frikshme të jetosh kështu, por jam mësuar me shtëpinë time, ku do të shkoj? Unë dëgjoj granatimet. Mund t’ju tregoj nga oborri im postbllokun rus”, tha ajo.

Shtëpia e saj dhe të tjerat në fshat janë të dukshme nga Rusia. Trupat e saj mund të shohin se çfarë kanë qëlluar.

Për Lidiya Bilousova, është hera e dytë në jetën e saj që sheh tanke në pragun e saj.

E lindur në vitin 1930, ajo kujton gjallërisht Luftën e Dytë Botërore dhe ushtarët gjermanë që erdhën në fshatin e tyre.

“Ne ishim paralajmëruar nga ushtarët tanë në tërheqje se ata do të vinin. Kështu u fshehëm në llogore me bukë të thatë në thasë prej pëlhure. Në agim, ata ishin në rrugët tona, me kuajt dhe makineritë e tyre, duke kaluar nëpër kopshtet tona me automatikë. Por nuk pati asnjë granatim masiv si tani,” tha ajo. “Atë ditë, unë mund të ikja. Tani jam plakur. Nuk mundem më”.

“Ja çfarë do t’ju them, nuk ka asgjë të mirë në luftë,” tha Lidiya. “Pas luftës së fundit [Luftës së Dytë Botërore] çfarë na mbeti?”

Granatimet e frikësojnë atë, por ajo nuk është e gatshme të largohet nga shtëpia ku ka jetuar për pjesën më të madhe të jetës së saj.

Përpara pushtimit të Krimesë nga Rusia në vitin 2014, do të hapej pika kufitare me tre kalime dhe do të festohej një festë uniteti në pikën ku takohen vendet, ku ende qëndron një monument kushtuar miqësisë mes tyre, i quajtur “Tre Motrat”.

‘Ishte një festival i bukur. Ne, rusët, bjellorusët do të festonim së bashku. Të gjithë do të vinin njerëz nga të gjitha anët, personalitete të rëndësishme”, tha ajo.

Burri i ndjerë i Lidiya ishte bjellorus.
“Të tre vendet ishin miq për vite me radhë, ne vizituam njëri-tjetrin, u martuam. Tani ka mbaruar.”
Familjet dhe miqësitë e përhapura përtej kufijve janë ndarë, si në mendim ashtu edhe në distancë. Pas vitit 2014, kalimi i kufirit u bë më i vështirë për njerëzit nga të gjitha anët. Tani, është e pamundur.

Dy vëllezërit e Mykhaylo Dudkos, një motër, nipërit dhe mbesat jetojnë në Rusi. Ai nuk e ka takuar familjen e tij prej vitesh. Tani, ai nuk është në gjendje t’i kuptojë ato.

“Motra ime më tha se ishim ne që filluam luftën. Por ne nuk kishim një qëllim të tillë. Ishte Rusia ajo që na pushtoi. Unë dua që familja ime të përdorë kokën, të shikojë situatën në mënyrë të pavarur,” tha ai.

Nina Malenok tha se ajo ndaloi së foluri me vëllain e saj që jeton në Bjellorusi.

“Ai thotë se është Amerika ajo që ju sulmoi, dhe ju fajësoni Rusinë. Ai është vetëm pesë milje larg kufirit dhe nuk beson se çfarë po ndodh realisht,” tha ajo. “Dua ta largoj atë nga jeta ime për shkak të kësaj.”

(m.k/BalkanWeb)