Pamjet dhe fotot nga Irpin, qytet 20 km nga Kievi, ku shiheshin civilët që përpiqen me dëshpërim të arratisen sot mes bombardimeve, kanë bërë sot xhiron e mediave botërore. Qyteti është duke u goditur nga sulmet e artilerisë dhe nga ajri, sepse kjo është dhe rruga ku shkohet më lehtë në Kiev. Në dëshpërimin e tyre për t’i shpëtuar granatimeve, banorët megjithatë shfrytëzuan shanset e tyre përgjatë rrugës së hapur, të udhëhequr nga vullnetarë të veshur me ngjyrën e verdhë dalluese si shirita.

Gazetarja e BBC News ukrainase Victoria Prisedskaya tha se babai i saj ishte një ndër ata persona që ishte përfshirë në kaosin e madh që u regjistrua gjatë evakuimit në Irpin.

“Babai im e bëri këtë foto dje nga dritarja e banesës së tij në Irpin, një qytet piktoresk i fshehur në pyjet pranë kryeqytetit ukrainas. Ata u vendosën atje vetëm një vit më parë, pasi kishin ndërruar shumë banesa me qira gjatë shtatë viteve të mëparshme. Ata ishin emigrantë si të thuash, se erdhën nga rajoni lindor i Donbasit, një pjesë e të cilit kontrollohet nga separatistët e mbështetur nga Moska që nga viti 2014.”, tha ajo.

Kur Rusia pushtoi Ukrainën më 24 shkurt, atyre iu desh të iknin nga një luftë e dytë. Pas disa ditësh sulmesh ajrore të vazhdueshme në zonën e banuar të qytetit, ata morën një vendim të vështirë për t’u evakuuar.

Përveç se evakuimi nga Irpin ishte tashmë i rrezikshëm për jetën. Ura në rrugën pranë qytetit u hodh në erë për të ndaluar avancimin e tankeve ruse dhe njerëzit duhej të kalonin lumin nën urë, e cila rrezikon të bjerë në çdo moment.

“Ndërsa po vraponim përgjatë rrugës drejt makinave të vullnetarëve që na prisnin, ne ishim të granatuar vazhdimisht,”, i kishte rrëfyer babai gazetares. “Dëgjuan shpërthime kudo dhe ushtarët ukrainas i bërtisnin të binin përtokë. Prindërit e mi ishin të lumtur që arritën të sigurt në Kiev, ku tani shpresojnë të gjejnë një makinë ose të marrin një tren për të ikur më tej në Perëndim. Sërish nuk kanë shtëpi, vetëm dy çanta shpine të vogla me gjërat e nevojshme.”, tha gazetarja.

Forcat ukrainase kanë luftuar ashpër, duke ofruar rezistencë të jashtëzakonshme që ka tronditur rusët dhe ka detyruar Moskën të rimendojë sulmin e saj ndaj Kievit. Pavarësisht përpjekjeve të tyre, ka një kuptim në rritje se lufta është e gatshme të përparojë në qytet dhe shtohet frika se çfarë do të thotë për civilët, duke pasur parasysh mungesën e kujdesit të rusëve ose që synojnë qëllimisht banorët që përpiqen të ikin.

Ndalimi për të lejuar civilët të ikin dhe pastaj goditja e tyre siç bëjnë ata është një taktikë që Rusia ka përdorur më parë në Siri dhe Çeçeni, qëllimi i saj për të shtypur moralin dhe për të mposhtur popullsinë në nënshtrim. Një shënjestrim i tillë, siç kanë paralajmëruar vazhdimisht Presidenti Zelensky dhe të tjerët, është një krim lufte edhe pse komandantët rusë duken plotësisht të bindur se nuk do të mbajnë kurrë përgjegjësi për atë që po bëjnë.

Të shtunën, tramvajet në qendër të qytetit po funksiononin përsëri, por dje, në veri të Podilit, tre u ulën të qetë përgjatë shinave për të krijuar një bllokadë përgjatë rrugës. Thumbët e vegjël metalikë, si prizat e fëmijëve, shpërndahen nëpër tokë për të shpuar gomat e çdo automjeti që afrohet. Qeset me rërë po shfaqen tani në qendër të qytetit pasi policia dhe vullnetarët u mblodhën për të hedhur rërë në thasët e grurit. Ata që humbën një kallashnikov kur u shpërndanë armët, mbajnë armë gjahu më të përshtatshme për gjahun e gjuetisë. Ata qëndrojnë të grumbulluar nën një ekran që shfaq flamurin verdhë-blu të Ukrainës, me një mesazh në anglisht. “Nato, Mbylle Qiellin”, thuhet në të, dy ditë pasi aleanca refuzoi edhe një herë kërkesën e tyre. “Sot, ukrainasit nuk pyesin, ata lypin.”