Massimiliano Allegri kaloi tre javët e fundit duke dëgjuar shumë gjëra mbi të ardhmen e tij, aftësitë si trajner, shumë pikëpyetje të cilat e vendosën jo pak në siklet. Në asnjë moment, askush nga radhët e Juventusit nuk u dorëzua pas humbjes 2-0 në “Wanda Metropolitano”, mbi të gjitha Allegri që me qetësi konfirmoi se është një trajner i mirë për të mos thënë një trajner i madh.
Ajo që bëri kundër Atleticos ishte një kryevepër taktike. Ndryshojë modulin nga 3-5-2 në 4-3-3, rrezikojë jo pak duke e vendosur mbrojtjen me 4, ku një vend si titullarë mori Spinazzola. Sërish i besojë instinktit të tij, doli kundër rrymës dhe la në stol Dybalan. I besojë një pozicion kyç Emre Can, e vendosi si ndërlidhës ndërmjet mbrojtjes dhe mesfushës, loja e Can i dha mundësi lojtarëve të krahut të shtynin shumë përpara. Bernardeschi ishte një nga lojtarët më të mirë në fushë, xholi i Allegrit, i dha detyra me sulmuese, italiani ia shpërbleu pasi dhurojë një asist në golin e parë dhe fitoi penalltinë në të 86-tën.
Ndalemi pak tek Ronaldo. Të kesh në dispozicion një lojtarë si Ronaldo është shumë, por kjo nuk do të thotë që e gjithë taktika e lojës të spostohet tek një lojtarë, qoftë ky Ronaldo. Allegri u tregua i zoti duke lënë CR7 të lirë, të bënte çfarë të donte në fushë. E gjithë kjo ishte në aspektin taktik por përpara një sfidë të tillë duhet të punosh më shumë në aspektin psikologjik. Pas zërave të shumë nuk ishte e lehtë të motivojë skuadrën, këtë Allegri e bëri shumë mirë, në fushë ishin 11 gladiatorë, të motivuar në maksimum.
12 marsi do të kujtohet gjatë në Torino, mbase tifozët e pagëzojnë me ditën e Shën Massimilianos. Dilema e fundit që duhet të marrë një përgjigje është e ardhmja e tij. Me Zidane që pranoi stolin e Realit, Juventus mund të vijojë ti besojë trajnerit që ka në stol, Masimiliano Allegri.
(BalkanWeb)