Ideja e Harry Potter lindi gjatë një udhëtimi me tren. Një grua e re shikon nga dritarja një lopë, mes kullotave të gjelbra të Britanisë së Madhe.

”Prej aty nis një fantazi e lirë për një fëmijë që i mbijetoi humbjes së prindërve të tij, si i porsalindur, dhe më pas i destinuar të bëhej një nga magjistarët më të famshëm në botë: shumë botues qeshën me J.K. Rowling, e cila vetëm në vitin 1997 pa dritën jeshile nëpër librari”, shkruan vanityfair.it.

”Harry Potter and the Philosopher’s Stone” bëhet një fenomen kaq global saqë saga ka arritur në 500 milionë kopje të shitura në 80 gjuhë, dhe disa vite më vonë, pikërisht sot më 16 nëntor të 20 viteve më parë u shfaqet në kinema.

Pse, pas dy dekadash, filmi i parë është ende një kult? Nga ana tjetër, pasuan shtatë të tjerë, me pesë kapituj në pritje.

Me regji të regjisorit të ”Mom I Missed the Plane”, Chris Columbus (i cili tani po e ushqen ëndrrën për të rikthyer aktorin origjinal në ekranin e madh), filmi ka lindur në një botë imagjinare në të cilën është ngushëlluese të strehohesh.

Ideja që një buf shfaqet në derë me një letër në sqep është tashmë diçka elektrizuese në vetvete dhe nëse bëhet fjalë për pranimin në një akademi prestigjioze britanike, atëherë euforia rritet.

Ai ka një lloj modeli flokësh me tas dhe syze të rrumbullakëta qesharake, ndërkohë që është djali më popullor në klasë.

Zgjedhja e skenave nga romani ku përqendrohet përshtatja filmike tregon qartë gjithë humanitetin e metaforës së fantazisë.

Harry thjesht dëshiron të jetë i dashur: ai kurrë nuk e ka ëndërruar një arratisje magjike nga ngacmimet e dajave të tij që u detyruan ta strehonin kur ai mbeti jetim, as nuk e ka shijuar etjen për hakmarrje, edhe nëse ndonjëherë kjo ide do ta prekë.