Një rrëfim për dhunën dhe krimet e drogës në veri të Italisë. Është një inspektor i vjetër policie që flet për “La Stampa”, duke treguar detaje nga puna e tij. Intervista vjen pak ditë pas ngjarjes në kopshtet e Alimondas ku dy agjentë të policisë u dhunuan nga shpërndarësit e drogës.

“Unë jam një polic prej kohësh por ndryshe nga kolegët e tjerë, unë kam fatin se kam lindur këtu, në Barriera di Milano. Mund të them se e njoh mirë këtë lagje. Dhe mbi të gjitha, kam përjetuar transformimet e saj. Kam njohur shumë fytyra të dhunës me të cilat banorët janë detyruar të përballen. Nga vitet shtatëdhjetë deri më sot. Por një agresion aq të pajustifikuar kundër policisë, nuk kishte ndodhur kurrë ta shihja”.

Rocco Santamaria, përveç se është një i deleguar i Siulp, është një inspektor i grupit hetimor të komisariatit të Barriera të Milanos. Punoni si civil. Pothuajse çdo ditë ai kalon nëpër rrugët e lagjes për të kapur shpërndarësit e drogës.

Pse është kaq e vështirë për të punuar në këto rrugë kufitare?
Është një sfidë forcë. Nëse arrestojmë dhjetë shpërndarës droge, njëzet të tjerë vijnë për të zënë vendin e tyre. Është një fuqi punëtore që nuk vuan nga kriza. Shumë i arrestojmë disa herë. Por, meqenëse përgjithësisht kapen me sasi të vogla droge, ata kthehen në liri. Por pas krahëve të tyre janë grupet e organizuara, të cilat menaxhojnë sheshet e shpërndarjes, duke ndarë territoret.

Kush janë këta shpërndarës që i arrestoni vazhdimisht?
Ata janë kryesisht të huaj. Kjo është e padiskutueshme. Nigerianët janë veçanërisht të fortë në shitjen e kokainës. Janë më të fortët. Janë grupi dominues. Marokenët zakonisht merren me hashashin dhe heroinën. Shqiptarët me marijuanë dhe heroinë. Senegalezët dhe shpërndarësit e tjerë me origjinë nga Afrikës Qendrore shpërndajnë crack.

Si duhet ta interpretojmë atë që ndodhi të martën e kaluar në kopshtet e Rrugës Alimondës?
Është një reagim që na befasoi. Ishte një ngjarje shumë serioze, e pashembullt. Askush më parë në këtë lagje nuk kishte shkuar kaq larg, duke u përpjekur për të parandaluar një arrestim me ndërhyrjen e turmës. Zakonisht të arrestuarit nuk rezistojnë. Ndonjëherë mund të ketë kontakte fizik nga ata që përpiqen të ikin nga ndalimi, por ato janë episode të kufizuara.

A po rritet niveli i tensionit?
Në vitet tetëdhjetë grupet kriminale që përballeshin me njëri-tjetrin qëllonin me armë dhe ishin shumë të dhunshëm. Në vend të tyre ka arritur një formë e re krimi, shumë e përhapur. Këta shpërndarës tani janë të guximshëm, nuk kanë frikë të shkojnë në burg. Ata shqetësohen vetëm të shpëtojnë paratë. Dhe për më tepër janë shumë të kujdesshëm dhe dinak. Dhe ata marrin kundërmasa.

Në çfarë kuptimi?
Ata na ruajnë. Ata kanë njerëz kudo. Në një kuptim që policët që punojnë si civilë në aktivitetin anti-drogë janë të skeduar nga grupe të ndryshme. Secilit prej nesh i kanë vendosur një nofkë për të na identifikuar. Për të dhënë alarmin kur na shohin në rrugë. Por ne nuk heqim dorë.

(m.k/BalkanWeb)