Kanë kaluar 10 vjet që kur një 27-vjeçar i pa verifikuar mori pushtetin në Korenë e Veriut dhe gjatë asaj kohe pak liderë botërorë kanë gjeneruar kaq shumë tituj. Por si është të jetosh nën Kim Jong-Un, pyet BBC.

Zhurmat e vajtimit mbushën rrugët e Phenianit. Nxënësit me uniforma shkollore ranë në gjunjë dhe vepruan të pangushëllueshëm. Gratë goditën gjoksin e tyre të dëshpëruara. Mediat shtetërore të Koresë së Veriut të kontrolluara rreptësisht raportuan se Kim Jong-Il, “udhëheqësi i tyre i dashur”, kishte vdekur në moshën 69-vjeçare. Ishte 19 dhjetor 2011. Në mbarë botën, analistët koreanë nxituan në tavolinat e tyre për të nxjerrë dosjet e tyre për një njeri – Kim Jong-un.

Pak menduan se do të funksiononte

Vetëm 27-vjeç, ai u bë i ashtuquajturi trashëgimtar i madh. Por pakkush mendoi se do t’ia dilte mbanë në ndonjë gjë.

Si mundet një shoqëri që vlerëson moshën dhe përvojën të drejtohet nga dikush që nuk e ka pasur asnjërën prej tyre?

Shumë parashikuan një grusht-shteti ushtarak ose marrjen e pushtetit nga elitat e Koresë së Veriut.

Por bota e nënvlerësoi diktatorin e ri. Kim Jong-Un jo vetëm që forcoi pozicionin e tij, por filloi një epokë të re të quajtur “Kim Jong-Unizëm”.

Ai filloi me spastrimin e rivalëve të tij dhe qindra ekzekutime, më pas u fokusua në punët e jashtme.

Katër prova bërthamore, 100 raketa balistike të lëshuara dhe drita nga publiku ndërkombëtar gjatë bisedës me presidentin amerikan.

Por synimi i tij i vendosur për të zhvilluar armë bërthamore pati një çmim. Koreja Veriore është tani në krizë, më e varfër dhe më e izoluar se kur mori pushtetin.

Pra, si ishte të jetosh nën regjimin e Kim Jong-Un?

Dhjetë dezertorë të Koresë së Veriut, duke përfshirë një nga diplomatët e tij të lartë, ndajnë mendimet e tyre për 10 vjetët e Kim Jong-Un.

Studenti Kim Geum-Hyok bëri diçka që mund ta kishte qëlluar atë ditën kur i ati i Kim Jong-Un vdiq. Ai kishte një festë.

“Ishte kaq e rrezikshme. Por atëherë ne ishim kaq të lumtur”, thotë Kim Geum-Hyok.

Për të, lideri i ri i ri, i cili e donte skijimin dhe basketbollin, nënkuptonte një shans për ide të reja dhe ndryshime: “Ne kishim pritshmëri nga Kim Jong-Un. Ai studioi jashtë vendit, në Evropë, kështu që mund të mendonte njësoj si unë”.

Geum-Hyok ishte nga një familje elitare dhe studionte në Pekin në atë kohë, një privilegj që pakkush e ka në Korenë Veriore.

Jeta në Kinë i hapi sytë drejt një bote më të begatë dhe ai kërkoi në internet lajme për atdheun e tij.

“Fillimisht nuk mund ta besoja. Mendova se njerëzit perëndimorë po gënjenin se si ishte Koreja e Veriut. Por zemra ime dhe truri im u ndanë. Truri im tha që nuk duhej parë, por zemra ime donte që unë të dukesha mirë”.

Njerëzit kontrollohen rreptësisht

Rreth 25 milionë banorët e Koresë Veriore janë të kontrolluar rreptësisht, kështu që shumica kanë pak ose aspak ide rreth ngjarjeve botërore ose çfarë mendon bota e jashtme për vendin e tyre.

Atyre u mësohet gjithashtu se një udhëheqës është një qenie unike e talentuar dhe hyjnore që meriton besnikërinë e tyre përfundimtare.

Për Guem-Hyoka, ardhja në pushtet e këtij të riu ishte diçka që i mungonte – shpresa.

Por të tjerët ishin skeptikë.

Në korridoret e pushtetit në Phenian, u përfol se Kim Jong-Un ishte një fëmijë i privilegjuar i paaftë për të qeverisur.

Ryu Hyun-Woo, një ish-ambasador i Koresë Veriore në Kuvajt, i tha BBC-së se kolegët e tij ishin të indinjuar që udhëheqja po kalonte nga babai te djali.

“Reagimi im i parë ishte një psherëtimë për një tjetër pasardhës. Koreanët veriorë janë të lodhur nga fuqia trashëgimore. Sidomos në mesin e elitave, ne donim diçka të re. A nuk duhet të vijë diçka ndryshe?”, tha Hyun-Woo.

Njerëzit mësojnë se linja e gjakut është e shenjtë

Familja Kim ka sunduar Korenë Veriore që kur u themelua në vitin 1948. Njerëzit në atë vend mësojnë se linja e gjakut është e shenjtë. Është një mënyrë për të legjitimuar dinastinë.

“Kam dëgjuar pyetje nëse do t’u shërbejmë ‘të dashurve’ përgjithmonë. Çfarë mund të dijë 27-vjeçari në drejtim të drejtimit të vendit? Kjo është absurde”, shpjegon Hyun-Woo.

Në fjalimin e tij të vitit 2012, lideri i ri u zotua se koreano-veriorët nuk do të duhet të “shtrëngojnë rripat e tyre” më.

Për një vend që pësoi një uri vdekjeprurëse në vitet 1990 që mori qindra-mijëra jetë, udhëheqësi i tyre i ri dukej se donte t’i jepte fund mungesës së ushqimit dhe vuajtjes së tyre. Ishte një moment i madh.

Zyrtarët e Ministrisë së Jashtme janë urdhëruar të kërkojnë investime më të mëdha ndërkombëtare.

Dhe disa brenda vendit gjithashtu i kanë vënë re ndryshimet.

Shoferi Yoo Seong-Yu nga provinca në bregun lindor të vendit thotë se filloi të vinte re më shumë gjëra në supermarketet e prodhuara në Korenë e Veriut: “Për habinë dhe krenarinë tonë, produktet ushqimore të Koresë Veriore ishin në fakt më të mira se ato kineze për sa i përket shijes, paketimit. dhe oferta. Ishte në fakt një nxitje e egos”.

Dëshirat e mira të Kim Jong-Un për njerëzit e tij nuk shtriheshin tek ata që ai i konsideronte si kërcënim.

Xhaxhai i tij Yang Song-Thaek ishte ai që mblodhi një rrjet të fuqishëm aleatësh.

Qindra kilometra larg Phenianit, në veri të vendit pranë kufirit me Kinën, tregtari Choi Na-Rae pyeti veten nëse Yang mund të ishte udhëheqësi i ri i vendit: “Shumë prej nesh shpresonin se vendi do të hapej me Kinën dhe do të na lejonte të udhëtonim lirisht jashtë vendit. Menduam se Yang Song-Thaek, nëse arrin të marrë pushtetin, mund të sjellë shumë ndryshime ekonomike në Korenë Veriore. Sigurisht, nuk mund ta thoshim lehtë me zë të lartë, por kishim ato pritshmëri”.

Dhjetëra u arratisën dhe vendosën tela gjemborë

Thashethemet e tilla duhej të ishin shtypur. Yang Song-Thaek u etiketua një “llum njerëzor” dhe “më keq se një qen” dhe më pas u ekzekutua për gjoja minimin e “udhëheqjes së bashkuar të partisë”. Lideri i ri tregoi linjën e tij të pamëshirshme.

Dhjetëra u larguan përtej kufirit në Kinë dhe përfundimisht në Korenë e Jugut për të kërkuar strehim nga spastrimet. Kim Jong-Un vendosi të parandalojë dezertime të mëtejshme.

Siguria kufitare është forcuar si kurrë më parë. U ngrit një gardh me tela me gjemba me kurthe në tokë.

Ha Jin-Woo arriti të nxirrte rreth 100 njerëz nga Koreja Veriore: “Vendi ka forca speciale të sigurisë kufitare. Atyre iu tha të qëllonin dhe vrisnin këdo që do të përpiqej të kalonte kufirin dhe nuk do të mbante përgjegjësi. U tremba shumë kur Fillova të ndihmoja njerëzit për të kaluar kufirin, por kisha një ndjenjë detyre. Që në rini kisha shumë dyshime për Korenë e Veriut. A kam lindur këtu për të jetuar si një kafshë pa të drejta dhe liri? Më duhej të rrezikoja jetën për të bërë këtë punë”.

Por në fund ai ishte një njeri i shënuar dhe duhej të ikte. Nëna e tij u burgos në një kamp burgu dhe trajtimi brutal e la të paralizuar. Kjo përndjek Jin-Woo, i cili mezi mban mend zërin e nënës së tij.

Ajo përpiqet të duket e përballueshme, moderne

Pavarësisht konfrontimeve me disidentët dhe dezertorët, Kim Jong-Un u përpoq të dukej më modern dhe miqësor se babai i tij. Ai u martua me një grua të re moderne, Ri Sol-Yu. Ai u filmua duke u përqafuar, duke përshëndetur, duke buzëqeshur gjatë vizitave në qytete dhe fshatra të ndryshme.

Por koreano-veriorët e zakonshëm ishin të ndaluar të ishin “më modernë”.

Yoon Mi-So donte të ndiqte tendencat që shihte në DVD-të e kontrabanduara të Koresë Jugore.

Ajo me dëshpërim donte të vishte vathë, gjerdan apo edhe xhinse: “Më kapën një herë për mosrespektimin e rregullave dhe u turpërova publikisht. Një grup njerëzish vetëm më kritikuan verbalisht derisa qava. Më thanë se isha e korruptuar dhe se duhet të jetë turp”.

Hyun-Young ishte një këngëtare, ashtu si gruaja e Kim Jong-Un. Megjithatë, të gjitha këngët e saj duhej të lavdëronin liderin e Koresë Veriore. Ajo u përpoq të rebelohej, por u persekutua: “Kurrë nuk më lejuan të bëja lirisht atë që doja artistikisht. Kishte kaq shumë rregulla dhe kufizime në muzikën e Koresë Veriore saqë vuajta shumë. Qeveria e kontrollon atë sepse i frikësohet ndikimit të huaj. Këto rregullore strikte tregojnë se ata nuk i besojnë regjimit të tyre”.

Videot K-pop janë si një kancer malinj

Të paktën shtatë persona janë ekzekutuar në dekadën e fundit për shikimin ose shpërndarjen e videove K-pop nga Koreja Jugore. Kim Jong-Un i përshkroi ato ndikime të huaja si “kanceri malinj”.

Çdo provë e raketës balistike goditi titujt në mbarë botën, por brenda vendit, këto teste nuk frymëzuan krenarinë kombëtare në mënyrën e pritshme.

“Njerëzit do të thoshin se ende po ndërtojnë armë duke kulluar gjak dhe djersë nga njerëzit. Ne nuk e konsideruam atë një fitore. Ne po mendonim për paratë e shpenzuara për të gjitha ato teste. Të gjitha paratë që fitojmë shkojnë për këtë”, tha një dezertor.

Në vitin 2016, në Ministrinë e Punëve të Jashtme, ambasadori Ryu mori urdhra të rinj. Fokusi nuk ishte më vetëm te biznesi: “Ne kishim nevojë të shpjegonim pse Koreja Veriore ka nevojë për armë bërthamore, qëllim dhe justifikim”.

Shpresa ishte që kjo ide të normalizohej brenda komunitetit ndërkombëtar përmes veprimeve diplomatike. Nuk ndihmoi.

Përshkallëzimi i kërcënimeve midis presidentit të atëhershëm të SHBA-së, Donald Trump dhe Kim Jong-Un përfundoi me një shfaqje diplomatike të nivelit të lartë. Diktatori, aq shpesh i portretizuar si një foshnjë e dhjamosur e llastuar në mediat perëndimore, ecte me besim përkrah presidentit amerikan, duke ndarë skenën.

Gazeta koreano-veriore publikoi një shtrëngim duarsh në Singapor në faqet e para.

Por sanksionet për programin bërthamor të vendit kanë filluar të gërryejnë regjimin. Ndonëse publiku u mahnit nga fotoja, reagimi në fshatrat jashtë kryeqytetit Phenian ishte i heshtur.

“Ne nuk patëm mundësinë të analizonim kuptimin e tij. Thjesht nuk mund të kuptonim se si ai takim mund të çonte në përmirësim”, thotë tregtari Choi Na-Rae.

Asnjë marrëveshje nuk u arrit dhe ambasadori Ryu beson se kjo ishte e gjitha një shfaqje për të marrë një lehtësim nga sanksionet: “Veriu nuk mund të heqë dorë nga ato armë, sepse i bëjnë për mbijetesën e regjimit”.

Për Kim Jong-Un, më e keqja nuk kishte ardhur ende.

“Shumë ka ndryshuar pas COVID-it”

Kur pandemia e COVID-it goditi Kinën fqinje në janar 2020, Koreja Veriore mbylli kufijtë e saj. Jo vetëm njerëzit, por tregtia. Ushqimi dhe ilaçet jetësore u grumbulluan në pikën kryesore të hyrjes në Dandong, por asgjë më shumë nuk mund të kalonte. Më shumë se 80% e tregtisë së vendit vjen nga Kina.

“Pas COVID-it, shumëçka ka ndryshuar. Ekonomia është në kolaps, çmimet janë rritur. Është bërë shumë më e vështirë për të jetuar. Prindërit e mi duket se po gjejnë ushqim, por çmimi është shumë i lartë. Është shumë stresues. Situata duket serioze”, tha Ju Seong, i cili ishte një shofer në Korenë Veriore.

Ai arriti të bisedojë shkurt me nënën e tij pranë kufirit me Kinën.

Ka raportime se disa po vdesin nga uria. Vetë Kim Jong-Un e përshkroi atë si një krizë të madhe dhe madje derdhi lot në fjalimin e tij. E paprecedentë për liderin e Koresë Veriore.

Mjeku koreano-verior Kim Sung-Hui thotë se shumica e barnave duhet të blihen në tregun e zi. Dhomat e operacionit mbeten rregullisht pa energji elektrike dhe kirurgët ndonjëherë punojnë me duar të zhveshura, sepse nuk ka dorëza.

“Kur shoh se sa të ndryshëm janë dy vendet në të njëjtin gadishull, shpresoj se Koreja Veriore do të arrijë të drejtat e garantuara të njeriut për pacientët dhe mjekët në të ardhmen”, tha Sung-Hui.

Koreja Veriore nuk ishte gati për një pandemi dhe numri i të infektuarve dhe të vdekurve nuk dihet.

Por vendi gjithashtu nuk mund t’i mbijetojë izolimit aktual të vetë-imponuar pa dëme të konsiderueshme për popullsinë e tij.

Disa nga të larguarit ishin aq emocionues për situatën aktuale në Korenë Veriore sa parashikuan një grusht-shtet.

Por nuk ka asnjë shenjë se ekziston edhe një mundësi e vogël për një gjë të tillë. Kulti i familjes Kim u tregua i përhapur dhe jashtëzakonisht i qëndrueshëm. Të gjitha parashikimet për rënien e regjimit ishin të gabuara.

Pas më shumë se 70 vjetësh të mbylljes me botën, shumica e bashkëbiseduesve thonë se Koreja Veriore dëshiron të hapë kufijtë, për të lejuar njerëzit e saj të lëvizin lirshëm. Shumë thjesht duan të shohin përsëri familjet e tyre. Ata tani janë të lirë të ngrenë zërin dhe të tregojnë historitë e tyre të jetës nën Kim Jong-Un. Ata që jetojnë në Korenë Veriore nuk mund ta bëjnë këtë.

“Të këndosh për veten është diçka për të cilën kam rrezikuar jetën. Ata që qëndruan në Korenë Veriore duhet ta varrosin në zemrat e tyre derisa të vdesin”, tha këngëtarja Hyun-Hang.

Kim Jong-Un ka dhjetëra armë të reja bërthamore, por njerëzit e tij janë ende të uritur

Në 10-vjetorin e sundimit të tij, Kim Jong-Un po udhëheq një vend në krizë.

Ai ka dhjetëra armë të reja bërthamore, por njerëzit e tij janë ende të uritur.

Një poster i madh u vendos në qendër të Seulit në vitin 2018, menjëherë pasi presidenti i Koresë Jugore vizitoi Phenianin.

Ishte një foto ku Kim Jong-Un tregoi se si të lidhte gishtat dhe gishtin e madh në atë që është bërë një simbol i dashurisë K-pop.

Me një klikim të të njëjtëve gishta, Kim mund të ndryshojë fatin e kombit të tij. Ai mund të ofronte liri. Ai e ka atë fuqi. Në vend të kësaj, 25 milionë koreano-veriorë janë të izoluar nga bota më shumë se kurrë.