Një histori e vërtetë rrëfehet përmes gjuhës filmike. Bazuar në rrëfimet e të mbijetuarve në kampet e internimit të regjimit komunist, Luljeta Progni sjell “Azizin”.
Filmi mban titullin e peronazhit kryesor, i cili rrëfen ngjarjet në kampet e Kuçovës, Beratit, Turanit dhe Tepelenës.
Në pranverën e vitit 1948, Azizi 14 vjeçar, bashkë me nënën dhe motrat dëbohen drejt kampeve të internimit. Azizi përjeton vdekjen e qindra fëmijëve prej urisë dhe sëmundjeve, humbjen e nënës dhe ngjarje që ndodhin çdo ditë mes të internuarve në kushtet e mbijetesës.
Në kampin e Tepelenës, pas një aksidenti gjatë punës për transportin e druve në mal, Azizi shtrohet në infermieri për t’u kuruar dhe më pas emërohet ndihmësinfermier. Përparësja e bardhë i jep mundësinë që të jetë më pranë vuajtjeve të të internuarve, duke i ndihmuar me sa mundet.
Vendosja e kamerës në vitet 1948-1954 bëhet në disa prej kampeve më famëkeqe. Personazhet mbajnë emrat e vërtetë, pa ndryshuar asnjë kronologji apo episod.
(n.m/BalkanWeb)