Një grua e moshuar, Antonina Kaletny, po pret djalin e saj ulur në një karrige përballë rrënojave të ndërtesës së bombarduar në të cilën jetonte burri.

Ndodh në Borodyanka, një qytet ukrainas në veriperëndim të Kievit, i cili fatkeqësisht është bërë i njohur pak ditë më parë se ka qenë skena e disa prej episodeve më të përgjakshme të luftës.

“Më 1 mars, rreth orës 21:30, fashistët e Kremlinit fluturuan këtu dhe hodhën një bombë. Apartamenti i djalit tim është në katin e tretë – shpjegon gruaja për AFP – Tani jam duke pritur që të hiqen rrënojat… Ndoshta ka arritur të shpëtojë, ndoshta është lënduar diku ose ndoshta është ende atje poshtë: Nuk e di, nuk di ta them. Nuk kam dëgjuar prej tij për një muaj”.

Nëna e moshuar, shtëpia e së cilës nuk u godit gjatë luftimeve, vëzhgon lëvizjet e buldozerëve, ekskavatorëve dhe mjeteve të tjera në punë pak metra më tutje, ende e bindur se djali i saj do të mbërrijë në çdo moment. Svitlana Vodolaha, zëdhënëse e Mbrojtjes Civile lokale, është realiste: “Këtu bombardimet ranë midis fundit të shkurtit dhe fillimit të marsit. Nëse dikush është ende i varrosur në rrënoja, shanset për ta gjetur atë të gjallë janë vërtet të pakta”.