Duke ecur rreth një tregu të vogël rrugor në natyrë, në një oborr të bukur të Kievit, dikush mund të harrojë për një moment të shkurtër se Ukraina është në mes të një të përgjakshme vetëm disa milje larg kryeqytetit…

Një DJ po luan melodi techno, aq e dashur në një qytet që e ka quajtur veten me krenari “Berlini i ri”, pasi vendasit shesin rroba të cilësisë së mirë.

Por pak çaste më vonë bëhet e qartë se pasojat e mëdha të luftës ende dominojnë pothuajse çdo aspekt të jetës në Kiev.

“Ne dhurojmë të gjitha paratë që fitojmë për forcat e armatosura. Ne jemi këtu për ta”, tha Yana Koval pas një tezge me rroba.

Koval po shiste gjithashtu suvenire me mesazhe kundër luftës dhe byzylykë të punuar me dorë që tallnin presidentin rus, Vladimir Putin.

“Ne po përpiqemi të vazhdojmë jetën tonë. Por dhimbja është gjithmonë aty”, tha ajo.

Pothuajse katër muaj pasi Moska pushtoi Ukrainën, shenjat e normalitetit kanë filluar të kthehen në Kiev.

Familjet shëtisin nëpër parqet e shumta të qytetit. Tarracat kanë filluar të mbushen, me vendasit e veshur mirë, që pinë Aperol spritz.

Qyteti ukrainas nuk është granatuar për dy javë pasi Rusia u detyrua të rregullonte në mënyrë dramatike qëllimet e saj ushtarake. Shumica e njerëzve tani injorojnë sirenat ditore të sulmeve ajrore kur ato bien. Qyteti ka ende një shtetrrethim të përditshëm në orën 23:00.

“Mos u mashtroni nga e gjithë kjo, sepse padyshim që jemi ende në luftë”, theksoi Anna Levchuk, menaxhere në restorantin e picave Kometa.

“Të gjithë ende flasin për luftën. Të gjithë janë disi të prekur ose të përfshirë”, tha ajo.

Kometa, si shumë restorante të tjera, u mbyll kur filloi lufta, duke e kaluar shpejt fokusin e saj në gatimin për ushtrinë dhe spitalet lokale.

“Restoranti ynë po mbushet përsëri, megjithëse është akoma më i zbrazët se zakonisht”, tha Levchuk.

“Njerëzit po shkojnë përsëri në takime dhe po festojnë ditëlindje”, tha ajo, duke shtuar se ajo e kuptonte plotësisht se njerëzit kishin nevojë për një mënyrë për të lënë mënjanë gjithë atë ankth e frikë.

Në hyrje të restorantit, vizitorët priten me një tufë kartolinash që shkruajnë: “Rusët, dreq!”.

Pothuajse çdo restorant apo bar në Kiev mban flamurin ukrainas ose var postera me mbështetje për forcat e armatosura të vendit. Arti kundër luftës dhe kundër Putinit mund të shihet pothuajse në çdo cep të rrugës.

Levchuk tha gjithashtu se ata kanë ndaluar përdorimin e gjuhës ruse dhe u drejtohen klientëve të tyre vetëm në ukrainisht.

Pikërisht përballë rrugës, Valeriy Shevchenko, menaxheri i një galerie të vogël, thotë se edhe ai po e sheh hapësirën e tij të artit që dalëngadalë kthehet në jetë.

“Kiev ishte një qytet fantazmë, por galeria më në fund po mbushet përsëri”, tha ai.

“Ne thjesht jemi të lodhur duke u frikësuar. Por, sigurisht, askush nuk po e harron luftën”, thotë ai.

Në vapën që ka rënë në kryeqytet gjatë dy javëve të fundit, disa vendas kanë zgjedhur të shkojnë në plazhet e qytetit përgjatë lumit Dnieper. Por rreziku nuk është kurrë larg. Zyrtarët ukrainas kanë paralajmëruar qytetarët e vendit për rrezikun e municioneve të pashpërthyera në liqene dhe lumenj. Sipas ligjit ushtarak, njerëzve u ndalohet gjithashtu të nxjerrin anijet e tyre në ujë.

Në fillim të kësaj jave, një burrë që notonte jashtë plazhit në Odesa u vra në sy të familjes së tij pasi shkeli një minë detare të lënë nga forcat ukrainase për të penguar rusët që të sulmonin qytetin port.

Dhe çdo ditë në Kiev sheh kontraste të mëdha midis paraqitjes së normalitetit dhe realitetit të luftës ende në vazhdim.

Vetëm pak hapa larg kafeneve dhe restoranteve, qindra ukrainas u mblodhën në manastirin e Shën Michael me kupolë të artë për funeralin e aktivistit Roman Ratushnyi, i cili u vra së fundmi duke luftuar pranë Kharkiv.

Ndërsa dielli po perëndonte të enjten, një grup burrash dhe grash po luanin polo me biçikletë në velodromin e Kievit.

Për muaj të tërë, arena, e cila daton nga viti 1913 dhe është një nga objektet sportive më të vjetra në Kiev, u mbyll dhe Artur Kulak dhe shokët e tij të skuadrës nuk mundën të praktikonin sportin e tyre të dashur, një lojë e ngjashme me polon tradicionale, por duke përdorur biçikleta në vend të kuajt.

“Është mirë të vish dhe të harrosh luftën. Bëj atë që do më shumë”, tha Kulak, duke marrë frymën thellë…

The Guardian-BalkanWeb