Vajza 17-vjeçare e Carole, Ellie, u vra në vitin 2019 nga ish-partneri i saj një ditë pasi u ndanë. Vajza e Julie, Poppy, 24 vjeç, u godit me thikë 49 herë nga ish i dashuri i saj në vitin 2018. Motra binjake e Emës, Kelly, ishte 40 vjeç dhe vajzat e saj janë 4 dhe 2. Ato u qëlluan nga partneri i Emës dhe babai i vajzave në vitin 2020. Bekhal fshihet nga babai dhe xhaxhai i saj, të cilët vranë motrën e saj 20-vjeçare, Banaz, në vitin 2006.
Deri vonë, këto gra i bashkonte vetëm pikëllimi i tyre. Por tani ata janë të lidhur nga një lëvizje që të gjithë së bashku e nisën për të sjellë ndryshim në Mbretërinë e Bashkuar, ku një grua vritet çdo tre ditë.
Familjet e grave të vrara kanë nisur një fushatë për të detyruar shtetin të bëjë ndryshime drastike kundër autorëve të femicideve. Ata e quajnë lëvizjen “Gratë e vrara”.
Ndryshimet përfshijnë jo vetëm dënime më të ashpra, por edhe informacion dhe edukim më të mirë për dhunën në familje. “Nuk duam më premtime. Ne duam ndryshime. Ne duam veprim ”, tha Carole Gould, vajza e së cilës u vra në moshën 17-vjeçare nga ish-i dashuri i saj i shkollës së mesme.
Carole Gould, së bashku me Julie Devey, vajza e së cilës vdiq pasi u godit 49 herë me thikë nga ish-partneri i saj, kanë nisur fushatën që nga viti 2020. Tani po diskutohet një rishikim i urdhëresës që do të bënte që një vrasës me armë jashtë shtëpisë të përballet me 10 vjet më shumë burg sesa një vrasës që ka kryer krimin brenda shtëpisë. Aktualisht, nëse autori vret me armën e gjetur në shtëpinë e tij, atëherë dënimi është 15 vjet burg. Nëse jo, atëherë shkon deri në 25 vjet.
“Kur njeriu kupton se çfarë do të thotë saktësisht kjo dispozitë, ai tronditet. Pra, të shohim që këta autorë të ndëshkohen siç duhet. Le të ndalojmë së lëshuari njerëz të rrezikshëm në shoqërinë tonë. Ti ndalojmë ata të ndryshojnë emrat e tyre dhe le t’i njohim vrasjet dhe femicidet në familje si krime të rënda që janë”, thonë gratë pas nismës “Gratë e vrara”.
“Të dënuarit e përjetshëm duhet të jenë të përjetshëm”
E gjithë lëvizja e mësipërme, e cila në Britaninë e Madhe mbështetet nga shoqata bamirësie dhe nëpërmjet një faqeje GoFundMe në rrjetet sociale, të kujton shumë kërkesën për drejtësi të familjeve të grave të vrara në mjedisin e tyre në vendin tonë.
Në fakt, nëna e Eleni Topaloudi, studentes që u dhunua dhe u vra në Rodos, Greqi, nga dy burra, në deklaratat e saj për Marie Claire është shprehur: “Drejtësia nuk mbulon, as ligjet apo asgjë. Termi “burgim i përjetshëm” duhet të hiqet sepse nuk është burgim i përjetshëm” dhe të sjellë sërish në plan të parë termin femicid, i cili në vendin tonë nuk njihet me ligj si një krim më vete.
Qiproja, e cila është një vend i vogël, një ishull i vogël, do të përfshijë në kodin e saj penal termin femicid, të cilin ne nuk e përfshijmë këtu. Por pse nuk duan ta përfshijnë atë? Kjo sepse nuk duan të pranojnë femicidin, sepse është një mënyrë, e drejtpërdrejtë dhe e tërthortë, për të pranuar patriarkalitetin. Patriarkati është ai që vret. Për shkak se i kanë mësuar gjatë gjithë jetës se femrat janë më inferiore se meshkujt, ne nuk kemi barazi mes dy gjinive. Nuk ka barazi mes dy gjinive, femrën gjithmonë përpiqen ta nënçmojnë dhe lëndojnë, femrat nuk janë në pozicionin që duhet të jenë”.
Përkatësisht, nëna e Garifalia Psarrakou deklaroi një vit pas vrasjes së vajzës së saj: “ Ajo që ne po kërkojmë është që dënimet e përjetshme të jenë burgime të përjetshme. Më ka “dënuar” me vrasje vajzën time. Ai gjithashtu duhet të dënohet me burgim të përjetshëm dhe të shkojë në burg përgjithmonë. Do të jetë keq për ne nëse ai është jashtë. Do të jetë sikur po luajnë me dhimbjen tonë. Këtu ka një çështje tjetër në lidhje me parandalimin, e cila është edhe më serioze. Sepse çështja është më parë eliminimi i dhunës dhe më pas dënimi”.
