Shkencëtarët mendojnë se mund të kenë gjetur shkakun e një serie tërmetesh “me lëvizje të ngadaltë” që kanë tronditur Zelandën e Re vitet e fundit – një oqean i fshehur që ndodhet dy milje nën dyshemenë e detit.

Uji u zbulua si pjesë e një zone gjigante vullkanike të formuar rreth 125 milionë vjet më parë, kur një shpërthim llave doli në sipërfaqen e Tokës.

Studiuesit e gjetën rajonin duke tërhequr sensorë sizmikë 3D pas një varke për të ndërtuar një imazh të zonës së lashtë vullkanike.

Atje, ata gjetën sedimente të trasha dhe të shtresuara rreth vullkaneve të varrosura prej kohësh, të cilat përmbanin shumë më tepër ujë sesa pritej.

Andrew Gase, nga Instituti i Gjeofizikës i Universitetit të Teksasit, i cili kreu kërkimin, tha: “Koreja normale e oqeanit, pasi të jetë rreth shtatë ose 10 milionë vjeç, duhet të përmbajë shumë më pak ujë.”

Korja e oqeanit e skanuar nga studiuesit ishte 10 herë më e vjetër se kjo – por uji përbënte pothuajse gjysmën e vëllimit të saj.

Vija tektonike e çarjes që kalon nëpër Zelandën e Re është e njohur për prodhimin e tërmeteve me lëvizje të ngadaltë, të njohura edhe si ngjarje rrëshqitjeje të ngadaltë.

Gjatë njërit prej këtyre, energjia nga një tërmet çlirohet gjatë ditëve ose muajve, shpesh duke shkaktuar pak ose aspak dëm për njerëzit.

Shkencëtarët nuk e dinë pse ato ndodhin më shumë në disa çarje sesa në të tjerat, por mendohet se lidhen me ujin.

Gjetja e kësaj zone të re uji në vijën e çarjes, e cila krijon kaq shumë ngjarje rrëshqitëse, mund të ofrojë një shpjegim.

Gase tha: “Ende nuk mund të shohim mjaftueshëm thellë për të ditur saktësisht efektin në çarje, por mund të shohim se sasia e ujit që po bie këtu poshtë është në fakt shumë më e lartë se normale.”

Nëse studiuesit mund të kuptojnë se si rezervat e ujit ndikojnë në ngjarjet e rrëshqitjes – ndoshta duke i zbutur ato – ata, nga ana tjetër, mund t’i kuptojnë më mirë tërmetet normale.

Shkencëtarët gjithashtu mendojnë se presioni i ujërave nëntokësore mund të luajë një rol kyç në krijimin e kushteve që lirojnë stresin tektonik nëpërmjet tërmeteve me rrëshqitje të ngadaltë.

Si rezultat, Gase tha se shkencëtarët duhet të shpojnë edhe më thellë për të zbuluar se ku përfundon uji.