Kur në Mesjetë papa Bonifaci VIII (1230-1303) përsëriti se “të gjitha rrugët të çojnë në Romë”, ai i ftoi pelegrinët të qëndronin në anën e majtë të rrugës duke përforcuar një zakon tashmë të përhapur në mesin e udhëtarëve dhe kalorësve në mënyrë që të përdorni më mirë shpatën në rast sulmesh të papritura, shkruan focus.it.
Në fakt, gjetjet arkeologjike tregojnë se në kohët e lashta qytetërimet e mëdha (egjiptianët, grekët e lashtë, romakët) qëndronin në të majtë.
Ky zakon u ruajt edhe në Evropë deri në fund të shekullit XI.
Arsyeja ishte e qartë: shumica e njerëzve ishin djathtakë dhe mbajtja e dorës së majtë e bënte më të lehtë nxjerrjen e shpatave për t’u mbrojtur, hipur në kalë ose ecje përkrah.
Gjatë Revolucionit Francez, Robespieri urdhëroi qytetarët të lëviznin djathtas, në shenjë kundërshtimi ndaj Kishës Katolike.
Disa vite më vonë Napoleoni (i cili, ndër të tjera, me sa duket ishte mëngjarash) e eksportoi këtë zakon në vendet e pushtuara nga ushtritë e tij, sipas disave edhe në kundërshtim me zakonin në fuqi në Britaninë e Madhe.
Britania e Madhe në fakt, mbeti gjithmonë e huaj ndaj ndryshimeve dhe territoret e perandorisë trashëguan të njëjtat rregulla.
Rregulli më i hershëm i njohur i shkruar që zbatonte trafikun e majtë në BM u miratua në 1756 dhe kishte të bënte me Urën e Londrës.
Në pjesën tjetër të Evropës, disa vende, për shembull ato skandinave, vazhduan të lëviznin në të majtë, ndërsa të tjerët tashmë po udhëtonin në të djathtë.
Në vitin 1859 edhe japonezët, atëherë admirues të mëdhenj të zakoneve britanike, vendosën të përshtaten me lëvizje në të majtë.
Ndërkohë, përdorimi i së djathtës ishte përhapur në Evropë.
Ndryshimi nga e majta në të djathtë ishte pothuajse i plotë midis fundit të viteve 1930 dhe 1940, falë zotërimit të Gjermanisë nga Adolf Hitleri, i cili solli në të djathtë kombet e ish-Perandorisë Austro-Hungareze.
Kombet e fundit evropiane që ndërruan anë ishin Suedia në 1967 dhe Islanda.
Sot, vetëm rreth një e katërta e vendeve në botë lëvizin në të majtë.
Në Evropë vetëm në BM, Irlandë dhe Maltë. (Atsh)
