Samantha Scott thotë se nuk i mungojnë udhëtimet e saj të përditshme në Londër, veçanërisht “frika e detyrimit të zgjimit dhe futjes në metro, dhe shkuarja në punë e djersitur”.

“Unë jam akoma duke u zgjuar në orën 6 ose 7 të mëngjesit, por jam në gjendje të shkoj për një shëtitje në plazh para se të filloj punën”, thotë ajo.

Kur ajo dhe partneri i saj Chris Cerra mbërrijnë me bagazhet e tyre në një qytet të ri, ata lehtë mund të gabohen me turistët.

Por ata janë pjesë e një brezi të ri të “nomadëve dixhitalë” të cilët shkojnë nga vendi në vend për të jetuar dhe punuar, shkruan The Guardian, përcjell Telegrafi.

Dhe ata nuk janë shembulli i vetëm – madje ka shumë e shumë të tillë.

Kjo pasi që funksionimi fleksibël i shkaktuar nga pandemia Covid-19 do të thotë që më shumë njerëz po konsiderojnë të heqin dorë nga shtëpitë e tyre për të udhëtuar nëpër botë, por edhe duke punuar nga laptopët, tabletët ose smartphone-t e tyre.

Javën e kaluar, një raport nga Airbnb i titulluar Travel&Living tregoi se 11% e rezervuesve afatgjatë të kompanisë në vitin 2021 kanë raportuar se kanë jetuar një mënyrë jetese nomade dhe 5% planifikojnë të heqin dorë nga shtëpitë e tyre kryesore.

Delia Colantuono, një përkthyese e pavarur 31-vjeçare nga Roma, u bë një “nomad dixhital” pesë vjet më parë kur nuk ishte një “gjë e madhe”.

Ajo tani ka jetuar në të pesë kontinentet dhe thotë se mënyra e jetesës nomade nuk është “vetëm për njerëzit e pasur – është për këdo që mund të punojë në distancë dhe dëshiron ta bëjë atë”.

Shumë vende janë të etur për të tërhequr vizitorë afatgjatë.

Colantuono ka marrë me qira një vilë në Fuerteventura në Ishujt Canary me tre nomadë të tjerë për 450 euro në muaj secili.

Cerra, 28 vjeç, një konsulent teknik kërkimi dhe zhvillimi për një kompani financash, jetonte në disa apartamente të ngushta në Londër dhe më vonë mori me qira një apartament me një mik për 1,000 funte në muaj për person.

Që kur ai u bë një nomad, kostot e akomodimit kanë ndryshuar nga 300 funte në Azi në më shumë se 1,000 funte në Stokholm, Suedi.

Sigurisht, Wi-Fi me shpejtësi të lartë është në krye të listës së dëshirave për nomadët, pasuar nga hapësira e mirë e punës – tavolina ose një tryezë e madhe e dhomës së ngrënies – një kuzhinë e mirë dhe shtretër të rehatshëm.

Chanin Kaye, 51 vjeçe, dhe partneri i saj Jason Melton, 46 vjeç, janë gjashtë muaj në një udhëtim rrugor shtatë-vjeçar nga Meksika në Argjentinë, duke qëndruar për rreth një muaj në secilin qytet.

Ata vendosën të largohen nga shtëpia e tyre në Seattle sepse i duan udhëtimet dhe të kursejnë para për të paguar borxhet e mëdha të studentëve.

“Seattle ka një kosto shumë të lartë jetese”, thotë Kaye. “Kishim një shtëpi të madhe me dy shokë të tjerë të dhomës – dhe ende paguanim 2,400 dollarë në muaj përfshirë shërbimet komunale. Këtu [në Meksikë] ne kurrë nuk paguajmë më shumë se 1,200 dollarë, dhe shpesh më pak”.

Ata e kuptuan gjatë pandemisë që mund të mbanin lidhje me fëmijët e tyre të rritur nga distanca “dhe të ndjehen afër edhe kur nuk jemi afër fizikisht”.

Melton la punën e tij të shitjes dhe çifti tani drejton një biznes të kontabilitetit në distancë së bashku që Kaye ka krijuar.

“Ne punojmë gjithë ditën dhe bëjmë aventura gjatë gjithë fundjavës”, thotë ajo.

Kaye vlerëson se çifti kursen 70% duke jetuar “rrugëve” dhe dëshiron të mbetet pa borxh brenda pesë viteve – dhe të blejë një pronë diku përfundimisht.

Colantuono dhe të tjerët janë të vetëdijshëm për ndikimin mjedisor të stilit të tyre të jetesës dhe duan të vendosen përfundimisht.

Disa njerëz, duke shkruar në një forum të nomadëve dixhitalë në Facebook me 15,500 anëtarë, thonë se mosha nuk është pengesë, por theksojnë rëndësinë e të qenit në gjendje të mirë dhe të shëndetshme; dhe dikush thotë se një pengesë e kësaj mënyre jetese mund të jetë një ndjenjë jo e mirë.

Nuk duket të ketë shumë familje nomade dixhitale me fëmijë; tradicionalisht, vetëm disa familje – kanë udhëtuar nëpër botë.

Erin Elizabeth Wells, një konsulente 41-vjeçare e produktivitetit nga Massachusetts, filloi të udhëtonte nëpër SHBA me burrin dhe vajzën e saj Eleanor, dhe thotë se ata janë një “familje shkollore në botë”.

Të udhëtosh me familjen do të thotë se ata udhëtojnë “ngadalë”, por kjo do të thotë që ata bëjnë miq kudo që vizitojnë, shton ajo.

Ata “planifikojnë të vazhdojnë për një kohë të pacaktuar derisa të ketë ndonjë arsye që familja jonë ka nevojë për diçka tjetër”.

Dhe ndërsa pjesë të botës po hapen gradualisht pas kufizimeve të shkaktuara nga Covid-19, një numër në rritje njerëzish po shijojnë fleksibilitet të ri për të punuar nga kudo, përcjell Telegrafi.

Vitin e kaluar, gati një në pesë mysafirë të Airbnb përdorën faqen për të udhëtuar dhe punuar në distancë; dhe këtë vit 74% e njerëzve në të gjithë sondazhin e saj me pesë vende kanë shprehur interes për të jetuar diku tjetër nga vendi ku është i vendosur punëdhënësi i tyre.

Brian Chesky, shefi ekzekutiv i Airbnb, tha: “Kufijtë midis udhëtimit, jetës dhe punës janë të paqartë”.

Cerra thotë: “Për një kohë të gjatë, ky lloj stili jetese konsiderohej me të vërtetë, me të vërtetë si jo normale. Por që po shohim është se gjithçka po shkon drejt asaj që të duket pak më normale tani, më e pranuar”.