Rreziqet që fshihen pas rezultatit të zgjedhjeve parlamentare në Holandë dhe në prag të zgjedhjeve evropiane të 2024 janë vënë në pah nga shtypi dhe analistët në Francë. Gazeta franceze Le Figaro flet për “rrufe në Holandë dhe një goditje paralajmëruese në Bruksel” në artikullin e sotëm, duke vënë në dukje se pas fitores së fundit të Robert Fizzo në Sllovaki dhe, para kësaj, asaj të Giorgia Melonit në Itali, tani ka një shqetësim të qartë për sa i përket përbërjes së Parlamentit Evropian pas zgjedhjeve evropiane të qershorit 2024.
Në të njëjtën mënyrë, eurodeputeti socialist Raphael Glyksman deklaron në gazetën Les Échos se “BE është në rrezik të jashtëm dhe të brendshëm” duke iu referuar krizës në Ukrainë dhe fitores së partisë së ekstremit të djathtë holandez.
“Rasti i Holandës nuk është i izoluar”, thekson e njëjta gazetë, duke vënë në dukje rritjen në BE, gjashtë muaj para zgjedhjeve evropiane, të partive të ekstremit të djathtë, si në Bratislavë, ku SNS mori qeverisjen pas zgjedhjeve të shtatorit, por edhe në Poloni, ku PiS, ndonëse e paaftë për të mbajtur pushtetin, mbeti partia kryesore e vendit. Gazeta i referohet gjithashtu një harte të Evropës, të hartuar nga instituti gjerman SWP, i cili tregon se partitë e ekstremit të djathtë janë në qeveritë e gjashtë vendeve anëtare të BE-së, ndërsa në shumë të tjera ato janë të parat ose të dytat në synimet e votimit, veçanërisht në Francë, Gjermani dhe Austri.
“Pas një faze të rrënjosjes në fushat kombëtare partiake, shumë parti të ekstremit të djathtë kanë hyrë në një fazë të afrimit të pushtetit, ose duke marrë pjesë në skemat qeveritare ose duke ofruar mbështetjen e tyre për qeveritë e pakicave, si në Suedi. Në të dyja rastet, ndikimi i tyre është shpesh i rëndësishëm,” vëren Benjamin Biard, një studiues belg në CRISP (Qendra për Kërkime Sociale-Politike dhe Informacion), duke theksuar në të njëjtën gazetë, “sukseset e strategjisë së demonizimit që Marine Le Pen ka gdhendur për shembull në Francë”. Theksohet gjithashtu, opinioni i shprehur nga Stéphane Cezournet, president i grupit centrist Liberal në Parlamentin Evropian, në një intervistë për Politico, se “ekziston rreziku që Evropa të jetë e paqeverisshme”, nëse forca pro-evropiane e Parlamentit të Strasburgut merr më pak se 50% të votave qershorin e ardhshëm”.
Nga ana e tij, Eric Morris, drejtor i Fondacionit Schuman, vë në dukje se këto grupe të ekstremit të djathtë shpesh përfitojnë nga çështja e klimës dhe legjislacioni evropian i gjelbër, i cili nxit pakënaqësinë mes disa kategorive të popullsisë, pasi gjithçka që lidhet me makinën, kufijtë e shpejtësisë dhe ngrohjes rezultojnë të jenë shumë të ndjeshme.
“Sot konfuzioni është i madh: Evropa është një koalicion shtetesh, të cilat qeverisen nga koalicione partish të ndryshme. E djathta, e majta, populistët, liberalët dhe të gjelbërtit po ndajnë pushtetin, deri në atë pikë sa nuk e dimë më se cila rrymë është dominuese”, vëren ai, duke përmendur si shembull Gjermaninë, Spanjën, Suedinë, Italinë, por edhe Francën, ku nuk ka një shumicë të qartë parlamentare.
Së fundi, artikulli kryesor i Çlirimit është në të njëjtën gjatësi vale, duke nxjerrë në pah rrezikun e një të djathte ekstreme që po përhapet ngadalë por në mënyrë të qëndrueshme në të gjithë Evropën, e ushqyer siç vërehet nga fobia e të huajve, ndjenja e degradimit të klasave të mesme dhe popullore dhe frika për të ardhmen.
Me partitë tradicionale që përpiqen të qetësojnë dhe ofrojnë një projekt social të aftë për të emocionuar masat, shumë prej tyre po vijnë të provojnë një të djathtë ekstreme, e cila bën gjithçka për të “zbukuruar” veten me veshjet e normalitetit, përfundon gazeta.
