Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama ka dhënë një intervistë për Huffington Post.it mbi ardhjen e afganëve në vendin tonë.
Rama zbulon se u mor vendimi për strehim në hotele për ti dhënë frymëmarrje dhe normalitet afganëve që kishin ardhur nga lufta e kaosi.
Sipas tij, në rast se do të strehoheshin në kampe refugjatësh do të izoloheshin dhe aty rrezikonin çnjerëzimin e pakënaqësitë do të vinin në rritje.
PYETJA: Shqipëria ishte vendi i parë që njoftoi se do të mirëpresë refugjatë nga Afganistani, çfarë ju shtyu në këtë nismë?
RAMA: Gjëja më e natyrshme: të hapni dyert kur dikush tjetër kërkon ndihmë nga ana tjetër. E di që të thuash kështu mund të tingëllojë patetike për ata që mendojnë ndryshe, por për fat për shumicën dërrmuese të shqiptarëve kjo tingëllon e natyrshme. Ne jemi i vetmi vend evropian që kishte më shumë hebrenj në fund të Luftës së Dytë Botërore sesa para luftës, sepse për shqiptarët nuk kishte asgjë që të bënte më shumë çnderim sesa të largoheshin dhe t’i linin në duart e vdekjes. Ne jemi të diktuar nga historia jonë, kujtesa jonë dhe gjithashtu kodi ynë i parë i ligjeve, Kanuni (Kanuni) i Shqiptarëve: “Shtëpia e Shqiptarit është e Zotit dhe e Vizitorit”. Kanuni përmban një kapitull të gjatë mbi mikpritjen. Thuhet se ai që nuk i hap derën Tjetrit në kërkim të ndihmës është i mallkuar përgjithmonë dhe do të jetojë i vetëm deri në vdekje, sepse nuk do të pranohet në asnjë vend apo ngjarje publike, përveç në funeral. Por përtej kësaj, ashtu siç kemi dhënë mikpritje në të kaluarën, kemi marrë edhe shumë – jo shumë vite më parë, kur ishim afganët që u shfaqëm në brigjet e Italisë. Falë mbi të gjitha italianëve, ai makthi i së kaluarës është histori, ndërsa sot shqiptarët kontribuojnë në Itali si qytetarë plotësisht të integruar dhe vendi amë gjithashtu përfiton shumë prej saj.
PYETJA: Si po ecën pritja? Kanë mbërritur tashmë refugjatët e parë? Si do të jetë jeta e tyre e re në Shqipëri?
RAMA: Kjo është një pjesë tjetër e tragjedisë së Kabulit, sepse të dalësh prej andej është me të vërtetë si të hapësh dyert dalëse të Ferrit. Pas ditëve dhe netëve të fluturimeve të shpallura dhe të anuluara, më në fund kanë mbërritur të parët, pak më shumë se njëqind. Ato u vendosën në bregdetin e Durrësit, në ambientet e hotelit të vëna në dispozicion të tyre. Ne vendosëm t’i akomodonim në ambientet e hoteleve (siç bëmë me qytetarët tanë pas tërmetit) sepse donim që ata të merrnin frymë sa më shumë nga normaliteti dhe të mos i izolonin në kampet e refugjatëve që rrezikojnë të çnjerëzohen dhe të rrisin pakënaqësinë dhe ndarjet.
(BalkanWeb)
