Nuk është e zakonshme të shohësh kritika ndaj regjimit në televizonet ruse.

Më pak e zakonshme është të dëgjosh në emisionet e bisedave politike që janë më afër Urrejtjes Dy minuta të George Orwell sesa Newsnight .

Sipas ideologjisë së Putinit, ukrainasit po rezultojnë të vështirë për t’u pushtuar, sepse ata janë në të vërtetë rusë. . .dhe ata thjesht nuk e kuptojnë akoma.

Lufta nuk është e lehtë:

Kritikat erdhën nga koloneli Mikhail Khodaryonok, një oficer në pension i cili shërbeu në një turne në drejtorinë kryesore operacionale të shtabit të përgjithshëm rus, divizioni i njohur si “truri i ushtrisë”.

Më pas ai u bë një kolumnist i mbrojtjes dhe para pushtimit kishte botuar një artikull, “Rreth skifterëve entuziastë dhe qyqeve të nxituara” , në të cilin ai kritikoi supozimet e pakuptimta se një luftë në Ukrainë do të ishte e shpejtë ose e lehtë.

A janë mashtruar edhe flamurët e propagandës së televizionit shtetëror? 

Ajo që reflekton është një ndryshim i rëndësishëm në mënyrën se si teknologët politikë të Kremlinit kërkojnë të ripërcaktojnë narrativën.

Në veçanti, se si një shumëllojshmëri e dukshme këndvështrimesh mund të kombinohen për të formuar një pamje që i përshtatet nevojave të Kremlinit.

Sipas qëndrimit të Putinit për Ukrainën, ky nuk është një vend i vërtetë, por një pjesë e humbur përkohësisht e botës më të gjerë ruse. Prandaj, ukrainasit janë rusë, dhe është po aq e vërtetë që rusët po fitojnë sa edhe jo.

Sukseset e Ukrainës varen më tepër tek ndihma perëndimore, nga armët amerikane te inteligjenca britanike dhe shpëlarja virtuale e trurit.

Ukrainasve u është mësuar se rusët janë “në njerëz, orke dhe vatnik ” – të fundit, fjalë për fjalë do të thotë “xhaketa me tegela”, duke qenë një sharje e përdorur për rusët e varfër që gëlltitin pa menduar propagandën patriotike.

Perëndimi duhet të fajësohet
Rusia është portretizuar si fisnike në këmbë për atë që mendon se është e drejtë, kundër fuqisë së grumbulluar të një Shtetet e Bashkuara të prirur ndaj hegjemonisë globale dhe kukullave të saj të shthurura dhe të lakmuara evropiane.

Kjo u sinjalizua nga Putin në fjalimin e tij të Ditës së Fitores, ku ai kërkoi të krahasonte “operacionin e tij special ushtarak” me Luftën e Madhe Patriotike – humbjen e Gjermanisë naziste  dhe pretendoi se Rusia filloi një “sulm parandalues ​​kundër agresionit” që ishte duke u përgatitur në Ukrainë, por planifikuar në Uashington, sepse rusët kishin guximin të ngriheshin për pavarësinë dhe kulturën e tyre.

Kjo është bërë linja standarde. Lufta e vërtetë është kundër “Perëndimit kolektiv” dhe ukrainasit janë përdorur si mish për top.

Një linjë e tillë është e dobishme për Kremlinin në të gjitha llojet e mënyrave.

Ai ofron një justifikim për performancën dërrmuese të ushtrisë, dhe gjithashtu përgatit terrenin nëse Putin vendos të pranojë se kjo është një luftë në mënyrë që ai të mund të mobilizojë të paktën disa rezerva.

Kjo ka të bëjë gjithashtu me përpjekjen për të përshtatur vështirësitë e Rusisë në terma heroikë.

Siç tha një komentator, “Kur heqim dorë nga makinat e huaja dhe pushimet e huaja, ne po bëjmë çmos në frontin e brendshëm, siç bënë gjyshërit tanë në Luftën e Madhe Patriotike”.

Më gjerësisht, linja e re sinjalizon se rusët janë për një luftë të gjatë. Menaxhimi i pritjeve pas premtimeve fillestare për një fitore të shpejtë dhe të lehtë do të jetë vendimtar, veçanërisht kur kushtet bëhen më të vështira.

Për muajt e ardhshëm, Rusia mund të mbijetojë me rezervat e saj, ashtu si shumë familje ruse mund të përdorin kursimet për të kompensuar çmimet që po rriten pjesërisht si rezultat i konfliktit.

Megjithatë, deri në vjeshtë këto do të jenë shteruar. Zgjedhjet lokale dhe guvernatoriale do të mbahen në shtator. Papunësia ka të ngjarë të rritet dhe dimri do të afrohet. Presioni do të intensifikohet në Rusi.

(BalkanWeb)