Vanda Semyonovna Obledkova ishte dhjetë vjeç kur nazistët pushtuan Mariupolin dhe masakruan hebrenjtë, duke mbuluar rrugët që lidhnin qytetin port me Odessa dhe Lviv, me rrëke gjaku.
Ishte 20 tetor 1941 kur ajo u shpëtua duke u fshehur në një bodrum. Fati i Vandës ishte Mariupoli, një fat tragjik që më 4 prill dëshmoi vdekjen e saj nga uria dhe të ftohtit në qytetin e rrethuar nga rusët. “Ajo nuk e meritonte një vdekje të tillë”, ka komentuar vajza e saj Larisa.
Historia e 91-vjeçares u tregua nga Dovid Margolin në Chabad.org. Vajza e Vandës dhe burri i saj rrezikuan jetën për të varrosur gruan në një park publik, më pak se një kilometër nga Deti i Azov.
Obiedkova dhe familja e saj ishin anëtarë aktivë të komunitetit hebre në Mariupol.
Vanda Semyonovna Obledkova lindi në Mariupol më 8 dhjetor 1930. Njëmbëdhjetë vjet më vonë ajo shpëtoi nga dhuna naziste që shkaktoi 16,000 vdekje dhe që mori nënën e saj përgjithmonë, e arrestuar nga gjermanët.
Babai, i cili nuk ishte hebre, arriti të fshehë vajzën e tij të vogël në një spital gjatë pushtimit. Më vonë disa miq të familjes i shpëtuan jetën duke i bërë nazistët të besonin se ajo ishte me kombësi greke.
Ajo përjetoi tmerre të paimagjinueshme, “tha Rabini Mendel Cohen, drejtor i Chabad-Lubavitch të qytetit ukrainas. Vanda u martua në vitin 1954 dhe në vitet e fundit të jetës jetoi me vajzën e saj Larissa.
“Mami e donte shumë Mariupolin dhe kurrë nuk donte ta linte atë. “tha gruaja.
