Vetting

Për 90-vjeçarin Sali Gasa, historia është më shumë se një varg fatkeqësish dhe  tragjedish. Dita e tërmetit solli edhe më shumë rrethana të dhimbshme, gruaja e tij, pasi mori vesh se në familjen e saj për shkak të tërmetit kishin humbur jetën nipi bashkë me të atin, humbi kujtesën, këto ishin një goditje shumë e madhe për bashkëshorten Drita Gasa.

Shteti merr çdo gjë që i përket, ky 90-vjeçar vazhdon të kërkojë nëpër gjykata dhe zyra, ndërkohë që sfidat dhe problemet rriten çdo ditë e më shumë. Në këtë tragjedi, ku duhet të ishte një rikuperim dhe një ndihmë, ai ka mbetur vetëm në kërkim të asaj që i takon. Çdo shpresë dhe çdo mundësi, sikur janë një mrekulli që i janë hequr, ndërsa ai kërkon drejtësi. Ai ndjen se gjithçka është thjesht një shaka tragjike që luhet mbi shpinën e tij.

Sali Gasa thekson se këto para janë lekët e burgut.

90-vjeçari ka vuajtur në kohën e komunizmit dhe po ndëshkohet edhe sot në kohën e demokracisë. Me paratë e burgut politik arriti të blejë banesat në Thumanë 4 hyrje të gjitha me certifikatë pronësie të cilat u prishën për të rindërtuar Thumanën.

Por fëmijët e të moshuarit mbetën pa banesa sepse shteti nuk ua siguroi pronën të dhënë me Kushtetutë.

Më tej, i moshuari Gasa sqaron se: “Pallati nr. 42  kam pas 3 hyrje në emrin e fëmijëve dhe djalit. Në pallatin 35 ka qenë një hyrje 4 shtëpi kemi përfituar 1  17  frymë dhe 5 kryefamiljarë. Shtëpitë i kemi blerë vetë të gjitha të regjistruar në hipotekë në emër të fëmijëve”.

I moshuari ka kaluar një jetë plot vuajtje dhe sakrifica, ende nuk ka mundur të gëzojë pronën e tij. Ai tregon me zemërim se, pavarësisht se ato shtëpi i ka blerë vetë, shteti ende nuk ia ka dhënë atij siç i takon.

Sali Gasa shprehet i pikëlluar se: “Janë shtëpiat tona i kemi blerë vetë, nuk na i ka dhënë shteti. Jemi të përndjekur politik. Shteti duhet të na i kishte dhënë falas. Jam liruar në ‘90 nga burgu politik. 18 vite e 6 muaj në burg. Jam liruar me urdhër të Ramiz Alisë”.

90-vjeçari shprehet me një ton të theksuar pikëllimi dhe shqetësimi.

Sipas të moshuarit është shkelur neni 17. Ai sqaron se: “Na kanë kthyer përgjigje, do merren shtëpitë në bazë të këtij neni, këtij akti mashtrimi. Kërkesa ime është ballafaqim nëse unë dal fajtor të jap edhe këtë hyrje që kam këtu”.

Me këto fjalë, ai thekson me dhimbje jo vetëm vështirësitë e jetës, por edhe pasigurinë që ka pasur për të ofruar një të ardhme më të mirë për fëmijët e tij, ndërsa shteti dhe autoritetet duket se e kanë lënë të vetëm në përballjen me sfidat e jetës. I moshuari është ankuar dhe ka vënë në dijeni çdo institucion si përfaqësues ligjor, por përveç premtimeve asnjë hap tjetër nuk është marr. Duke u shtrënguar t’i drejtohet derës së gjykatës.

Gasa shprehet se: “Jam ankuar dhe kanë hapur gjyqet, në gjyqin e parë zv.kryeministrja. Në bazë të Aktit Normativ na takojnë hyrjet më vete siç i kemi pasur”.

Një tjetër familje përballet me një problem të ngjashëm, që duket se ka të bëjë me një burokraci të pashpjegueshme dhe të pafalshme. Ata kishin dy banesa, por pas tërmetit, vetëm njëra prej tyre iu dha nga institucionet. Sikur të mos mjaftonte kjo, ata janë ende të mbetur në pritje të asaj që duhet të ishte një zgjidhje e thjeshtë, një ndihmë që ka mbetur vetëm premtim.

Avokati Enver Shpata shprehet se “Bashkia për sa kohë se e ka përcaktuar me listën e të dëmtuarve dhe ka bërë më pas selektime që do të thotë se ëhstë e kundraligjshme”

Padyshim që ky është një tjetër shembull i administratës që nuk arrin të ofrojë një zgjidhje për ata që kanë vuajtur, e cila nuk është thjesht një histori për t’u treguar, por një realitet të cilin shumë qytetarë të këtij vendi vazhdojnë ta përjetojnë, duke mbetur në pritje të një “miratimi” që duket se nuk vjen kurrë.

(BalkanWeb)