Jetojmë në një kohë që nga njëra anë ka një bollëk të prodhimeve bujqësore dhe blegtorale, por njëkohësisht jemi edhe në një fazë që ne nuk dimë realisht origjinën e prodhimit të ushqimeve që konsumojmë.

Pra, këto produkte mund të jenë me ndërhyrje të shumta kimike, apo hormone, apo me përqindje të lartë të sheqernave, sidomos tek ëmbëlsirat. Kjo sasi e lartë karbohidratesh apo sheqernash përdoret për të mos shkaktuar dëmtimin, prishjen e këtyre produkteve të ëmbëltoreve deri sa të shkojë te konsumatori.

Por që të dy faktorët e sipërpërmendur ndikojnë në atë që quhet depozitim i rezervave ushqimore në organizëm e ky i fundit fillon që këto karbohidrate t’i kthejë në dhjamë e t’i ruajë. Pra, këto depozitime nuk janë asgjë tjetër veçse një energji e pakonsumuar nga organizmi.

Nëse arrijmë t’i djegim të gjitha kaloritë që marrim gjatë ditës, atëherë pesha trupore mbetet e pandryshuar, por kur marrim kalori më shumë sesa harxhojmë, organizmi fillon t’i depozitojë në formën e dhjamit, kryesisht në pjesën e barkut ose edhe në zonën gluteale apo kofshë.

Kështu, që të kemi parasysh peshën normale të trupit, duhet të ndajmë dy faza: faza e rritjes së fëmijëve (rritja metabolike e tyre) dhe faza e qëndrimit standard të peshës trupore te të rriturit.

Nëse fëmijëve duhet t’u japim kalori më shumë sesa ata djegin për shkak se kalojnë në fazën e tyre të zhvillimit, duhet të mos harrojmë që mund t’i japim të konsumojnë edhe ushqime që përmbajnë yndyrna nga 2-4%; ndërsa produkte shtazore mund t’u japim 50-100gramë, ndërsa ushqimet që përmbajnë karbohidrate duhet të jenë në raportin 1:4 me sasinë e proteinave që marrin.

Indeksi i masës trupore
Në të dyja rastet, qoftë të fëmijët në rritje apo te vetë të rriturit duhet të kemi parasysh që herë pas herë të kontrollojmë indeksin e peshës trupore ose masën trupore (treguesi IMT) që bazohet në gjatësinë dhe peshën trupore. Nëse një i rritur mat peshën e trupit dhe e pjesëton me katrorin e gjatësisë së tij në metra, rezultati do të tregojë indeksin e masës trupore. Nëse ky i fundit është më i vogël se 20, atëherë individi ka një peshë ideale dhe nuk është i prekur nga sëmundjet kardiovaskulare. Nëse ky indeks është 20-25, atëherë mund të themi që individi është brenda një peshe normale, por në fillesat e një obeziteti.

Kur IMT rezulton 25-30, atëherë kemi të bëjmë me mbipeshë e kur parametri del mbi 30, individi vuan nga obeziteti. Kjo formulë vlen pothuajse për të gjitha moshat, e kjo vlen edhe për fëmijët. Nëse te këta të fundit IMT del më tepër se 30, prindërit duhet të marrin masa e t’i ndërpresin të gjitha ushqimet që përmbajnë sheqerna, duhet t’i pakësojnë ushqimet shtazore që përmbajnë dhjamëra (yndyrë) si dhe të fillojnë të mësojnë fëmijën me aktivitet fizik. Një tregues tjetër që përcakton obezitetin është cirkunferenca e mesit (gjatësia e rripit të mesit) e kjo matet me një metër e nëse rezultatet dalin më shumë se 100, atëherë personi ka depozitime të dhjamit në zonën e stomakut, i njohur ndryshe si obeziteti abdominal.

Shkrimin e plotë e gjeni sot në Gsh.al në linkun http://www.gsh.al/2018/02/08/ylli-merja-si-te-luftojme-obezitetin-cajin-cudiberes/