Sapo fillon breshëria e artilerisë ruse te gjithë vrapojnë per te gjetur nje strehim.

Mes atyre që nxitojnë për strehim ndërsa predhat shpërthejnë rreth tyre është Svitlana Borysovna, 74 vjeç, një veterinere ne Kherson.

“Shpresojmë, askush nuk do të plagoset apo vdes sot dhe shërbimet e tij nuk do të nevojiten.”

Këtu, vetëm 100 njerëz kanë mbetur nga 3000 që jetonin më parë në fshatin që ka qenë në vijën e parë të kundërsulmit të Ukrainës kundër forcave ruse. Fshati është kryesisht i panjohur, thonë ata, me vrima të hapura të hapura nëpër shtëpi dhe shumë ndërtesa të rrënuara pjesërisht ose plotësisht.

Megjithatë, ukrainasit kanë luftuar dhe tani po përparojnë drejt Khersonit, aktualisht nën sundimin rus dhe qyteti i parë i madh që ra pas fillimit të pushtimit. Oficerët i thanë The Times se shpresonin se Kievi do të fillonte një sulm në Kherson brenda disa ditësh.Pas rreth një ore nga sulmi i artilerisë, fshatarët dalin mbi tokë nga strehimoret e tyre të improvizuara në bodrume. Shumica heshtin. Disa kthehen në fusha dhe kujdesen për parcelat me perime që janë bërë një burim thelbësor ushqimi ndërsa lufta zvarritet.

Zonat e tyre nuk janë shumë larg varreve të sapohapura për dhjetëra fshatarë që kanë vdekur gjatë muajit të kaluar. Shtatë të tjerë u varrosën këtë javë, thonë ata.

Borysovna kthehet në farmacinë e saj. “Kjo është vendi ku unë kam jetuar dhe punuar për më shumë se 40 vjet dhe këta rusë nuk do të më bëjnë të largohem,” thotë ajo.

“Kam kaluar shumë kohë në bodrume. Unë mund të njoh zhurmën e raketave që vijnë. Ata pothuajse nuk më trembin. Por ka një lloj guacke që lëshon një tingull fishkëllimë dhe kjo nuk më pëlqen.”

Aty pranë, një pensionist, Vitya, ndihmon për të shuar zjarret e shkaktuara nga bombardimet atë mëngjes. Ajo thotë se ushtria ukrainase nuk është më në fshat, i cili shtrihet në autostradën kryesore M14 midis Mykolayiv dhe Kherson, dhe nuk mund ta kuptojë pse rusët po sulmojnë.

“Ndoshta kjo është për shkak se ata nuk mund të luftojnë ushtrinë ukrainase, e cila ka shkatërruar tanket e tyre dhe i ka vrarë, dhe kështu ata thjesht po nxjerrin zemërimin dhe hakmarrjen e tyre kundër njerëzve të zakonshëm, të paarmatosur,” thotë ajo.

Ajo thotë se fshatarët kishin parë që rusët të tërhiqeshin nga ukrainasit ditët e fundit. “Ata dukeshin vërtet të dobët dhe të çorganizuar”, thotë Vitya. “Ata kërkonin karburant për tanket e tyre, të cilat nuk i arritën këtu. Ata sapo braktisën rreth dhjetë nga tanket dhe BMP-të e tyre (automjete të blinduara të lehta) në pikën e karburantit në fund të fshatit, sepse u mbaruan karburanti. Ushtria ukrainase i mori ata.”

Në periferi të fshatit po bien edhe predha ruse. Pas fortifikimeve të blloqeve prej guri, trarëve prej çeliku dhe trungjeve të pemëve, luftëtarët ukrainas thonë se janë të sigurt se i kanë rusët në arrati.

“Ata po na hedhin gjithçka që kanë,” thotë Ruslan, 37 vjeç, një ushtar karriere, ndërsa tregon disa kratere aty pranë. “Ata nuk janë shumë të mirë në përdorimin e armëve të tyre dhe shumica e predhave bien në fusha ose në fshat. Ne po bëjmë përparim dhe të gjithë ne shpresojmë që të shkojmë drejt Kherson dhe mund ta arrijmë atë së shpejti. Ne duam të jemi atje për të çliruar njerëzit tanë.”

Një ushtar i ri i mbrojtjes territoriale, Mykyta, thotë se shpreson për pajisje më të mira për të arritur avantazhin e tyre. “Nëse do të kishim ato avionë dhe atë lloj pajisje, nuk do t’i hidhnim rusët vetëm nga Kherson, por do t’i dëbonim ata nga Krimea dhe kudo tjetër,” thotë ai.

Në Schevchenkove, motrat Irina dhe Alyona, të dyja shtetase ruse, përshkruajnë se si u larguan nga vendi i tyre i lindjes pasi folën kundër Presidentit Putin. Irina, me origjinë nga Krasnodar, thotë se u përfshi në një grup aktivistësh pro-demokracisë në vitin 2011. Në vitin 2014 ajo foli kundër pushtimit rus dhe pushtimit të Krimesë dhe Donbasit.

Shtatë vjet më parë, motrat ikën në Ukrainë, duke përfunduar në Schevchenkove. “Më vjen shumë turp për atë që po bën vendi im,” thotë Irina. “Njerëzit këtu e dinë që unë jam rus, por kurrë nuk ka pasur ndonjë armiqësi ndaj meje.

“Isha i habitur dhe i tmerruar që kaq shumë rusë ishin të gëzuar që Putini kishte pushtuar. Ata thoshin se Krimea dhe zonat e tjera tani ishin ruse.

“Po i pyesja se si do të ndiheshin nëse dikush hynte në shtëpitë e tyre dhe njoftonte se disa nga dhomat tani u përkisnin atyre dhe pronari duhej të largohej?”

(BalkanWeb)