Ish-Këshilltari i Qytetit të Milanos për Rigjenerimin Urban, Giancarlo Tancredi, njoftoi sot dorëheqjen e tij gjatë një mbledhjeje të Këshillit Bashkiak, pas lajmeve për hetimet e tij mbi planifikimin urban të qytetit.
Ndër kandidatët për ta zëvendësuar atë është Elena Granata, një profesoreshë në Universitetin Politeknik e specializuar në analizën urbane dhe territoriale. Një tjetër kandidat mund të jetë Gabriele Pasqui, një planifikues urban dhe gjithashtu profesor në Universitetin Politeknik. Kjo është një çështje që, sipas raportimeve, qëllimi është të zgjidhet shpejt: midis nesër dhe të mërkurës, emri mund të jetë në tryezën e këshillit.
Giuseppe Sala foli për 28 minuta në Këshillin e Qytetit të Milanos: “Duart e mia janë të pastra”, siguroi ai dhe, megjithëse “mendoi seriozisht të mos vazhdonte” për shkak të një hetimi që është “një burim vuajtjesh të mëdha”, tani “jam më i motivuar se kurrë për të bërë detyrën time dhe për të vazhduar në rolin që populli i Milanos më ka besuar në mënyrë demokratike”.
“Që nga janari i vitit 2009, i kam dhënë gjithçka që kam, si profesionalisht ashtu edhe personalisht, Milanit”, kujtoi ai, duke shpjeguar se synon të vazhdojë jo për “kënaqësi personale apo ambicie”, por për të “kryer plotësisht detyrën time”, siç i tha i ati. Por para këtij njoftimi, ai nxori disa gjëra hapur.
Ai deklaroi se nuk dëshironte të “gjykonte performancën e gjyqësorit”, por më pas, duke kujtuar se mësoi për hetimin kundër tij nga media, iu drejtua të gjithë “kolegëve të tij politikë” me një pyetje: “A është në rregull që ata që qeverisin ose aspirojnë të qeverisin një qytet ose një vend që hetimet e klasifikuara të bëhen publike? U kujtoj atyre që përfitojnë, politikisht, nga situata si kjo që po përjeton administrata ime: sot jam unë, nesër jeni ju”.
Dhe ai e paralajmëroi opozitën se “sjellja e tyre vulgare” nuk kishte shpresë ta destabilizonte atë. “Në jetën time, jam përballur me probleme njëqind herë më serioze; gjëra të tilla nuk kanë efekt tek unë”, shtoi ai, i ndjekur nga një shkëmbim i mëvonshëm me këshilltarin e FdI-së, Enrico Marcora, i cili publikoi një foto të tij me veshje burgu. Sala tha se e kishte diskutuar foton me kryeministren Giorgia Meloni dhe Ignazio La Russa.
“Drejtësia dhe politika duhet të trajtojnë fusha të ndryshme, dhe përgjigjja jonë ndaj asaj që po ndodh,” kërkoi ai, “duhet të jetë politike, në përputhje me traditën më të lartë të Milanos.”
Sala citoi jo vetëm të atin, por edhe planifikuesin urban Carlo Ratti dhe Legambiente Lombardia (i cili, në një gabim gjuhe, i korrigjuar shpejt, e quajti Lidhjen Lombardiane) për të shpjeguar se “Milanoja është rilindur dhe nuk ka nevojë të kërkojë falje”, se rrokaqiejt nuk janë të këqij dhe se qyteti po transformohet në një metropol. Ky proces po ndodh në mënyrë të pavarur nga administrata bashkiake, e cila është e ngarkuar me “menaxhimin, korrigjimin dhe përmirësimin”.
Pra, me shumicën që e mbështet atë “me përgjegjësi dhe zemër”, shtoi ai, duke cituar kryetarin e bashkisë Antonio Greppi, “tani kemi detyrën të mbajmë angazhimet që kemi marrë”, të cilat variojnë nga plani i jashtëzakonshëm i strehimit deri te kujdesi për shërbimet , deri te stadiumi për të cilin Këshilli do të duhet të shprehë mendimin e tij në shtator “për të respektuar afatet kohore që kërkon projekti”.
“Çdo gjë që kam bërë gjatë dy mandateve në të cilat më është dhënë nderi dhe barra e të qenit kryetar bashkie i Milanos, është bazuar gjithmonë ekskluzivisht në atë që unë besoj se është në interesin më të mirë të qytetarëve. Në gjithçka që kam arritur në rolin tim si kryetar bashkie, asnjë veprim i vetëm nuk mund t’i atribuohet avantazhit tim personal.” “Sot,” përfundoi ai, “jam më i motivuar se kurrë për të bërë detyrën time. Nëse shumica është aty, unë jam aty. Me pasion.”
(BalkanWeb)
