Derbi i kryeqytetit nuk ishte thjesht një përballje rezultatesh, por edhe një betejë taktike midis dy rivalëve, ku Partizani tregoi qartësisht se kishte një plan më të qartë dhe më efektiv. Partizani u pozicionua në një skemë klasike me mesfushë kompakte dhe sulmues të shpejtë në krahë.

Ky formacion i lejoi të kontrollonin zonën qendrore dhe të nxirrnin kundërsulmet e shpejta, siç duket qartë në golin e Skukës në 67’, pas gabimit të Metës. Sulmuesit e Partizanit, sidomos Hjumën dhe Skuka, ishin të shpejtë dhe të vëmendshëm për të shfrytëzuar çdo hapësirë që ofronte mbrojtja e Tiranës.

Tirana, nga ana tjetër, duket e çorganizuar. Mungesa e intensitetit në mesfushë dhe humbjet e topit në zona kritike (67) i kushtuan shtrenjtë. Bardheblutë provuan disa topa të gjatë dhe goditje nga distanca, por pa sukses (13’, 34’), duke treguar vështirësi në ndërtimin e aksioneve të rrezikshme.

PIKA FORTË E PARTIZANIT – Efikasiteti në goditjet e para. Hjumën shënoi në gjuajtjen e parë në portë (7’). Shfrytëzimi i kundërsulmeve. Gol i Skukës (67’) pas një gabimi të mesfushës së Tiranës. Menaxhimi i lojës. Kontroll i qetë i topit dhe i ritmit të ndeshjes.

DOBËSITË E TIRANËS – Mesfushë e dobët dhe humbje topash kritike. Mungesë kreativiteti, tentativat nga distanca dhe topat e gjatë nuk rrezikonin seriozisht portën. Mbrojtje e çrregulluar në situata standarde, goli i hershëm dhe disfavori në zonë gjatë gjithë ndeshjes. Partizani ishte më i qartë në skemë, më i organizuar dhe më efikas në goditjet e para dhe kundërsulmet.

Tirana, përkundrazi, u tregua e pafuqishme për të krijuar aksione të rrezikshme dhe vuajti në mbrojtje dhe mesfushë. Nëse bardheblutë nuk ndryshojnë qasjen dhe kohezionin taktiko-strategjik, sfidat e ardhshme do të jenë gjithnjë më të vështira për ta në këtë sezon.