ITALI
Fama, suksesi, miqësitë e famshme, makinat dhe shtëpitë e ëndrrave. Një jetë e shkëlqyer, ajo e Fedez. Por jo gjithmonë kaq e bukur: reperi ka përjetuar gjithashtu depresion, sëmundje, kriza personale dhe gjithashtu ka lejuar që kjo anë më pak e ndritshme e medaljes të jetë gjithmonë në qendër të vëmendjes.
Ai u rrëfye për ‘Klubin e Lexuesve të Torinos’, fëmijët e shkollës, në një takim për të drejtën e shëndetit mendor, për të cilin Fedez punon prej disa kohësh. “Gjithmonë kam folur për kohët e mia të mira dhe të këqija, dhe jam dëshmitar i gjallë i faktit se fama dhe paratë zgjidhin një problem, po, por jo të gjitha”.
Jo sëmundjen, për shembull, të cilën “nuk e kam metabolizuar ende: edhe pse e mposhta tashmë kancerin, sepse ai preku shumë nga të dashurit e mi, duhen vite për ta trajtuar sëmundjen. Është diçka jashtëzakonisht komplekse”, shpjegoi ai. Në momentet më tragjike, vetëm një mendim i jepte forcë: “Ajo që më shqetësoi më shumë dhe në të njëjtën kohë më ndihmoi të mos e lëshoja veten ishte ideja që fëmijët e mi, nëse do të vdisja, nuk do të më kujtonin më, sepse janë shumë të vegjël. Ky mendim më trembi më shumë se vdekja”.
Por Fedez u përball gjithashtu me depresion të tmerrshëm. “Imja ishte rezistente ndaj ilaçeve: aq akute sa i rezistoi trajtimit. Në disa momente, ato në të cilat mendimi për të vdekur të jep më shumë lehtësim sesa mendimi për të vazhduar të jetosh, ishte e vështirë të kuptosh se ka dritë në fund të tunelit: nuk është e lehtë të kuptosh se gjithçka do të kalojë. Ja pse depresioni nuk mund të përballohet i vetëm: mos u besoni atyre që thonë se mjafton të punoni me veten, sepse keni nevojë për ndihmë. Këshilla ime është gjithashtu që të mos e braktisni kurrë terapinë: e bëra kur ilaçet filluan të më lehtësonin dhe ishte një gabim i madh. Isha si një makinë në rrëmujë”.
“Unë u përballa me një tumor shumë të rrallë të pankreasit dhe më duhej të përballesha me vdekjen. Edhe pse jam i privilegjuar, në atë periudhë kam pasur përvojën më të keqe me drogat psikotrope. Madje mora shtatë prej tyre dhe mjeku që më dha, nuk e kuptoi që isha i sëmurë. Arrita në pikën e belbëzimit”.-rrëfeu ai.
