GHali Khadr kaloi dy ditë duke iu lutur prindërve të tij që të iknin me të në jug të Gazës, duke i paralajmëruar se ishte shumë e rrezikshme të qëndronin atje. Babai i tij, i njohur për kokëfortësinë e tij, refuzoi. Debati i tyre nuk mbaroi kurrë – një sulm ajror izraelit goditi shtëpinë e babait të tij, duke i varrosur prindërit e tij nën rrënoja.
Të dielën, dy ditë pasi u shpall armëpushimi, Khadr u kthye për të kërkuar në rrënojat e shtëpisë së prindërve të tij. Ai e kaloi ditën duke kërkuar në beton të thyer për ndonjë shenjë të tyre. E tëra çfarë arriti të gjente ishin disa copa të kafkave të tyre dhe pjesë të duarve të tyre.
“Babai im, një shofer ambulance në pension, njihej për vullnetin e tij të fortë dhe durimin. Ai nuk e njihte frikën dhe ishte gjithmonë optimist”, tha Khadr, 40 vjeç, nga Jabaliya në Gazën veriore.
Khadr i çoi eshtrat e prindërve të tij në varreza, por zbuloi se edhe ato ishin shkatërruar. Ai vendosi t’i varroste ato pranë varreve të pakta që ishin ende të paprekura.
Ashtu si Khadr, mijëra palestinezë janë kthyer në Gazën veriore që nga armëpushimi i së premtes me një detyrë të zymtë përpara tyre: kërkimin e të dashurve të vrarë javë ose muaj më parë në sulmet ajrore izraelite dhe trupat e të cilëve janë varrosur nën rrënoja.
Agjencia e mbrojtjes civile e Gazës vlerëson se trupat e rreth 10,000 njerëzve janë të bllokuar nën rrënojat dhe ndërtesat e shembura. Ndërprerja e luftimeve i ka dhënë shërbimit të ambulancës mundësinë që më në fund të fillojë kërkimin për të vdekurit dhe t’u japë familjeve të tyre një shans për ta mbyllur këtë çështje.
Detyra që kanë përpara ekipet e shpëtimit është e jashtëzakonshme, duke pasur parasysh rreth 60 milionë ton rrënoja në të gjithë territorin.
Shumica e rrugëve janë shkatërruar ose bllokuar nga mbeturinat. Punonjësit e mbrojtjes civile kanë mungesë të pajisjeve të rënda dhe duhet të përdorin kazma dhe çekiçë për të çarë ndërtesat e shembura. Ekipet e shpëtimit duhet të lëvizin ngadalë. Mbeturinat janë gjithashtu plot me bomba dhe municione të pashpërthyera.
“Fillimisht, po përqendrohemi në mbledhjen e kufomave që ndodhen në rrugë për të ruajtur atë që ka mbetur prej tyre, veçanërisht me praninë e qenve endacakë që kanë sulmuar trupat”, tha Khaled al-Ayoubi, 64 vjeç, shefi i mbrojtjes civile për Gazën veriore.
Shpëtues të tjerë detyrohen të gërmojnë nëpër rrënoja me duar. Deri më tani, ata kanë gjetur vetëm një pjesë të vogël të 10,000 personave të zhdukur dhe ende nuk kanë filluar kërkimin nëpër rrënojat e ndërtesave shumëkatëshe.
Nëse Izraeli lejon hyrjen e pajisjeve të rënda në ditët në vijim, të gjithë trupat duhet të rikuperohen brenda gjashtë muajsh deri në një vit, tha Dr. Mohammed al-Mugheer, 38 vjeç, drejtor i mbështetjes humanitare dhe bashkëpunimit ndërkombëtar në agjencinë e mbrojtjes civile të Gazës.
Shumë banorë të Gazës veriore nuk e durojnë dot kaq gjatë pritjen. Ata kanë filluar të kthehen në shtëpitë e tyre të rrënuara për të kërkuar vetë të dashurit e tyre.
Yahya al-Muqra, 32 vjeç, nga Jabaliya, beson se vëllai i tij, Sharif, është i vdekur. Ai humbi kontaktin me të pas një sulmi ajror izraelit në shtëpinë e tyre më 25 korrik. Ai arriti të vizitonte ndërtesën e shembur, por nuk gjeti asnjë shenjë të trupit të Sharifit.
“Shkuam për të kontrolluar zonën, por nuk gjetëm asnjë gjurmë të tij, sikur të ishte zhdukur, shtëpia dhe gjithçka përreth saj ishin shndërruar në rrënoja”, tha Muqra. “Dëshmitarët thanë se e panë për herë të fundit pranë shtëpisë”. Vëllai i tij vuante nga epilepsia dhe ai shqetësohet se edhe nëse sulmi ajror nuk do ta kishte vrarë, do të kishte vdekur pa ilaçet e tij.
Të dielën, Muqra më në fund pati kohë të kërkonte vëllanë e tij, por duke punuar vetëm nuk mundi të gjente asnjë shenjë të tij.
“Shpresoja të gjeja diçka që vërteton se Sharifi ishte atje, një copë rrobash, ndonjë gjurmë. Ne kemi nevojë për makineri të rënda për të kërkuar nën rrënoja, por këto makineri nuk janë të disponueshme”, tha ai.
Për shumë familje, dhimbja e mosdijes se ku, kur apo si vdiqën të dashurit e tyre është e madhe. Ata kanë kaluar muaj në mërgim nga shtëpitë e tyre, duke pritur mundësinë për të gjetur qoftë edhe një fragment të atyre që humbën, diçka për t’u thënë lamtumirë.
Ofrimi i kësaj mundësie për familjet është ajo që i motivon punonjësit e shpëtimit në Gaza, të cilët punojnë me shumë mund nën diellin e nxehtë, ndërsa familjet e shqetësuara presin pranë tyre.
Muqra shpreson që ditët në vijim do të zbulojnë diçka rreth fatit të vëllait të tij. Me varrezat në lagjen e tij të shkatërruara, ai planifikon ta varrosë Sharifin në kopshtin e shtëpisë së tij.
“Zemra ime është e thyer sepse vëllai im nuk është varrosur ende. Edhe një kockë e vetme do të na lejonte ta varrosnim dhe të ndienim pak lehtësim”, tha ai.
