Nëse Roberto Mancini dëshiron të drejtojë sërish, pa rrezikun e mosmarrëveshjeve të bezdisshme ligjore apo edhe për të qëndruar i palëvizshëm për pak kohë, dorëheqja e papritur e komunikuar në prag të 15 gushtit nuk do të mjaftojë.
Nuk ka penalitet ekonomik në rast lamtumire, por dorëheqja duhet pranuar. Prandaj do të nevojitet një ndërprerje konsensuale e kontratës me Federatën e Futbollit. Janë rregulloret sportive që e kërkojnë, nuk ka shpëtim.
Një trajner i licencuar ka të drejtë të heqë qafe një situatë që nuk e “ndjen më”, por gjithmonë kërkohet marrëveshje me palën tjetër të interesuar (në këtë rast FIGC) për të marrë përsipër çdo detyrë me një ekip të ri.
Nuk ka asnjë klauzolë të vërtetë të ndërprerjes në kontratën e Mancinit. Në vend të kësaj, ekzistonte mundësia për t’u çliruar në mënyrë të njëanshme në rast të përfundimit në top katërshen në Euro 2024 ose në Kupën e Botës 2026, një perspektivë që tani është e paarritshme.
Përtej kontakteve të improvizuara telefonike të ditëve të fundit, ish-trajneri (ose përfaqësuesi i tij) do të duhet të ulet në një tryezë dhe të flasë me Presidentin Gravina herët a vonë. Gjithashtu, për të shpjeguar arsyet e ngjarjeve të fundit.
Përfundimi i disa marrëdhënieve të sponsorizimit është më i thjeshtë dhe më i menjëhershëm. Vitet e fundit, Mancini është bërë imazh për “Poste Italiane”, “Telepass” dhe “Facile Ristrutturare” si trajner i axurrëve. Nëse “kushti paraprak” dështon, këto sponsorizime – të cilat nuk kalojnë përmes FIGC – në mënyrë efektive skadojnë.
Ka mundësi që Mancinit t’i kërkohet të rimbursojë disa shpenzime të bëra tashmë, ndoshta për reklamat e xhiruara, por që nuk mund të transmetohen më. Duhet të ketë më pak probleme me dy sponsorët e tjerë (orët Marche Region dhe Richard Mille) për të cilët Mancini është angazhuar personalisht dhe jo si përzgjedhës i ekipit italian.
(BalkanWeb)
