“Nëse një grua do të drejtonte Rusinë, në Ukrainë nuk do të kishte luftë”, kështu shkruan ‘The Times’ në një artikull, ndërsa i referohet deklaratës së kryeministres estoneze.

Kryeministrja estoneze, Kaja Kallas shpjegon pse pushtimi i Ukrainës mund të mos kishte ndodhur kurrë nëse një grua do të ishte në krye të Kremlinit.

Kallas është nga gjenerata e re e liderëve femra në rajon, së bashku me homologet e saj në Lituani, Suedi, Danimarkë dhe Finlandë.

“Kur shoh fotot nga Ukraina, kur marr vendime për t’u dhënë atyre më shumë ndihmë, vazhdimisht mendoj se sa e trishtueshme është që të gjitha pajisjet ushtarake që janë shkatërruar nuk do të përfitojnë asnjë ekonomi apo mirëqenie të çdo popull”, thotë ajo duke shtuar: “Ndoshta është shumë seksiste, por prapë do ta them: “Nëse ke lindur jetë njerëzore, t’i marrësh jetën një fëmije një nëne tjetër është kaq mizore.”

Kallas, nënë e një fëmije referuar një libri nga psikologu kanadez Steven Pinker, thotë: “Ka një kapitull atje ku tregon se ku ka lidere femra, ka më pak dhunë. Jam absolutisht dakord.”

Kallas lindi në Talin në vitin 1977 kur Estonia, një vend me 1.3 milionë banorë, ishte ende pjesë e Bashkimit Sovjetik.

Pas rënies së komunizmit në Evropën Lindore, Estonia u bashkua me NATO-n dhe u rreshtua me Perëndimin.

Britania është tani partneri kryesor në një prani ndërkombëtare të NATO-s këtu dhe Boris Johnson kohët e fundit dyfishoi në 1650 numrin e trupave të vendosura në bazën ushtarake Tapa, 70 milje nga kufiri rus.

Duke folur disa orë pasi presidenti Zelensky mbajti një fjalim emocional në parlamentin estonez të mërkurën.

Estonia, e cila mbështetet tek Rusia për 40 për qind të gazit të saj është zotuar të heqë gradualisht të gjitha importet deri në fund të këtij viti, ndërsa gjithashtu dërgon 220 milionë euro ndihmë ushtarake për Ukrainën, ekuivalente me një të tretën e buxhetit të saj të mbrojtjes.

Në të kundërt, Gjermania është shfaqur ngurruese për të vendosur sanksione ndaj importeve të karburantit nga Rusia dhe ka rishqyrtuar premtimet e saj për të furnizuar Ukrainën me armatim të rëndë.

Kallas thotë se Johnson është një “udhëheqës parimor” i cili është në “anën e duhur të historisë”.

Ajo rezervon kritika për aleatët e saj në BE.

“Gazi mund të jetë i shtrenjtë, por liria është e paçmuar. Njerëzit që kanë jetuar në qendër të Evropës me fqinjë shumë të mirë e marrin si të mirëqenë”, thotë ajo, ndërsa shprehet: “Ka shumë vende në Evropë që nuk e panë realisht kërcënimin rus si real.”

Kujtimet e luftës së gjatë të Estonisë për vetëvendosje janë kudo në Shtëpinë e Stenbokut, rezidencën neoklasike që shërben si selia e qeverisë së vendit dhe ndodhet në majë të një kodre në qendër të Talinit.

Kryeqyteti i Estonisë ka një ndjenjë të fortë gjermanike, pasi qyteti dikur ishte posti më verior i Lidhjes Hanseatike.

Megjithatë, që nga fillimi i shekullit të 18-të deri në revolucionin bolshevik, Estonia ishte pjesë e Rusisë dhe pothuajse një në tre estonezë flasin rusisht si gjuhën e tyre amtare, sipas regjistrimit më të fundit.

Estonia fitoi pavarësinë e saj në një luftë të përgjakshme midis 1918 dhe 1920, por u aneksua nga Stalini dhe u bë pjesë e Bashkimit Sovjetik vetëm 20 vjet më vonë.

Në murin jashtë zyrës së Kallas, janë varur portrete të ish-udhëheqësve të vendit që u burgosën ose u vranë nga rusët, së bashku me një kopje origjinale të deklaratës së pavarësisë së Estonisë të vitit 1918.

Kallas thotë se raportet e ukrainasve të dëbuar me forcë në pjesë të largëta të Rusisë e kanë bërë atë të reflektojë mbi vuajtjet e familjes së saj nën sundimin sovjetik.

“Gjithçka që po ndodh në Ukrainë shkakton shumë kujtime në Estoni dhe hap shumë plagë në historinë tonë. Nëna ime u deportua si një foshnjë gjashtë muajshe në Siberi me një vagon bagëtish. Është një mrekulli që nëna ime mbijetoi. Ishte dikush në një stacion, një ushtar, i cili erdhi dhe i dha një kavanoz qumësht gjyshes sime. I vetmi vend i ngrohtë në vagonin e bagëtive kur kalonte nëpër Siberi ishte lëkura e njerëzve, kështu që ata thanë pelenat e foshnjës në lëkurën e tyre.”

Me gjithë peshën e historisë, Estonia është një vend jashtëzakonisht modern: është shteti i parë elektronik në botë, që ofron rezidencë dixhitale.

Në samitin e liderëve të NATO-s në Madrid në qershor, ajo do t’i kërkojë aleancës të dyfishojë numrin e trupave ndërkombëtare të stacionuara në Estoni.

“Për ne, ne jemi tani në anën e djathtë të Perdes së Hekurt, që është ana e NATO-s. Berlini Perëndimor do të kishte qenë shumë i lehtë për t’u pushtuar ushtarakisht gjatë Luftës së Ftohtë. Pse nuk ishte sepse ishte nën ombrellën e NATO-s.”(BalkanWeb)