Zëdhënësja e Ministrisë së Jashtme ruse Maria Zakharova fajësoi SHBA-në për konfliktin e armatosur të vazhdueshëm në Sirinë lindore midis PKK/YPG-së dhe fiseve arabe.
Kontigjentet e huaja ushtarake, duke përfshirë trupat amerikane, kanë qenë ilegalisht të pranishme në Siri për gati një dekadë nën pretekstin e luftimit të terrorizmit ndërkombëtar, tha Zakharova në një konferencë për shtyp në Moskë.
“Trupat amerikane erdhën në Siri me pretekstin e luftimit të terrorizmit ndërkombëtar, megjithëse nuk ishin të ftuar. Aktivitetet e tyre sollën rezultate krejtësisht të ndryshme.
“Qëllimi i tyre kryesor është zbatimi i një projekti specifik gjeopolitik që parashikon vendosjen e kontrollit ushtarak dhe politik, nëse jo mbi të gjithë Sirinë, atëherë të paktën mbi pjesën verilindore të saj, zonën e Eufratit”, shpjegoi Zakharova.
Uashingtoni inkurajon aspiratat separatiste të kurdëve “në çdo mënyrë të mundshme, duke përfshirë pompimin e armëve në formacionet e armatosura kurde dhe duke i përjashtuar ata nga sanksionet e tyre të njëanshme anti-siriane”, vuri në dukje ajo.
Administrata e vetëshpallur e Sirisë verilindore, e krijuar me ndihmën e drejtpërdrejtë të SHBA-së, është kthyer në një entitet thuajse-qeveritar që ekziston nën mbulesën ushtarake të ushtrisë amerikane, tha ajo.
Megjithatë, shtoi ajo, kjo thelloi tensionet mes kurdëve dhe arabëve, të cilat zgjatën që nga koha e para krizës dhe bazohen në një luftë për burime.
“Si rezultat i ngjarjeve që kanë tronditur Sirinë në vitet e fundit, këto kontradikta vetëm sa janë përkeqësuar, dhe këtë herë arabët u ndjenë të ofenduar, sepse ata u gjendën mënjanë në sistemin e organeve të reja qeverisëse në Eufrat të udhëhequr nga Kurdët, për të mos përmendur faktin se kurdët nuk hezitojnë të akuzojnë kundërshtarët e tyre për ndihmën e terroristëve të ISIS-it, të cilët kryesisht u mbështetën në mbështetjen e fiseve lokale gjatë të ashtuquajturit kalifat”, tha Zakharova.
Zëdhënësja argumentoi se “përkundër aftësive të disponueshme ushtarako-politike dhe financiare, SHBA nuk është në gjendje të ketë sukses në një çështje kaq delikate siç është rregullimi i marrëdhënieve ndëretnike”.
“Ata përdorin forcë dhe mundësi të ashpra politike që nuk janë në përputhje me ligjin dhe diplomacinë ndërkombëtare. Si pasojë e kësaj, janë bërë shpërthimet aktuale të përleshjeve të ashpra midis njësive luftarake kurde dhe milicive fisnore arabe,” tha ajo.
Vetëm rivendosja e kontrollit të Damaskut mbi zonat e Eufratit, sipas Zakharova, do t’i japë fund konflikteve.
Kur u pyet në lidhje me vendimin e qeverisë armene për të dërguar Statutin e Romës, duke krijuar Gjykatën Penale Ndërkombëtare (ICC), në parlament për ratifikim, të cilin Rusia e sheh si “jomiqësore”, Zakharova tha se Moska ka kërkuar një shpjegim nga Jerevani dhe do të përshkruajë në vijim hapat bazuar në përgjigjen.
Ajo tha gjithashtu se incidentet në kufirin armeno-azerbajxhan tregojnë “mosefektshmërinë” e misionit të monitorimit të BE në Armeni.
Pozicioni i Rusisë është se puna për përcaktimin e kufijve dhe vendosja e misionit të Organizatës së Traktatit të Sigurisë Kolektive në zonë do të ndihmonte në adresimin e problemit, tha ajo.
Marrëdhëniet midis Azerbajxhanit dhe Armenisë kanë qenë të tensionuara që nga viti 1991 kur ushtria armene pushtoi Nagorno-Karabakun, një territor i njohur ndërkombëtarisht si pjesë e Azerbajxhanit, dhe shtatë rajone ngjitur.
Në vjeshtën e vitit 2020, Azerbajxhani çliroi disa qytete, fshatra dhe vendbanime nga pushtimi armen gjatë 44 ditëve të përleshjeve. Lufta përfundoi me një marrëveshje paqeje të ndërmjetësuar nga Rusia.
Pavarësisht bisedimeve në vazhdim mbi një marrëveshje afatgjatë të paqes, tensionet midis Azerbajxhanit dhe Armenisë u rritën muajt e fundit mbi rrugën Lachin, e vetmja rrugë tokësore që i jep Armenisë akses në rajonin e Karabakut, ku Azerbajxhani vendosi një pikë kontrolli kufitar në prill me arsyetimin e parandalimit transporti i paligjshëm i armëve dhe pajisjeve ushtarake në rajon.
Që atëherë, Jerevani ka akuzuar Azerbajxhanin se ka shkaktuar një “krizë humanitare” në rajon. Baku ka mohuar me forcë pretendimet e Armenisë dhe ka propozuar përdorimin e rrugës Aghdam-Khankendi për dërgesat në rajon.
