Politologu i njohur Ivan Krastev, në esse-në e tij mbi mosbesimin e sotëm ndaj politkës, analizon faktet e dala nga anketimet në ish vendet diktatoriale, ku rezulton se më të fituarit pas rënies së Murit të Berlinit janë ish elitat komuniste. Sipas tij këto elita, pas rënies së sistemit ish komunist, u çliruan nga frika e spastrimeve, nga ndjenja e fajit për pasurinë, nga ideologjia dhe vargonjtë e komunitetit.
Madje, sipas Krastev, këto ish elita të komunizmit nuk kishin më as peshën e besnikërisë kombëtare e as nevojën për të qeverisur mirë.
Këtë fakt të konstatuar në këto anketime, të cilat i ka analizuar Krastev, po e manifeston hapur prej vitesh ish elita komuniste shqiptare, e cila pas vitit ’90 u bë pjesë e shumicës së partive politike. Kjo ish elitë po i gëzohet sot rikthimit të autokracisë nën drejtimin e Edi Ramës, i cili, bashkë me një pjesë të madhe të trashëgimtarëve të atyre që drejtuan Shqipërinë nën diktaturë, po shpërfill qetësisht ligjin, të drejtën dhe llogardhënien politike.
Këtë riinstalim të modelit të dikurshëm nga qeveria e Ramës e konstatoi qartësisht OSBE në zgjedhjet e vitit 2021, kur deklaroi se partia dhe shteti ishin bërë njësh, duke rrezikuar dukshëm demokracinë.
Këtë konstatim alarmant të OSBE e sheh çdo ditë kur mazhoranca vendos ta luajë vetë rolin e Gjykatës Kushtetuese dhe të vendosë se kë vendim të tyre do shqyrtojë e kur do e shqyrtojë. Këtë konstatim e dallon kur mazhoranca kundërshton të pranojë mocione debati ndaj kryeministrit në parlament, pasi i konsideron si çështje të ezauruara ato që kërkon opozita. Arroganca e mazhorancës dallohet qartë kur vendos të mos lexojë ligjin dhe vendimet e KQZ, por të vendosë vetë se kë njeh si përfaqësues politik, kur tallet me opozitën që i jep komision e më pas nuk i dërgon deputetët në mbledhje.
Pra, shkurt, mazhoranca e sotme është noteri e vendimeve të Ramës, i cili e vendos vetë se kur shkon në Kuvend, se kë komision hetimor do pranojë, e që nuk e fsheh se nuk ka dëshirë të japë llogari.
Për të gjithë këto hapa që Rama bën çdo ditë për të përvetësuar çdo domenin, çdo sipërmarrje (siç ishte propozimi më i fundit për një
Dhomë të vetme Biznesi) opozita duhet që të ketë jo vetëm kërkesa ndaj publikut që të protestojë dhe ta ndjekë atë, por edhe të pyesë vetveten nëse po ndërton rrugëtimin e duhur për t’u kthyer në përfaqësuesen e besueshme të shumicës së shqiptarëve e për të rrëzuar Ramën.
Është krejt logjike p.sh pyetja e deputetit demokrat Edi Paloka se, përse njerëzit u ngritën për atë që njihet si “Blloku i Ilir Metës”, në vitin 2011, dhe nuk ngrihen sot kur ka ndodhur skandali i inceneratorëve, kur ish zv/kryeministri Ahmetaj është në arrati dhe akuzon Ramën, kur ish ministri Beqaj është nën hetim, kur drejtorë Rrugësh e Tatimesh janë nën hetim, kur ish ish ministra, deputetë e kryebashkiakë janë dënuar?
Por, kjo pyetje, që duket kaq logjike për qytetarët, është therëse për vetë opozitën e cila, edhe pas kaq skandalesh, nuk po arrin të gjejë rrugën të zgjojë shqiptarët për protesta të fuqishme.
Padyshim që me një qeveri që ka industrinë më të rëndësishme propagandën, që prej kohësh ka frikësuar çdo biznes që kërkon të punojë pa iu përulur qeverisë, që frikëson dhe delegjitimon median, nuk është e lehtë të ndërtosh një politikë efikase.
Por përballë kësaj arrogance të qeverisë, që e sheh votuesin si një numër pa personalitet, që e sheh votuesin si një mall që blihet apo që mbahet nën presion, opozita duhet të sakrifikojë më së pari egoizmin e kujtdo që beson se është padron i zemërimit qytetar, pasi një qëndrim i tillë është thjesht ana tjetër e së njëjtës monedhë me të cilën funksionon Rama, që beson se veç ai i drejton shqiptarët, se veç ai është fati i tyre.
