Ne shpesh e përshkruajmë balancën si një gjendje të vetme, por në të vërtetë jetojmë dy ritme të ndryshme. Gjatë ditës, jemi të hapur, aktivë, të lidhur me ritmin e detyrave dhe përgjegjësive. Email-e, takime, lista pa fund “vetja e ditës” është e mbushur me lëvizje dhe strukturë. Në mbrëmje, kthehemi brenda vetes: më të ngadalshëm, më privatë, duke kërkuar qetësi. “Vetja e natës” është më intime, më reflektuese, më e lirë.

Ky dualitet nuk është kontradiktë, por një ritëm i plotë. Vallëzimi mes dy pjesëve na jep kontrast dhe përmes tij kuptim. Shpejtësia e ditës merr vlerë vetëm kur balancohet nga qetësia e natës. Intimiteti i mbrëmjes bëhet më i çmuar për shkak të zhurmës që i parapriu.

Problemi është se jeta moderne shpesh i përzien këto dy botë. Ekranet zgjasin ritmin e ditës përtej perëndimit. Njoftimet na kthejnë në punë edhe kur duam pushim. Kjo krijon tension, një përzierje ku dy pjesët tona jetojnë mbi njëra-tjetrën në vend që të jenë në harmoni.

Por ka një rebelim të heshtur në rikthimin e natës. Në krijimin e kufijve që mbrojnë ritmin e ngadalshëm. Në zgjedhjen kur të mbyllim dritën e ditës dhe të hyjmë në butësinë e mbrëmjes. Nuk është refuzim i produktivitetit, por njohje e faktit që rikuperimi është po aq i rëndësishëm. Të dyja botët janë thelbësore.

Teknologjia dhe dizajni, siç ndodh në pajisjen me ngrohje IQOS, mund ta mbështesin këtë vallëzim kur respektojnë të dy ritmet kur u japin duhanpirësve të rritur lirinë të lëvizim mes shpejtësisë dhe ngadalësisë, mes jashtësisë dhe brendësisë, pa pengesa. Balanca nuk do të thotë të zgjedhësh njërën mbi tjetrën. Do të thotë t’i nderosh të dyja. Harmonia e vërtetë ndoshta qëndron në aftësinë për të bërë zgjedhje të mirëmenduara.

(Balkanweb)