Serie A vjen këtë fundjavë me një tjetër ndeshje të madhe që jep një copëz të vogël verdikti për të dyja skuadrat. Bëhet fjalë për supersfidën Juventus-Napoli (sonte, ora 20:45), me bardhezinjtë që kërkojnë titullin këtë sezon, ndërsa të kaltrit minimalisht të jetë në zonën Champions.
Një sfidë që është kthyer në njëlloj derbi mes dy seksioneve thellësisht të ndryshme të Italisë. Juventusi kundër Napolit është historia e një rivaliteti që u rrit deri në kulm, i përbërë nga lamtumirat, ‘tradhtitë’ sportive, refuzimet e mëdha, klauzolat, pasazhet helmuese dhe frazat e guximshme.
Juventus kundër Napolit përbëhet nga shumë kapituj të ndryshëm. Kohët e fundit, edhe nga dy lojtarë të vërtetë napolitanë si Fabio Cannavaro dhe Ciro Ferrara, të cilët më vonë u bënë ikona dhe flamuj të “Zonjës së Vjetër”.
Nga sulmuesit që kanë veshur dy fanellat…, mendojmë për Paolo Di Canio dhe Michele Padovano, Fabio Quagliarella dhe Daniel Fonseca. Por jo vetëm. Është edhe historia e “Pipita”.
‘Tradhtia’ e madhe e Higuain – Ose të paktën kështu u pa në Napoli argjentinasi Gonzalo Higuain, i cili pas një sërë golash u largua nga axurrët për të veshur me sukses fanellën e Juventusit.
Më pas, argjentinasi pati mundësinë të vinte në dukje Aurelio De Laurentiis si fajtorin kryesor të ndarjes me mjedisin, negociatat nuk patën asnjë përfundim, derisa Juve vendosi të paguajë klauzolën prej 90 milionë euro. Sa vërshëllima në rikthimin e tij në ‘San Paolo’, pasi vendosi ndeshjen e parë në ‘Allianz Stadium’, 2-1 kundër të shkuarës së tij.
Fillimisht Sarri, pastaj Giuntoli – Qendërsulmuesi, trajneri, drejtori sportiv…; jo gjithmonë me të njëjtën rrugë, sigurisht. Sepse Maurizio Sarri u ndal në Londër, në skuadrën e Chelsea, më pas mbërriti në Torino. Një vit, një titull, zero ndjenjë me mjedisin bardhezi dhe lamtumirë ëndrrave të Juventusit. Napoli ishte identifikuar me Sarrin, presidenti De Laurentiis e konsideronte atë një nga njerëzit e pikës së kthesës së projektit, prandaj duke e parë bardhezi nuk u vlerësua mirë nga i gjithë qyteti blu, përfshirë edhe zyrat romake të Filmauro.
Pastaj Cristiano Giuntoli: një nga arkitektët e mëdhenj të titullit (2023-2024), të cilin ADL e përcaktoi si dikë që ‘ka qëndruar në krevat fëmijësh për gjashtë muaj’, në sezonin historik të titullit. Më pas përqafoi me krenari Mauro Meluso, ‘dikë që nuk e mbështet Juventusin’.
Guralecë nëpër këpucë… Cili do të jetë i radhës? Pra, kjo përplasje filozofish është e destinuar të vazhdojë. Përsëri dhe përsëri. Antonio Conte nuk bëri lëvizjen e kundërt, edhe pse Aurelio De Laurentiis u përpoq dhe ndoshta do të provojë përsëri në verën e ardhshme.
Juventusi po tenton me Piotr Zielinski, tek i cili Interi megjithatë duket të jetë më i avancuar se bardhezinjtë. Pra, a mund të jetë Maurizio Micheli, ai me Leonardo Mantovani? Apo më mirë zbuluesi dhe krijuesi i kryeveprave të skautizmit italian, njeriu që qëndron pas mbërritjes në Napoli të Kim Min-jae dhe Kvicha Kvaratskhelia, për të përmendur qartë dy më të famshmit dhe më të shndriturit?
Një sy në talentin e projektit të De Laurentiis, të cilin do të dëshironte ta mbyllte, por që ka shumë admirues në mbarë globin. Edhe në ‘tokën armike’ sportive të qytetit të Vezuvit, ai bardhezi është bërë prej kohësh ‘atdheu’ i ri i shumë heronjve blu të Napolit.
(BalkanWeb)
