Në zemrën e Shqipërisë së Jugut ku koha ndalet mbi male dhe kujtimet jetojnë në çdo gur të rrugës ngrihet krenare Mallakastra një krahinë që nuk është thjesht tokë por është frymë është qëndresë është histori dhe shpirt në gjirin e saj si një margaritar i fshehur qëndron fshati Kutë një vend i vogël me shpirt të madh ku rrënjët janë më të thella se pemët dhe kujtimet më të forta se guri Kuta nuk është thjesht një vendbanim por një histori e gjallë një dëshmi e lashtësisë dhe e kulturës ilire me varre antike me kishat ortodokse që vendasit i quajnë qishat me emra të vjetër me rrënoja që flasin më shumë se librat këtu çdo shteg flet për ata që u flijuan për të ardhmen çdo fushë ruan gjurmët e punës së palodhur të banorëve çdo ulli mijëvjeçar dëshmon për lidhjen e njeriut me natyrën në këtë vend rriten me bollëk ullinj bajame portokalle shega kumbulla dhe fiku.
Toka është e bekuar, klima është e butë dhe jeta është e ndërtuar mbi ndershmëri dhe qëndresë në vitet e vështira të luftës antifashiste Mallakastra dhe Kuta u bënë zemra që rreh për liri burra dhe gra fëmijë e të moshuar u përfshinë në luftë për dinjitet për Shqipëri të lirë shumë prej tyre nuk u kthyen kurrë ndër ta edhe dy vëllezër Hasan dhe Brahim Zotaj që në vitin 1944 u nisën në rrugën pa kthim me pushkë në dorë dhe ëndrrën e lirisë në zemër ranë njëri pas tjetrit brenda një muaji lanë pas një nënë pa bij një shtëpi pa trashëgimtarë dhe një derë të mbuluar nga heshtja por nuk u shua jeta zëri i motrës së tyre qëndroi aty e vetme përballoi dhimbjen me dinjitet dhe zgjodhi të mos largohet qëndroi për të ruajtur shtëpinë për të mbrojtur kujtimin për të mos lejuar që historia të tretet bashkëshorti i saj nuk e mori me vete por erdhi vetë në atë shtëpi për të nderuar sakrificën për të jetuar me rrënjët jo me harresën ajo grua jeton ende në fshatin Kutë e fortë si mali dhe e ndritur si kujtimi që nuk shuhet Mallakastra dhe Kuta nuk janë vetëm emra gjeografikë janë simbole të qëndresës janë flamuj të përjetshëm të lirisë janë kujtesa e një kombi që nuk harron janë histori që nuk duhet të fshihen por të tregohen me krenari nga brezi në brez sepse liria nuk dhurohet por fitohet me sakrifica dhe ata që dhanë jetën për të meritojnë të jetojnë përjetësisht në zemrat tona
