Nga The Times: Billie Eilish po përjeton suksesin më të madh të jetës së saj. Këtë vit ajo do të vizitojë 47 qytete gjatë gjashtë muajve në një turne mbarëbotëror, por “më duket sikur nuk po lëviz kurrë”, thotë ajo. “Ndihet shumë e paqartë.” Për pjesën më të madhe të udhëtimit, ajo ose do të jetë në një autobus, duke fjetur ndërsa ata udhëtojnë gjatë natës për në qytetin tjetër; në dhomat pa dritare, ku ajo kalon shumicën e orëve të zgjimit; ose në skenë të rrethuar nga qindra drita strobe dhe mijëra fansa që bërtasin.
Është çorientues. Kohët e fundit ajo nuk pa rrezet e diellit për tre ditë rresht. Për të ndihmuar, menaxheri i saj i turneut sjell qirinj për t’u djegur në dhomën e saj të veshjes, një aromë të ndryshme për çdo kontinent.
Jeta e yllit të popit 20-vjeçar është në pauzë dhe në të njëjtën duke “fluturuar”.
“Është e çuditshme,” shprehet ajo duke ngritur supet.
Ajo është titullarja më e re ende e Coachella, fituesja më e re e rekordit të vitit (dhe artistja më e re solo që ka fituar albumin e vitit) në historinë e Grammy, artistja më e re që ka arritur një miliardë transmetime në Spotify, më e reja që ka shkruar një këngë me temë James Bond – dhe për të fituar një Oscar për të – dhe fundjavën e ardhshme ajo do të jetë artistja më e re solo që kryeson Glastonbury. Por ka shumë që ajo ende nuk i ka bërë siç duhet: duke mbushur makinën e saj me benzinë, duke shkuar në pazare ushqimore. Nga çfarë emocionohet ajo? “Uuuuh,” thotë ajo. “Jam e emocionuar për të luajtur lojëra. Më pëlqen të luaj lojëra. Unë do të luaj lojëra me këdo në çdo kohë”.
Muzika e saj sfidon zhanrin; një përzierje e pop-it, rok-it, elektronikës, hip-hop-it dhe xhazit Peggy Lee, me tekste për Xanax-in, ndryshimet klimatike, mbajtëset Invisalign, vetë-shkatërrimin, vlerësimet e Uber-it dhe varrosjen e miqve të saj. Është muzika për brezin që u rrit në internet, ku ironia është mbret dhe sinqeriteti çalon. Nuk ka të bëjë me muzikën e errësirës së jetës – dhe legjioneve të saj të fansave adoleshente e duan atë.
Në përgjithësi, është e çuditshme dhe e ëmbël, me flokë të gjelbër, kapele beanie dhe pantallona patinatorësh. Në tabelën e dikujt shkruhet “Më shpëtove jetën”. Një tjetër “Unë do të shisja familjen time për ty”. “Duhet të më falni për të bërtiturat”, thotë me mirësjellje vajza pranë meje. Kur fillon koncerti, ajo dhe miqtë e saj janë të papërmbajtshëm, duke hedhur krahët drejt saj, duke kërcyer lart e poshtë.
“Është një shfaqje e madhe për mua të vogëlën që duhet të bëj,” më thotë Eilish. Por në skenë ajo nuk duket aspak e vogël.
Por si është raporti me trupin e saj tani? “Oh vajzë!” thotë ajo duke e kthyer kokën pas. “Asnjëherë më mirë. Marrëdhënia ime me trupin tim ka qenë një gjë vërtet e tmerrshme, e tmerrshme që kur isha 11 vjeç. Më pëlqen që trupi im është i imi dhe që është me mua kudo që shkoj. Unë e mendoj trupin tim si mikun tim. Miku im i shëmtuar! Është e komplikuar”, thotë ajo.
“Sinqerisht, nuk ndihem kurrë e dëshiruar. Unë e kam këtë shqetësim se u ndjeva aq e padëshirueshme sa herë pas here mund të isha përpjekur shumë për të qenë ndryshe. Më vjen keq kur e mendoj këtë”, thotë ajo.
