Në vjeshtën e vitit 2013 Ukraina, ose më saktë Sheshi i Pavarësisë në Kiev, u kthye në epiqendrën e një krize që më vonë do të sillte shumë e shumë trazira e kujtime të këqia në Lindje të kontinentit evropian. Vendimi i qeverisë së Presidentit filorus Janukoviç asokohe për të pezulluar nënshkrimin e një marrëveshjeje asociimi me Bashkimin Evropian, i dha hov një vale protestash që provokuan vdekjen e 131 protesuesve e forcave të policisë gjatë tre muajve dhe që në fund sollën largimin nga vendi të Janukoviç dhe pasuesve të tij.
Një proces mëse normal nga ata që vendet e tjera të Lindjes, përfshirë Shqipërinë, kanë ndjekur për t’u afruar me Bashkimin Evropian, provokoi krizën e parë të thellë politike në Ukrainë, e cila u pasua menjëherë nga aneksimi i territorit ukrainas të Krimesë nga Federata Ruse dhe pushtimi i rajonit të Donbasit. Ngjarjet ndodhen kaq afër njëra-tjetrës, sa ishte dhe është e pamundur të mos i lidhësh. Kremlini pushtoi pjesë të territorit ukrainas jo në emër të afrimit me NATO-n, siç thuhet sot, por për shkak të një procesi afrimi me Bashkimin Evropian. Diçka krejt e ndryshme në formë dhe përmbajtje.
Simbolika e këtij konflikti të përgjakshëm që jetojmë sot, sheh si epiqendër jo dëshirën për t’u anëtarësuar në NATO, sesa projektin e Ukrainës për t’ju bashkuar shembullit të vendeve të tjera ish-satelite të Moskës, drejt Evropës së Bashkuar. Sa për të parën, Aleancën Atlantike, Putin e ka marrë qysh tani përgjigjen: e bashkoi NATO-s si asnjëherë që nga dita e themelimit dhe e solli në kufinjtë e Rusisë hijen e rëndë të armatimeve të saj. Më pak NATO, po rezulton në më shumë NATO!
Rusia po kërkon sot të fshihet pas gogolit të NATO-s, me qëllimin që të kamuflojë një tjetër merak të madh që ka në lidhje me dy shtetet-tampon që ndodhen në Perëndim të saj: Ukrainën dhe Bjellorusinë. Rasti i Bjellorusisë, ku një personazh i tipit Lukashenko u zgjodh president për herën e gjashtë rresht duke vjedhur zgjedhjet, tregon nervin e zbuluar të Putin edhe në lidhje me Ukrainën. Vladimir Putin e gjen të mishëruar modelin e tij politik tek Lukashenko dhe s’mund të lejojë që një “pasqyrë e shtrembër” si Ukraina ta bëhet shkak që ky model të bjerë. Fushata ushtarake ruse në Ukrainë është një lëvizje e dhunshme me disa qëllime. Ndër ta, më kryesori duket dekurajimi i konsolidimit të standarteve demokratike në shtetet fqinje. Dhe ai, Vladimir Putin, nga lartësia e 22 viteve në krye të shtetit rus, e di se këto standarte mund të sjellin një ditë edhe largimin e tij nga pushteti. Perandoria që ka ndërtuar nuk duron përballje dhe mendim ndryshe, prandaj në Rusi kanë vdekur kaqshumë gazetarë e kundërshtarë politikë të Putin.
