Vetëm sonte do të dimë se cili do të jetë boshllëku i vërtetë nga ata që ndjekin (për momentin, duke pritur që ata të luajnë, Juve në -18 dhe Milan në -19), por në çdo rast do të jetë një humnerë e vërtetë. Duket si një jetë më parë kur mund të lexoje dhe të dëgjoje fjalë si “presion”, “kthim”, “kurth” me këmbëngulje të përsëritur…
Shkurti në fakt ishte “muaji vendimtar” për Interin, ai në të cilin “skuadrat e Inzaghit kanë gjithmonë një rënie”. Dhe aty ishte edhe “ylli” i thirrur për të evokuar në mënyrë provokative “fantazmat e së shkuarës”. Dhe më pas fillimi i marsit, me atë të Bolonjës janë 10 fitore nga 10 ndeshje në 2024 në Serinë A, madje 13 nga 13 nëse përfshijmë dy ndeshjet për Superkupën e Italisë (Lacio dhe Napoli) dhe atë në Champions kundër Atletikos.
Ndryshojnë kundërshtarët, jo rezultati, Interi mbledh vetëm suksese. Për të kuptuar natyrën e jashtëzakonshme të asaj që po ndodh, mjafton të mendoni se skuadra dërrmuese e Napolit të vitit të kaluar kishte 71 pikë pas 28 ndeshjesh, katër më pak se zikaltrit që grumbullojnë sot.
Me pak fjalë, është e vërtetë që asgjë nuk është shkruar ende, por është e sigurt që zgjatja e bujshme e këtyre 50 ditëve të fundit ka mohuar profecitë dhe parashikimet më të tmerrshme, ndërsa tashmë Inter pret aritmetikën për të vërtetuar yllin e dytë tashmë shumë të mundshëm.
Tani, para pushimit, janë Atletiko dhe më pas Napoli: të dyja ndeshjet janë të rëndësishme, e para tani më shumë se e dyta, vetëm sepse Interi ka fituar privilegjin të mund të “gabojë” në ndeshjen kundër kampionëve në fuqi të Italisë, duke shkuar kështu në Madrid me mendje të lirë, bindje të madhe dhe zero presion. Gjithçka e paimagjinueshme gati dy muaj më parë.
(BalkanWeb)
