Telekomanda për televizorin është një shpikje e zhvilluar nga firma amerikane Zenith Radio Corporation në fund të viteve dyzet te shekullit të kaluar.
Thuhet se presidenti i kompanisë, Eugene F McDonald, i porositi inxhinierët e tij të gjenin një mënyrë për të shmangur publicitetet e gjata të kohës.
Kështu lindi aparati i parë i këtij lloji.
Ajo u quajt Lazy Bone dhe, sigurisht, nuk ishte si ajo që dimë tani: ishte një kuti, me çelësa të mëdhenj, të lidhur në televizor me kabllo.
Megjithatë, telekomanda me kabull, ishte jetëshkurtër: rreth vitit 1955,e njëjta kompani zhvilloi ‘Flashmatic’.
Megjithatë, Flashmatika nuk ishte e përsosur. Në fakt, rrezet e diellit mund të aktivizonin fotocelulën dhe, kanali ndryshohej në mënyrë të rastësishme. Pra, pas vetëm një viti, telekomanda u përmirësua (përsëri tek Zenith) nga Robert Adler.
Impulset e dritës u zëvendësuan me ultratinguj, më pak të ndjeshëm ndaj ndërhyrjes.Teknologjia me ultratinguj mbeti në modë për rreth 25 vjet. Në fund të viteve ’70 ajo u zëvendësua nga teknologjia me infra të kuqe.
Telekomandat moderne, pjesa me e madhe, përdorin ende teknologjinë infra të kuqe. Në disa televizore të gjeneratës së fundit, rrezet infra të kuqe janë zëvendësuar me valë radioje, të cilat në dallim nga infrakuqe kanë avantazhin e kapërcimit të pengesave (muri, mobili ecc.).
