Truri i njeriut është tre herë më i madh se ai i një shimpanzeje dhe më sferik se ai i një neandertali.

Brenda një labirinti me gunga dhe brazda, neuronet ”bisedojnë” në modele të dallueshme që u japin njerëzve aftësi unike njohëse.

Shkencëtarët nuk i kanë deshifruar plotësisht këto modele.

Por, studiuesit në Qendrën Mjekësore Jugperëndimore të Universitetit të Teksasit janë të vendosur të zgjidhin misterin molekular të asaj që na bën njerëz.

Në një studim të botuar në revistën ”Nature”, ata krahasuan llojet dhe aktivitetet e qelizave të trurit midis njerëzve, shimpanzeve dhe majmunëve rezus.

Truri i njeriut kishte më shumë se një lloj qelize që mund ta ndihmonte atë të përshtatej me përvojat e reja dhe të shërohej nga lëndimet.

Disa neurone njerëzore gjithashtu kishin më shumë se një gjen që ndikon në zhvillimin e gjuhës.

”Genevieve Konopka, laboratori i së cilës kreu studimin, ka studiuar prej kohësh mekanizmat molekularë që çojnë në sëmundjet e trurit.

Kuptimi i funksioneve të brendshme të trurit të njeriut, tha ai, mund t’i ndihmojë studiuesit të zhvillojnë terapi për të trajtuar kushte të tilla si Alzheimeri dhe skizofrenia.

Truri ynë na dallon nga primatët e tjerë.

Njerëzit komunikojnë në gjuhë që shimpanzetë nuk mund të flasin dhe krijojnë sisteme të qeverisjes dhe fesë që nuk ekzistojnë në mbretërinë e kafshëve.

Megjithëse shkencëtarët kanë krahasuar llojet dhe gjenet e qelizave në trurin e njerëzve dhe primatëve të tjerë, ata ende nuk kanë një kuptim të plotë se si është formuar truri i njeriut gjatë miliona viteve të evolucionit.

Hetimi i Konopkës për evolucionin e trurit buroi nga studimi i tij i sëmundjeve të trurit.

Në vitin 2019, ajo krahasoi indet e trurit nga njerëzit me dhe pa skizofreni dhe gjeti dallime në qelizat e quajtura oligodendrocite.

Këto qeliza veprojnë si ekipi mbështetës i trurit, duke prodhuar izolim që mbështjell neuronet dhe i ndihmon ata të dërgojnë sinjale më shpejt.