Plot 7 vjet nga marrja e statusit të vendit kandidat, Shqipëria e sheh veten të ngecur. Këtë herë Bashkimi Europian nuk e caktoi datën për hapjen e negociatave jo për faj të Shqipërisë, po për faj të Maqedonisë së Veriut. Kjo shaka e hidhur, është vlerësuar si sukses nga Kryeministri, që arritit deri në konstatimin e dështimit të Bashkimit Europian.
Konstatimi prej lideri global, i shumti në numrin e deklaratave delirante të Edi Ramës, këtë herë ka një të vërtetë. Jo për shkak të dështimit të BE për tu marrë vesh për Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut, por për mënyrën se si dy vendet u lanë në vend, megjithë premtimet apo edhe lutjet për të parë nga Brukseli, në vend të Ankarasë, Moskës apo Pekinit.
Mesazhi që Europa u dha shqiptarëve nuk ka qenë kurrë më i pakupueshëm. Thanë që zgjedhjet ishin të mira, megjithëse nuk e gjetën dot kufirin mes Shtetit dhe Partisë, megjithëse të dhënat personale që mbrohen nga të gjitha konventat europiane u abuzuan në mënyrë kapilare nga gjithë struktura e partisë në pushtet, nga kryetari deri tek patronazhisti i fundit, megjithëse punësimet e paligjshme në administratë arritën shifrën 13 mijë, megjithëse audio – skandalet dhe bisedat që rrodhën në media tregonin për shpërdorimin partiak të shërbimeve të detyrueshme shtetërore, megjithëse paratë e tërmetit që iu mohuan të dëmtuarve për 15 muaj, u dhanë vetëm në shkëmbim të votës muajin e zgjedhjeve, megjithëse grupet kriminale u shfaqën hapur në favor të pushtetit dhe blerja e votave në të gjitha mënyrat, u kam në flagrancë nga strukturat e opozitës dhe u shpëtuan nga strukturat shtetërore.
Për çudinë e të gjithëve, kushti i zgjedhjeve u zhduk nga lista me 12 pika që u vu si pengesë në fund të 2020. Ashtu si kushti për ndëshkimin e zyrtarëve të lartë që u plotësua befasisht me 2 vitet e burgut të Adriatik Llallës, apo ai për Kushtetuesen dhe Gjykatën e Lartë që quhet e plotë megjithëse janë pjesërisht funskionale, apo për azilantët që u mbyllën në Shqipëri prej pandemisë dhe i njihet merita Qeverisë etj.
I vetmi ndryshim brenda vendit para dhe pas 25 prillit ishte se deri në zgjedhje diçka mund të ndryshonte, pas tyre asgjë. Për BE ama ndryshoi shumë. Pas zgjedhjeve Shqipëria befas i plotësoi standartet, rruga për konferencën e parë ndërqeveritare ishte e hapur, qeveria ishte e lutur ta pranonte bujarinë deri në lutje të BE që të orientohej nga Perëndimi.
Pas kësaj sjelljeje dukej se fshihej një politikë e re, e pranimit së Shqipërisë dhe Ballkanit në BE pavarësisht standarteve, se rreziku gjeostrategjik, i orientimit lindor të rajonit, ishte më i madh se ai i autokracive që po ndërtojnë liderët e korruptuar, se kërkesat e brendshme për standarte europiane ishin detaje të vogla përpara tabllosë së madhe, që garanton mirëqënie të pamerituar, mbështetje të pakushtëzuar, ndihmë të pakontolluar.
Papritur Europa po sillej njësoj si Kina, Rusia dhe Turqia, që vënë influencën e tyre politike dhe ekonomike përpara standarteve demokratike, që me justifikimin e mospërfshirjes në punët e brendshme, mbyllin marrëveshjet e dyshimta në interes të tyre me liderët autoritarë, duke u garantuar edhe atyre mbështjetje. Papritur Europa nuk ishte më Perëndim, në këndvështrimin lindor të Perëndimit, 22 qershori nuk mund të shihej si datë historike e hapit të madh drejt Perëndimit, por si data e një marrëveshjeje pragmatiste që i jep fund ëndrrës demokratike që mezi lindi 30 vite më parë.
Dështimi i 22 qershorit në këtë kontekst ishte vërtet një dështim. Jo vetëm se mohuan atë që premtuan, por se dhanë mesazhin e gabuar. Shqipëria nuk dështoi për shkak të bëmave të një regjimi hibrid që po bëhet totalitar në kontrollin e institucioneve, nuk dështoi për mungesën e demokracisë, të zgjedhjeve, nuk dështoi prej korrupsionit galopant dhe ryshfetit rekord që na ka nxjerrë të parët në Europë, as prej pastrimit të parave që na rritet çdo ditë në formën e kullave të betonit.
Brukseli na tha se asnjë nga këto nuk është arsye e mjaftueshme për të na mbajtur larg. Ishte thjesht një incident me Bullgarinë. Qeveria nuk ka faj./Dosja.al
