Më 7 tetor mbushet një vit nga sulmi i Hamasit në Izrael ku u vranë 1200 persona dhe rreth 250 të tjerë u morën peng. Në prag të këtij përvjetori ambasadorja e Izraelit në Shqipëri tha në një intervistë për News24 se populli izraelit po përpiqet të shërohet nga sulmi, ndërkohë që nuk kanë përfunduar përpjekjet për lirimi e pengjeve që mund të jenë gjallë.

Ambasadorja e Izraelit ne Tirane, Galit Peleg në një intervistë për News24 analizoi situatën e krijuar ne Lindjen e Mesme. Peleg u shpreh se Izraeli e priste mbështetjen e Shqipërisë edhe në Kombet e Bashkuara.

Intervista e Plote

Ka kaluar pothuajse një vit që nga sulmi i Hamasit ndaj Izraelit. Si është situata tani në vendin tuaj?
E dini, është e vështirë të besosh që ka kaluar një vit. Kur gjithçka ndodhi më 7 tetor, shumë gjëra u ndryshuan në Izrael. Populli izraelit që jeton në Izrael e njeh historinë e luftërave, të sulmeve terroriste, fatkeqësisht. Por ajo që ndodhi më 7 tetor, është diçka që me të vërtetë ndryshoi shumë gjëra dhe ndihmoi gjithashtu në ndryshimin e mënyrës së të menduarit në Izrael. Ne ende po përpiqemi të shërohemi. Është e pabesueshme që gati një vit pas, ne akoma kemi, ja një shembull, personin e fundit të zhdukur nga 7 tetori që u zbulua dy muaj më pare, në gusht. Ajo ishte e zhdukur deri atëherë, dhe pastaj gjetën mbetjet e trupit të saj. Kështu që ka familje që janë ende në procesin e kuptimit se çfarë ndodhi me të dashurit e tyre. Kjo është në nivelin personal. Në nivelin kombëtar, ne po merremi me atë që ndodhi më 7 tetor.

Por njëkohësisht, jemi në një gjendje lufte që nga 7 tetori në Gaza. Dhe njerëzit nuk flasin shumë për këtë në botë, por që nga 8 tetori, ne jemi bombarduar nga Hezbollah nga veriu. Kështu që kemi mbi 100,000 njerëz që janë akoma të zhvendosur nga shtëpitë e tyre, nga jugu, por edhe nga veriu. Dhe nuk ka asgjë normale që ndodh në Izrael. Ne po përpiqemi të kthehemi në rutinë, fëmijët kthehen në shkollë në shtator. Bizneset po përpiqen të mbijetojnë. Por njëkohësisht, ne po luftojmë në shumë fronte, si në fronte fizike, si veriu dhe jugu, por edhe në frontet e ekonomisë, të arsimit, të mënyrës se si tua shpjegojmë fëmijëve se çfarë po ndodh. Dhe në arenën ndërkombëtare, ne po përpiqemi gjithashtu të shpjegojmë se çfarë po kalon Izraeli dhe të kërkojmë ndihmë nga miqtë tanë dhe mbështetje për të vazhduar, së pari për të mbrojtur veten, por gjithashtu për t’u kthyer në jetë.

Kjo histori me Gazën nuk ka filluar një vit më parë, në fakt. Është një situatë e vazhdueshme për shumë vite. Si është qasja e qeverisë izraelite ndaj kësaj situate, dhe a mendoni se do të zgjidhet ndonjëherë?
E dini që në 2005, Izraeli u tërhoq nga Gaza. Ushtria u tërhoq nga Gaza. Dhe gjithashtu disa komunitete që jetonin atje u shkatërruan dhe u zhvendosën në kufirin e Izraelit. Dhe që nga atëherë, Izraeli nuk është përfshirë në Gaza. Dy vjet pas tërheqjes së Izraelit në 2007, Hamas mori kontrollin e Gazës. Që nga atëherë, ata janë qeveria e zgjedhur në Gaza. Çfarë kemi përjetuar që nga 2007 janë raketat që vijnë nga Gaza në jug të Izraelit. Që nga 2007, njerëzit atje jetonin. Fëmijët lindnin duke e ditur se duhet të vraponin në strehë brenda shtatë sekondave. Dhe kjo situatë vazhdoi në dy vitet e fundit. Kishte një ndjesi se nëse situata ekonomike do të balancohej në Gaza dhe njerëzit do të fillonin të ndiheshin se jetonin më mirë, atëherë edhe fuqia e organizatave terroriste atje do të ulej. Fatkeqësisht, më 7 tetor, patëm këtë, do të thosha, shuplakë në fytyrë për të gjithë ata që shpresonin se një ekonomi e përmirësuar në Gaza do të përmirësonte situatën e tyre. Dhe përsëri, ajo që përjetuam, kjo masakër që përjetuam më 7 tetor ishte diçka që erdhi papritur. Dhe mendoj se e kalon çdo situatë katastrofike që ka qenë deri atëherë. Dhe si pasojë, gjithashtu për njerëzit në Gaza. Këto janë qasjet. Por sa kohë që kemi pengje atje, sa kohë që terrori sundon këtë territor dhe kërcënon jetën e izraelitëve, kjo situatë duhet të zgjidhet. Kur do të përfundojë, nuk e di. Mendoj se kjo është diçka që varet, së pari, nga njerëzit në Gaza, që ata duhet të vendosin të heqin dorë nga armët e tyre. Mendoj se njëherë kur ata do të heqin dorë nga armët, do të gjejnë fqinjë që me të vërtetë duan t’i ndihmojnë të zhvillohen.

A kemi ndonjë ide kur mund të heqin dorë armët Forcat Mbrojtëse të Izraelit dhe të gjejnë një mënyrë për të pasur një komunikim të përbashkët me Hamasin ose Hezbollah dhe situata të përfundojë në Palestinë dhe në Liban gjithashtu?
Më lejoni të ju pyes këtë. Nëse unë ju them se dua t’ju vras, do të negocioni me mua? Më vrit nesër, jo sot? Vrit një gjysmën time? Keni një situatë që keni nga njëra anë, Izraelin, një vend demokratik që me të vërtetë do të jetojë në paqe me fqinjët e tij. Dhe pastaj keni një organizatë terroriste, si në Gaza ashtu edhe në Liban, Hezbollah. Nuk flasem për situatën në Liban, por po bëhet gjithnjë e më keq. Hezbollah ka bombarduar Izraelin që nga 8 tetori. Afërsisht 9,000 raketat po godisnin Izraelin, dhe Izraeli nuk është përgjigjur ashpër deri këtë javë. Tani, keni dy organizata terroriste që janë shpallur si organizata terroriste nga shumë qeveri, përfshirë Shqipërinë, dhe pritja për të negociuar me to për të arritur njëfarë kuptimi, është pak naiv, mendoj. Kjo duhet të ndodhë me presion. Nuk mund të vijë nga vullneti i tyre të mirë. Nëse ne themi se duam të jetojmë me fqinjët tanë në paqe, ky është qëllimi ynë. Ata shpallën, ata deklaruan, e dini, liderët e Hamasit, para se të shkonin në tunele dhe të fshiheshin, ishin në çdo platformë mediatike. E mbaj mend një intervistë në BBC, por në platforma të tjera gjithashtu. Ata u intervistuan atje, liderët e Hamasit. Dhe ata e thanë, do të përsërisim 7 tetorin përsëri dhe përsëri. Pra, çfarë keni për të diskutuar me ta? Mos e bëni atë më 7 tetor. Le të gjejmë një datë tjetër. Mënyra e vetme për të përfunduar këtë situatë për të mirën e Izraelit, por gjithashtu për palestinezët që me të vërtetë duan të jetojnë, veçse duan të jetojnë në paqe, por të jetojnë. Duhet të ketë një presion nga komuniteti ndërkombëtar mbi këto organizata për të hequr dorë nga armët, për të liruar të gjithë pengjet menjëherë. Dhe pastaj të gjejnë njëfarë situate që ata të kontrollohen në një mënyrë që organizatat nuk mund të marrin përsëri. Ata gjithashtu po shkaktojnë torturë ndaj njerëzve të tyre. Për shembull, në Gaza, liderve të Hamasit, atyre nuk u intereson për civilët në Gaza. Kur u pyetën, po mirë, Izraeli po bombardon, pse gërmonuat më shumë se 500 kilometra tunele? Pse nuk i vendosni njerëzit në tunele për të shmangur bombardimet dhe lëndimet. Dhe ata thanë, jo, jo, këto tunele janë për luftë. Nuk janë për civilët. Ata nuk e kanë problem të sakrifikojnë civilët e tyre. Ata fshehin selitë e tyre, armët e tyre në xhamira, në shkolla, në spitale. Kjo tregon vazhdimisht që atyre nuk u intereson për civilët e tyre. Ata nuk janë ata me të cilët duhet të negociohet. Duhet tu ushtrohet presion mbi ta për të hequr dorë nga armët dhe lejoni njerëzit e mirë të drejtojnë popullin e tyre për përfitimin e popullit të tyre. Dhe nëse ata do të jetonin një jetë të mirë, më beso, ne do të përfitojmë nga kjo.

A po informon Izraeli para se të bombardojë mbi civilët në Palestinë?
Nuk mendoj se ka ndonjë ushtri në botë që është aq e kujdesshme me civilët, si në Gaza ashtu edhe në Liban, para çdo sulmi. Nuk po flas as për faktin se për çdo sulm, për çdo operacion, keni një grup këshilltarësh ligjorë që sigurojnë se çdo gjë është e ligjshme sipas ligjit ndërkombëtar, etj., etj. Por ne njoftojmë popullatën, do të bombardojmë këtë zonë, evakuohuni. Ne krijuam korridore humanitare për njerëzit në Gaza. Nëse e mbani mend në fillim të luftës, mund të lëvizni në këtë zonë të sigurt. Dhe mos e bëni gabim! Shumë terroristë u futën në këtë popullatë dhe lëvizën me ta dhe u fshehën me ta. Por ne lejuam korridore humanitare për lëvizje. Çdo ndihmë humanitare që shkon në Gaza koordinohet nga një njësi në IDF, në Forcat Mbrojtëse të Izraelit, e cila quhet COGAT. Ata po koordinojnë çdo ushqim, çdo ujë, çdo ilaç që shkon në Gaza. Ne lejojmë gjithçka të hyjë. Sigurisht, ne kontrollojmë që ata të mos trafikojnë materiale ose armë, etj. Ka përfunduar tani një fushatë vaksinimi për poliomielit në fëmijët në Gaza. E gjithë kjo u koordinua me ushtarakët tanë. Mendoj se kishte shumë raste që humbëm jetë të çmuara të ushtarëve tanë sepse ata nuk donin të dëmtonin civilët dhe duhej të merrnin një rrugë tjetër për të sulmuar terroristët. Tani, nga ana tjetër, keni terroristët që fshihen pas civilëve, duke i përdorur ata si mburoja njerëzore. Pra, ka të vdekur. Por me siguri mund t’ju siguroj se çdo operacion i ushtrisë sonë merret shumë, shumë me kujdes nga konsideratat humanitare. Dhe nëse merrni shembuj nga ajo që ndodhi në dy ditët e fundit, Izraeli po bombardonte objektiva të Hezbollahut në Liban. Fillimisht, u bënë telefonata dhe përmes radios u paralajmëruan njerëzit në Liban. mund të imagjinoni, ata po fshehin raketat në shtëpitë private. Nëse keni municion në shtëpinë tuaj, evakuohuni sepse ne do ta bombardojmë. Nuk mendoj se e gjeni këtë në beteja të tjera që një ushtri njofton kaq shumë herë se po vjen për këto objekte specifike, lëreni sepse ne do ta bombardojmë. Dhe, sigurisht, kjo është gjithashtu një dobësi sepse terroristët vetë e dinë për qëllimet tona.

Izraeli është akuzuar se ka bombarduar spitale, qendra ku qytetarët strehoheshin e shumë civilë u vranë. Për këto e shumë arsye të tjera, Izraeli u akuzua se ka shkelur ligjet ndërkombëtare humanitare. A I ka ende Izraeli aleatët perëdnimor?
Çdo operacion është i konsultuar me këshilltar ligjor. Ne e konsiderojmë veten si pjesë e komunitetit ndërkombëtar dhe ndajmë të njëjtat vlera me të gjitha demokracitë e botës, me vendet europiane, shtetet e bashkuara dhe të gjitha shtetet e tjera. Çdo lëvizje është e kalkuluar me kujdes, por nëse kanë ndodhur është duke u investiguar me thellësi. Kur përmendët spitale, do shtoj xhami e shkolla, janë vende ku kemi gjetur anëtarë brenda këtyre institucioneve, brenda institucioneve të shërbimeve të Kombeve të Bashkuara në Gaza dhe të gjitha masat janë mare që të përpiqemi të mos vriten civilë. Por civilë do të vriten, është luftë.
Sa I takon pyetjes tuaj për aleatët. Mendoj se ata që janë aleatët e Izraelit kuptojnë dhe nuk marin informacione nga agjenci të cilat duan të promovojnë mesazhe kundër izraelit apo lajme të rreme. Jo nga mediat sociale, por nga faktet dhe media serioze. Siç e shikoni, në organizata ndërkombëtare, në bisedime, Izraeli I ka ende aletaët ndërkombëtar. Argumentet po prezantohen, ndoshta jo mjaftueshëm, mbase ka shumë presion nga tërësia e këtyre shteteve. Por mendoj se me vendet të cilat ndajnë të njëjtat vlera me Izraelin janë ende krah Izraelit, jo thjeshtë se ata mbëlshtesin Izraelin por sepse e kuptojnë se ai vend është I amortizuar. Këto organizata terroriste nuk janë rastësore. Ne I shikojmë shumë qartë lidhjet mes Hezbollah , Hamas, Hutis në Jemen me regjimin e që ka shumë interes për të destabilizuar këtë rajon. Dhe e kam fjalën për Iranin. Regjimi radikal islamik I Iranit. Mendoj se aleatët në europë, amerikën e veriut dhe vendet e tjera e kuptojnë se nëse Izraeli humbet nga këto provokime të Iranit, ndalesa e radhës është Europa, dhe Europa nuk është kaq larg.

Kur flasim për këtë, kemi parasysh se duket sikur Izraeli po mbrohet I vetëm dhe ndodhet në mes të një situate dhe të një rajoni ku të gjithë janë kundër tij. A mendoni se duke shënjestruar Libanin dhe duke pasur gjithë këta armiq përreth vendit tuaj, mund të përshkallëzojë dhe të provokojë një luftë të re në rajon dhe të destabilizojë gjithë paqen?
Për 11 muaj, Izraeli ka pritur këto raketa nga Libani dhe nuk është kundërpërgjigjur. Ndoshta operacione shumë, shumë të vogla, por jo diçka serioze si tani. Dhe kur Izraeli fillon të veprojë, të jetë proaktiv dhe të sulmojë Hezbollahun, për të qenë të qartë, Izraeli nuk po sulmon Libanin. Ne nuk kemi asnjë problem me Libanin. Mund t’ju them se kur isha fëmijë, edhe pse kurrë nuk kishim marrëdhënie diplomatike me Libanin, ne kishim një kufi që e quanim “gardhi i mirë” sepse kishte lidhje në nivelin njerëzor midis Izraelit dhe Libanit. Që kur Hezbollah filloi të veprojë nga Libani, kjo e përshkallëzoi situatën. Tani, Hezbollah nuk qëndron i vetëm. Siç e thashë, Hezbollah është ndoshta përfaqësimi më i madh i Iranit në rajon, dhe arsyeja që ata janë aktivë është sepse po trajnohen, financohen dhe shtyhen nga Irani për të krijuar këtë përshkallëzim. Ne nuk duam të shkaktojmë përshkallëzim në rajon. Nuk kemi asnjë qëllim, për hirin tonë, të krijojmë një luftë më të madhe në rajon. Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara votoi për këtë rezolutë, 17.01, lidhur me kufirin ku Hezbollah duhet të qëndrojë rreth 40 kilometra në veri të kufirit me Izraelin. Ne kemi kërkuar që komuniteti ndërkombëtar ta zbatojë këtë rezolutë nga Këshilli i Sigurimit, duke i larguar ata nga kufiri ynë. Fatkeqësisht, deri më sot, kjo nuk është zbatuar për 20 vjet. Ata janë duke u afruar në pozicione shumë afër kufirit me Izraelin, dhe më 8 tetor, ata e shfrytëzuan mundësinë sikur po mbështesnin vëllezërit e tyre palestinezë në Gaza dhe filluan të bombardojnë me raketa dhe bomba ndaj Izraelit. Tani, nëse komuniteti ndërkombëtar do të ushtrojë presion ndaj Hezbollah dhe Libanit për të zbatuar rezolutën e Këshillit të Sigurimit, mendoj se kjo mund të përfundojë këtë front tani, këtë konflikt që po ndodh në Liban. Pra, ne nuk kemi asnjë qëllim dhe asnjë dëshirë për të përshkallëzuar luftën në rajon. Por mendoj se komuniteti ndërkombëtar ka një rol shumë të rëndësishëm në këtë çështje, për të ushtruar presion për të zbatuar rezolutat që janë votuar tashmë në Këshillin e Sigurimit.

Megjithëse komuniteti ndërkombëtar ka bërë shumë kërkesa ndaj Izraelit për të de-përshkallëzuar dhe për të ndaluar atë që po ndodh, dhe më në fund, për të stabilizuar dhe sjellë paqe në rajon, si po përgjigjet Izraeli ndaj këtyre kërkesave të Perëndimit?
Mendoj se Izraeli është shumë i vëmendshëm ndaj komunitetit ndërkombëtar, ndaj ligjit ndërkombëtar, por deri në një farë kufiri, sepse nëse ne nuk mbrohemi vetë, kush do të na mbrojë? Kur je duke u bombarduar, kur përballesh me sulme terroriste, çfarë bën? Rri dhe thua, ah, nuk dua të përshkallëzoj, kështu që ndoshta do të vdes. E dini, e vetmja kohë kur Izraeli me të vërtetë mori vëmendje dhe empati nga bota ishte në ditën e 7 tetorit. Dita kur Izraeli filloi të bënte diçka për të mbrojtur veten, filloi kritika. Pra, çfarë pret bota që të bëjë Izraeli? Të rrijë dhe të masakrohet dhe pastaj të marrë simpati? Mirë, tani je i vdekur, kështu që kujdesemi për ty. Populli hebre u masakrua 85 vjet më parë gjatë Holokaustit. Ne nuk kishim një shtet. Nuk kishim mbështetje. Nuk kishim dikë që të na shpëtonte. Gjyshërit e mi janë të mbijetuar të Holokaustit. Kur ata mbijetuan, nuk mbijetuan nga ndihma e dikujt që e ngriti zërin për ta. Ata erdhën në Izrael për të jetuar në Izrael, në mënyrë që populli hebre të kishte një shtet, dhe kur Izraeli sulmohet dhe populli hebre sulmohet, dhe e shihni, përveç kësaj, nuk e diskutuam, por po shihni valë antisemitizmi që po arrijnë në nivele të reja që nga 7 tetori. Pra, kush do t’i mbrojë ata? Kujt mund t’i besojnë ata? Faleminderit Zotit, që nga viti 1948, populli hebre ka një shtet dhe ky shtet, detyra e tij, nuk është vetëm një e drejtë, është një detyrë për të mbrojtur qytetarët e tij. Përveç kësaj, jo vetëm hebrenjtë dhe jo vetëm hebrenjtë u lënduan. Dje, ranë dy raketa, një në Bregun Perëndimor mbi një fshat palestinez dhe një në Izrael mbi një fshat arab izraelit. Dhe raketa u lëshuan tani mbi Nazaretin, i cili është një qytet mysliman dhe i krishterë. Dhe armiqtë tanë, atyre nuk u intereson nëse je hebre, nëse je mysliman, nëse je i krishterë, ata duan të të sulmojnë. E pamë këtë më 7 tetor. E shohim tani me lëshimin e raketave. Dhe shteti i Izraelit ka për detyrë të mbrojë të gjithë qytetarët e tij. Nëse ne do t’i lëmë armët tona, e dini, kemi pasur një kryeministre shumë të zgjuar, quhej Golda Meir. Dhe ajo tha, dita kur arabët do t’i lënë armët e tyre, do të kemi paqe. Dita kur Izraeli do të lërë armët e tij, nuk do të ketë më Izrael. Fatkeqësisht, kjo është ende situata.

A do të thotë kjo që kjo luftë nuk do të përfundojë kurrë?
Jo, do të thotë se ne duhet të punojmë së bashku me fqinjët tanë. Dhe nuk mund të pritet që Izraeli ta bëjë këtë vetë. Izraeli ka nevojë për komunitetin ndërkombëtar dhe gjithashtu për fqinjët e tij. Dhe dua të them diçka për rajonin e Lindjes së Mesme. E dini, nëse do të shihnit Lindjen e Mesme, le të themi 30 vjet më parë, do të shihnit botën arabe dhe Izraelin në anën tjetër. Mendoj se sot kjo nuk është situata. Madje e shohim edhe tani. Ka shumë vende arabe në Lindjen e Mesme që kanë arritur në përfundimin se lufta nuk është rruga. Ne kemi paqe me Jordaninë. Kemi paqe me Egjiptin. Kemi Marrëveshjet Abrahamike që i nënshkruam në vitin 2020. Dhe tani sapo shënuam katër vjet nga këto marrëveshje, që përfshijnë Emiratet, që përfshijnë Bahreinin. Pra, kemi vende arabe përreth nesh që e kuptojnë se lufta nuk është zgjidhja. Ajo që duhet të bëjmë së bashku, Izraeli dhe komuniteti ndërkombëtar, dhe këto vende të moderuara arabe, së bashku duhet t’ia shpjegojnë pjesës tjetër të Lindjes së Mesme se lufta nuk është zgjidhja. Duhet të punojmë së bashku për të përparuar së bashku. Dhe më besoni, vendet që po punojnë së bashku me Izraelin, shohin rezultate. Shohin rezultate në ekonomi, në teknologji, në të drejtat e njeriut, në shumë fusha ku shohim frytet e këtyre bashkëpunimeve. Shohim frytet e paqes me vendet apo jo vendet, por me këto organizata terroriste që po përpiqen të destabilizojnë rajonin dhe që fatkeqësisht po mbështeten nga regjimi iranian. Ata duhet ta kuptojnë se nuk kanë të ardhme në rajon. Jo se Izraeli nuk ka të ardhme. Izraeli do të vazhdojë të luftojë dhe do të triumfojë. Por ato organizata terroriste dhe ata që po i dërgojnë duhet të kuptojnë se për ta nuk ka të ardhme në rajon.

Si është situata tani me pengjet? A kemi një numër konkret? Sa janë? Sa janë gjallë? Kur mund të ndodhë shkëmbimi tjetër dhe një situatë e përgjithshme? Sa vite kanë qenë pengje?
Më 7 tetor, Hamasi mori 251 pengje. Më i riu ishte një foshnjë, 9 muajshe, Kiribas, me gjithë familjen e tij. Dhe më i moshuari ishte 86 vjeç. Deri më tani, disa prej tyre janë kthyer në disa lloj marrëveshjesh në shkëmbim të lirimit të disa terroristëve që Izraeli i ka kthyer në Gaza. Disa prej tyre janë shpëtuar nga IDF. Disa u gjetën, trupat e tyre u gjetën nga ushtarët e tyre në Gaza dhe u kthyen për t’u varrosur në Izrael. Por ende kemi deri në këtë moment 101 pengje e nuk e dimë sa prej tyre janë gjallë. Një nga gjërat që po bën Hamasi është se po luan një terror psikologjik, mund të them, duke mos liruar asnjë informacion se sa prej tyre dhe kush është gjallë. Pra, nuk kemi fare informacion. Ata nuk marrin vizita nga Kryqi i Kuq apo ndonjë organizatë tjetër. Dhe shpresa është që shumica prej tyre të jenë ende gjallë dhe mund të lirohen. Izraeli është i gatshëm të bëjë shumë për t’i liruar ata, por jo të komprometojë sigurinë e qytetarëve të Izraelit. Deri më tani, në çdo bisedë për një marrëveshje të mundshme, Hamasi nuk ka premtuar të lirojë të gjithë pengjet. Kurrë nuk ka ardhur në tryezë kjo temë. Tani dëgjojmë gjithashtu nga burime amerikane se Hamasi është ai që po saboton çdo përpjekje për marrëveshje shkëmbimi dhe kthimi të pengjeve. Dhe e dimë shumë mirë që koha është një faktor shumë, shumë i rëndësishëm këtu, sepse kudo që mbahen, qoftë në shtëpitë e njerëzve apo në tunele, ata mbahen në kushte shumë të këqija. Ata që janë liruar ose shpëtuar po tregojnë histori të tmerrshme dhe dëshmitë vazhdojnë të dalin. Dhe ne e kuptojmë që përparësia kryesore është të kthejmë ata që janë ende gjallë dhe t’i kthejmë ata në shtëpi, por gjithashtu edhe ata që kanë vdekur duhet të kthehen për t’u varrosur nga familjet e tyre. Një person, një nënë, ka nevojë të dijë, edhe nëse djali i saj është vrarë, ajo ka nevojë të dijë që ka një varr ku të vajtojë djalin ose vajzën e saj. Ne kemi gra midis pengjeve për të cilat nuk kemi asnjë njohuri se çfarë po kalojnë, vetëm nga dëshmitë. Dhe dëshmitë janë të tmerrshme. Nuk dua të hyj në detaje tani në televizion, por dëshmitë janë të frikshme. Dhe kjo është një çështje shumë, shumë urgjente, kthimi i pengjeve. Mendoj se është faktori kryesor në këtë konflikt në Gaza tani.

A keni folur për situatën në Izrael me autoritetet shqiptare? Cili është qëndrimi i tyre në këtë konflikt?
Unë flas vazhdimisht me zyrtarët në Shqipëri për situatën, nga presidenti, kryeministri. Sapo patëm një vizitë të presidentit tonë këtu dhe ai u prit shumë, shumë ngrohtësisht nga presidenti dhe kryeministri juaj dhe kryetarja e parlamentit. Dhe këto çështje u ngritën. Gjithashtu, një nënë e njërit prej pengjeve, një djalë, pengu quhet Alonoyel. Ai është 23 vjeç. Nëna e tij erdhi këtu dhe u takua me presidentin Begaj dhe me kryeministrin Rama dhe me kryetaren e parlamentit, Spiropali. Dhe kjo temë është përmendur në çdo bisedë. Unë flas vazhdimisht për këtë me median këtu, me anëtarët e parlamentit, me ministrat, dhe marrim shumë empati. Mendoj se Shqipëria jo vetëm që është një mik i ngushtë i Izraelit, por gjithashtu kupton se Izraeli po përballet me një terror shumë mizor. Dhe duhet të them se Shqipëria qëndron me Izraelin kundër terrorit dhe e kupton që terrori duhet të ndalet. Liderët tuaj gjithashtu po bëjnë thirrje për lirimin e pengjeve dhe po bëjnë thirrje të vazhdueshme për të luftuar antisemitizmin, edhe pse në Shqipëri, nuk mendoj se ky fenomen pothuajse nuk ekziston. Por megjithatë, kryeministri Rama e sheh këtë si një çështje shumë të rëndësishme për të folur, dhe ne e vlerësojmë shumë. Ne do të dëshironim ta shihnim Shqipërinë në votimin e fundit në Asamblenë e Përgjithshme. Shqipëria abstenoi nga votimi kundër Izraelit. Ne do të dëshironim ta shihnim Shqipërinë duke e refuzuar këtë votim. Por ka faktorë të tjerë, mendoj, që janë në lojë. Por në përgjithësi, mendoj se marrim shumë simpati këtu. Dhe e kam thënë shumë herë për kryeministrin tuaj dhe për ministra të tjerë që gjithë ky vit ishte shumë, shumë, shumë i vështirë për kolegët e mi në të gjithë botën. Dhe nëse nuk mund të jem në vendin tim tani, vendi më i mirë për mua është të jem në Shqipëri, sepse vërtet ndiej që njerëzit këtu e kuptojnë nevojën e Izraelit për t’u mbrojtur dhe për të qëndruar kundër terrorit.

Faleminderit shumë.

(BalkanWeb)