Vendi me fat mund të mbështetet në një pjesë tjetër të fatit, pasi studiuesit zbulojnë se Australia, e ndjekur nga fqinja Zelanda e Re, janë vendet më të mira për t’i mbijetuar një dimri bërthamor dhe për të ndihmuar në rinisjen e një qytetërimi njerëzor të shembur.
Studimi i botuar në revistën Risk Analysis përshkruan Australinë, Zelandën e Re, Islandën, Ishujt Solomon dhe Vanuatu si vendet ishullore më të afta për të prodhuar ushqim të mjaftueshëm për popullsinë e tyre pas një “katastrofe të papritur që redukton rrezet e diellit” si një luftë bërthamore, super vullkan ose goditje asteroidi.
“Mund të ketë xhepa të të mbijetuarve rreth planetit edhe në skenarin më të rëndë”, shkruajnë studiuesit – me ato në vendet më elastike që kanë shanset më të mira për të shmangur një kolaps para-industrial.
Autorët krahasuan 38 vende ishullore mbi 13 faktorë që ata thanë se mund të parashikojnë suksesin si një gjendje mbijetese postapokaliptike, duke përfshirë prodhimin e ushqimit, vetë-mjaftueshmërinë e energjisë, prodhimin dhe efektin e fatkeqësisë në klimë. Australia dhe Zelanda e Re, të dyja prodhues të fuqishëm bujqësor dhe të izoluar nga vendet e mundshme të shpërthimit bërthamor të hemisferës veriore – kryesuan tabelat, me Australinë me performancën më të mirë në përgjithësi.
“Mundësia e furnizimit me ushqime të Australisë është gjigant”, përfundon studimi, “me potencial për të ushqyer dhjetëra miliona njerëz shtesë”.
Infrastruktura relativisht e mirë e Australisë, teprica e madhe e energjisë, siguria e lartë shëndetësore dhe buxheti i mbrojtjes ndihmuan të gjitha për ta nxjerrë atë në krye të tabelës. Megjithatë, Australia kishte një faktor kryesor që punon kundër saj: lidhjet e saj relativisht të ngushta ushtarake me Mbretërinë e Bashkuar dhe SHBA-në e bënë atë më të prirur për t’u bërë një objektiv në një luftë bërthamore.
Në këtë fushë, Zelanda e Re shfaqi disa avantazhe, thanë autorët, me statusin e saj të gjatë pa armë bërthamore. Elasticiteti i saj në rast të një rënie të menjëhershme të temperaturës globale të nxitur nga një periudhë errësire (kudo në Zelandën e Re është relativisht afër oqeanit, duke e mbrojtur atë nga rëniet ekstreme të temperaturës) gjithashtu do të ndihmonte.
“Ne kemi këtë ekonomi super efikase të eksportit të ushqimit që mund t’i ushqejë zelandezët disa herë vetëm nga eksportet”, tha një nga autorët e studimit, Prof Nick Wilson nga Universiteti i Otagos, Wellington. Edhe në skenarin më të keq – një ulje prej 61% e të korrave gjatë një dimri të zgjatur bërthamor – zelandezët do të kishin ende mjaft për të ngrënë, shtoi ai.
Pavarësisht bollëkut të ushqimit të Zelandës së Re dhe renditjes së saj të lartë në matjet e kohezionit social, një mbyllje e tregtisë globale mund të përshpejtojë kolapsin social me shkallë, shtoi Wilson.
“Jam i shqetësuar për një siguri të rreme për Zelandën e Re”, tha Wilson. Vendi nuk kishte më asnjë stabiliment për rafinimin e karburantit dhe është shumë i varur nga importet për naftën, pesticidet dhe makineritë e nevojshme për të mbështetur sektorin e tij dominues bujqësor.
Vendet e tjera ishullore do të ishin në gjendje të prodhonin mjaftueshëm ushqim në një krizë të tillë, shkruan Wilson dhe bashkëautori Dr. Matt Boyd, por kolapsi i mundshëm i industrisë dhe kohezionit social e vënë në dyshim qëndrueshmërinë e tyre. Kina, Rusia dhe Shtetet e Bashkuara mund të shohin rënien e prodhimit të ushqimit deri në 97% sipas modeleve bërthamore të dimrit dhe do të detyrohen të mbështeten në teknologjitë e reja të prodhimit të ushqimit.
