Duket se organizata kriminale që vepronte në Kapshticë dhe e çmontuar së fundmi nga Shërbimi i Punëve të Brendshme të Republikës së Greqisë, ka mbajtur bashkëpunim me grupe të tjera kriminale aktive në trafikun e emigrantëve, duke rezultuar në arrestimin e 14 personave, përfshirë shtatë oficerë policie.

Siç rezultoi nga hetimi afatgjatë i Policisë, organizata vlerësohet të jetë një “lidhje” në një zinxhir më të gjerë trafikimi nga Shqipëria, pasi gjatë hetimeve nga autoritetet, ka pasur informacione nga Departamenti i Policisë së Aeroportit Shtetëror të Selanikut për tentativën për t’u larguar nga vendi të shtetasve të huaj të Shqipërisë, të cilët kanë hyrë në territorin grek në mënyrën e mësipërme, nëpërmjet stacionit kufitar të Kapshticës.

Kantina dhe “udhëheqësi”

Anëtarët e organizatës kriminale kishin si bazë një kantinë e cila i përket “trurit” të grupit dhe ndodhet ngjitur me Stacionin Kufitar të Kapshticës. Kantina në fjalë është thuajse ngjitur me Departamentin e Kontrollit të Pasaportave të Kapshticës, e cila u mundësoi anëtarëve të grupit të kenë kontakte të drejtpërdrejta vizuale me personat që dëshirojnë të hyjnë apo dalin nga Greqia dhe anasjelltas, por edhe të justifikojnë praninë e tyre të përgjithshme në një hapësirë ​​më të gjerë, pa ngritur dyshime në organet e ndjekjes për veprime të mundshme të paligjshme nga ana e tyre.

Në këtë zonë ndodhej “nënkryetari” i organizatës, punonjës i një kompanie private që ofronte shërbime telekomunikacioni, i cili bashkë me “liderin” u takua me taksistët që bashkëpunonin me grupin. Drejtuesit, pasi merrnin pasaportat nga emigrantët në fjalë, merrnin përsipër transportin dhe dorëzimin e tyre, kryesisht tek “udhëheqësi” i grupit ose “nënkryetari”.

Ata i mbajtën në kantinë për një kohë të shkurtër dhe më pas ua dorëzuan punonjësve të policisë bashkëpunëtore, në mënyrë që këta të fundit të procedonin me vërtetimin e rremë të tyre, duke vendosur vulat hyrëse-dalëse të Kapshticës.

Më pas anëtarët e organizatës morën pasaportat dhe ua shpërndanë të interesuarve kundrejt pagesës, natyrisht. Në fakt, mes emigrantëve që u “shërbyen” ishin edhe persona ndaj të cilëve ishte në fuqi ndalimi i hyrjes, për shembull, për përfshirjen e tyre në rastet e trafikut të drogës.

Për “shërbimin”, organizata kriminale arkëtonte të paktën 350 euro nga çdo emigrant i interesuar, shumë që herë pas here rritej në varësi të veçantisë së çdo rasti. Shuma e parave në fjalë zakonisht merrej nga taksistët që ishin anëtarë të grupit.

Bisedat dhe emrat e koduar

Më poshtë renditen bisedat treguese që pasqyrojnë modus operandi të anëtarëve të organizatës kriminale.

Një taksist duke iu referuar veprimtarisë së paligjshme të “liderit” të grupit thotë në vetën e tretë: “Hej, marrin para çdo ditë nga unë”, “Mund të bëjë rreth 500 euro në ditë, të zeza…”.

“Nëndrejtuesi” i organizatës duke iu referuar një personi të tretë për një pretendim për një shumë prej 400 eurosh: “Jo të thashë, të thashë që në fillim dua 200, tjetri kërkon 200… unë çdo ditë… mendjen me radhë”.

Një nga policët e përfshirë vazhdon t’i “rekomandojë” ndryshimin e të dhënave të pasaportës një të huaji për të nxjerrë një (pasaportë) të re, duke arritur kështu hyrjen në vend.

Emigranti: Kemi një rast që është gjobitur prej tre vitesh. Nëse ka një pasaportë të re, a mund të hyjë?

Polici: Jo, ai duhet të ndryshojë faktet.

Emigranti: A duhet të ndryshojë detaje?

Polici: Po, po, data e lindjes duhet ndryshuar.

Emigranti: Vetëm kjo?

Polici: Dhe ndonjë germë në emër, kështu.

Taksistët e paligjshëm duke iu referuar “liderit” dhe një taksisti bashkëpunëtor thonë: “Më tha të fshij bisedat që kemi bashkë. Pse për çfarë po flasim? “Jo sepse po monitorojnë telefonat…” E kuptoni sa të frikësuar janë.”

Një nga punonjësit-partner të policisë po kontrollon sistemin elektronik të EL.AS. për ekzistimin e masës administrative ndaj një shtetasi shqiptar dhe organizon një takim personal me “nënkryetarin” e grupit për ta informuar për rezultatin e kësaj.

Polici: Më thuaj datën e saktë.

“Zëvendës shefi”: Prit. Shtatë i nënti një mijë e nëntëqind e nëntëdhjetë e tetë (7/9/1998).

Polici: Jo, është e pastër, nuk ka asgjë. Prisni.

“Zëvendësshefi”: Nuk ka gjobë?

Polici: Prit pak që ta shoh edhe unë. Jo, prit, ka diçka, po, po, ulu. Ulu, do të vij të të them, prit.

Në të njëjtën kohë, për sigurinë e tyre, anëtarët e organizatës përdorën terminologjinë e kodit. Më konkretisht, pasaportat quheshin “të kuqe” ose “qershi” (duke iu referuar ngjyrës së pasaportave shqiptare), “ajo”, “letër”, “letër”, “këto”, ndërsa paratë quheshin “kafe”.

Çilleri dhe biseda e shoferit me vajzën e tij

Vlen të theksohet se një nga policët e përfshirë ka pasur rolin e “chiliadoros”. Në mënyrë të veçantë, një tjetër oficer policie i përfshirë i kërkoi kolegut të tij të vëzhgonte zonën gjatë aktit të vërtetimit të rremë të pasaportave për të mos lejuar që dikush i panjohur të hynte në vendngjarje.

Biseda e mëposhtme është tipike:

Polici: Hesht, hesht. … Shiko majtas e djathtas, të mos vijë njeri, të mos vijë njeri.

Oficeri i policisë “Chiliadora”: Të iki?

Polici: Jo, shiko majtas e djathtas, po të them, mos të vijë njeri, të mos vijë njeri dhe…

Në të njëjtën kohë, tregues është edhe biseda që një taksist i përfshirë ka zhvilluar me vajzën e tij, në të cilën ai ka treguar sa vijon:

Taksisti: Kam marrë 400 nga Hasani. 150 i dhashë.. “merr e vulose vetë”. 250 për mua… Pesë pasaporta u bënë, kjo.. jo katër pasaporta këtë muaj… Shkova t’i jap pasaportën brenda në kantinë…

Vajza e shoferit: Ah. A e ruan për ju në kantinë?

Taksisti: Domethënë e mban.. Merr 150 euro për çdo pasaportë.

Vajza e shoferit: Ah, a shkon pas kur t’i jepet rasti, kur shkon t’i tregojë kafen?

Taksisti: E vulos ai, nuk e vulos unë… Ma sjell prej andej ai.