Miliona njerëz në mbarë botën i kishin sytë dhe mendjen në Francë ketë të dielë ku Presidenti centrist dhe europeist në fuqi, Emanuel Makron po përballej në kutitë e votimit për një mandat të dytë me sfidanten e tij të së djathtës ekstreme, Marine Le Pen.
Franca është një vend i madh demokratik, lokomotivë e BE-së, fuqi politike dhe ushtarake me peshë e Aleancës Euroatllantike. Zgjedhjet atje janë gjithmonë ngjarje me ndikim përtej kufinjve të vendit. Rëndësia e tyre ndërkombëtare ishte më e madhe se kurrë kësaj here. Arsyet ishin sheshit. Franca ishte i pari vend i madh i BE-së dhe NATO-s që po bënte zgjedhje në mes të agresionit barbar të Rusisë kundër Ukrainës; kandidatja e bllokut të vetpagëzuar sovranist, zonja Le Pen, njihet prej vitesh si aleate e Putinit dhe mbështetet fort prej regjimit të tij në kuadrin e politikës së Moskës për shtrirjen e dominimit rus në Europë e me gjerë përmes zhbërjes së NATO-s dhe BE.
Fitorja e Le Pen do të kishte qenë në këtë kontekst një sukses i jashtëzakoshëm për vrasësin e civilëve, fëmijëve, grave dhe pleqve ukrainas; do të kishte qenë një thikë pas shpine për Ukrainën e martirizuar, që po i rreziston heroikisht invazionit rus duke u shndërruar në Termopilen botërore të lirisë dhe demokracisë në kohën tonë. Siç vinte në dukje sot amerikania Washington Post, fitorja e Le Pen do të kishte provokuar një goditje shokuese në gjirin e NATO-s. Pse jo, një tronditje të rendit botëror dhe një ripërcaktim të aleancave nga ana e Francës.
Kjo fatkeqësi nuk ndodhi. Franca kaloi. Skenarët apokaliptikë u ndalën në kutitë e votimit nga një shumicë solide prej 58, 5 përqind zgjedhësish për Makron, kundrejt 41,5 përqind për Le Pen. Me të drejtë, përveçse një dëshmi e aderimit të gjerë të votuesëve francezë në vlerat e Bashkimit Europian dhe NATO-s, fitorja e Makron po mirëpritet në mënyrë të veçantë pikërisht në kontekstin e luftës në Ukrainë.
Përtej krizave e ndarjeve të brendshme, lajmi i mirë i markës franceze për mbarë botën është ai që në fund të fundit qytetarët francezë zgjodhën në shumicë një burrë të mbështjellë me flamurin e Bashkimit Europian, një euroatlantist dhe liberal pragmatist, i qartë dhe i prerë në qëndrimet e tij kundër populistëve dhe “ sovranistëve” të ektremit të djathtë e të majtë. Me Emanuel Makron në timonin e Francës, demokracia dhe integrimi europian e euroatllantik janë “en marche” ( në ecje) siç është edhe emri i lëvisjes së tij politike.
Nga kjo pikpamje fitorja e Makron është një ngjarje shumë e gëzueshme edhe për gjithë shqiptarët që aspirojnë integrimin e Shqipërisë në BE dhe forcimin e pranisë së saj në NATO. Fitorja e tij na ndihmon të hapim edhe më shumë mendjet. Të jemi dhe të ndihemi edhe më shumë perëndimorë. Të vetëdijesohemi edhe më shumë për rëndësinë jetike që ka për demokracinë , zhvillimin dhe sigurinë tonë të qenët në NATO dhe në BE nesër. Të fusim mirë në mendje se vetvendosja jonë si komb është amerikano-europiane në përcaktim, se pavarësia dhe sovraniteti ekzistojnë dhe garantohen vetëm duke qenë pjesë e NATO-s dhe BE-së. Jashtë tyre apo kundër tyre sovranizmi është paradhoma e iliberalizmit, autoritarizmit dhe diktaturës. Parullat e bukura të “ sovranizmit”, si ato që u munden në Francë, e kanë me NATO-n e në radhë të parë me SHBA. Jo rastësisht “ sovranistët” në Europë kanë si rregull mbështetjen e regjimeve autokratike apo njëpartiake si Rusia dhe Kina. Edhe kur nuk njihen prej tyre, dashje pa dashje, çojnë ujë në mullirin e tyre.
Zgjedhjet presidenciale në Francë nxorën në agorën e debatit dhe gjykimit temat e mëdha të demokracisë dhe paqes.
Fitoi kthjellësia.
Merci Francës.
Merci, presidentit Makron.
Gazeta Mapo
