Brazili ka bërë të mundur pas një kohe të gjatë dhe lumë kërkesash nga drejtësia italiane, ekstradimin e bosit të “Ndraghetas”, Rocco Morabito drejt Romës.

55-vjeçari, tashmë njeriu më i kërkuar në Itali, i dyti pas Matteo Messina Denaro, zbarkoi në aeroportin e Ciampinos gjatë natës. Edhe pse me vonesë në krahasim me atë që pritej, ulja e avionit “Falcon” me Morabiton në bord ishte planifikuar për në orën 2:45 të mëngjesit, ndërsa tani atë e pret procedura kanonike dhe mbi të gjitha burgu i rëndë.

Morabito rezultonte i zhdukur prej tridhjetë vjetësh dhe pasi u kap në Brazil ai nuk e donte burgun italian ashtu siç nuk e do vetë “Ndrangheta”. Ai është një ndër të parët që këmbënguli për hapjen ndërkombëtare të bandave dhe që ishte bërë mbreti i agjentëve të kokainës, ndaj preferonte që burgun ta kryente në Brazil.

Për të mos përmendur që në burgjet e Amerikës së Jugut ka rebelime të shpeshta që shkaktojnë arratisje masive dhe, në përgjithësi, brishtësia e disa kombeve, të rrezikuara nga lëvizjet autoritare ose grushtet e shtetit, ngatërron çdo aspekt të shoqërisë civile, me pak fjalë, duke përfshirë burgjet.

Duke përfshirë këtu edhe korruptimin e atyre që i komandon, Morabito mund të hapte skenarë të papritur, përderisa është gjithmonë gati me kokën, këmbët dhe portofolin për t’i ikur drejtësisë.

Sa për klanet, Rocco Morabito, aftësia e të cilit si shahist për të parashikuar lëvizjet me dinakërinë befasuese vlerësohet dhe siguria e të cilit për të qenë i bekuar nga Zoti, i paprekshëm, që nuk do të fundoset kurrë edhe nëse bie, është karakter i pakëndshëm.

Në Itali, ai ruan sekrete të degëzuara në komplote të pafundme dhe nuk ka rëndësi nëse këto ndodhin kryesisht mes Argjentinës, Uruguait që e futi në burg, dhe në fund Brazilit.

Ishte maji i vitit të kaluar, kur i armatosur me njohuri të gjera në të gjithë kontinentin, Morabito ishte ndoshta i bindur jo aq shumë për të lënë qelinë e tij përsëri, por për të mashtruar me letrat dhe për të shmangur riatdhesimin.

Dhe në fakt, në lojën e ndërlikuar që rregullon ekstradimet, ku mjafton rreshti i shkruar keq i një faksi apo një rresht burokratik për të zhvlerësuar dispozitën, nisja e tij drejt Italisë u shty. Në rendin e ditës, hetuesit italianë duhet të kishin shkuar në Brazil shtatë ditë më parë dhe e realizuan vetëm të dielën ekstradimin, por është një vonesë e mirëpritur pasi gjyqësori dhe diplomacia janë marrë me këtë çështje.

I mbiquajtur u tamunga në alfabetin jo të sofistikuar të ‘Ndranghetas’, që do të thotë pronar i një Munga, një automjet fuoristradë i prodhimit gjerman, që në moshë të vogël Morabito u përpoq, qoftë edhe estetikisht, të distancohej nga skemat klasike të burrave të klanit mafioz.

Ky demarkacion ndodhi falë edhe faktit se ai shikonte shpesh botën, dhe nuk është rastësi që, në ato vite të kërkimeve të karabinierëve në Afrikë, ai jetonte në vilë me një grua portugeze, me elegancë të madhe, të dashur dhe të sofistikuar, e cila i mirëpriti hetuesit me fustane që tregonin një qetësi natyrore në krahasim me të afërmit e të kërkuarve që bërtasin, pengojnë operacionet dhe kërcënojnë me veprime ligjore.

Pastaj, në ato bunkerë hiperteknologjikë, ishte jo vetëm aspirata e një shefi të fuqishëm për të përdorur më të mirën në treg për “mbrojtjen” e tij, por edhe shembulli praktik i nevojës për t’u rinovuar, për të parë nga e ardhmja, për të dalë nga një logjikë provinciale që solli skema të paracaktuara si trashëgimi baballarësh, gjyshërish, dajash dhe vjehërrish.