Kjo është panorama e banesës së familjes Bego: një shtëpi e rrënuar, me mure plot lagështirë mes një të ftohti të acartë që ndihet në të katërta anët. Të ardhurat totale për 5 frymë janë 200 mijë lekë të vjetra në muaj që merren nga dy kempet. Por këto para nuk mjaftojnë. Fëmijët tregojnë mes lotësh që shumë herë kanë fjetur pa bukë.
“Vetëm motra dhe babi marrin kemp, dhe në muaj kemi 200 mijë lekë dhe nuk na dalin pasi jemi 3 fëmijë në shkollë. Ushqimet i marrim me listë dhe kur presim muajin tjetër që marrim kempet, i paguajmë borxhet, por jo të gjitha sepse ngelim pa gjë për vete. Pasi vdiq gjyshi, ka patur momente kur nuk kemi pasur për të ngrënë e ka patur edhe netë që kemi fjetur pa ngrënë bukë. Ndonjëherë e lyenim një fetë bukë me vaj dhe e hanim, ndonjëherë na bënte babi pengjir për ditëlindje e nuk është se e festojmë si gjithë fëmijët e tjerë”,-rrëfejnë vajzat.
Shumë herë Amarildo është drejtuar në market për të blerë bukë, por është kthyer duarbosh.
“Shkoj për të marrë bukë dhe nuk më japin pasi duan lekët në dorë, kthehem në shtëpi duke qarë. Shumë herë më ka ndodhur që të fle pa ngrënë bukë. Iki në shkollë pa ngrënë, po c’të bëj…ato kushte kam. Ata blejnë çdo gjë të mirë, kurse unë jo. Ata çdo ditë ndërrojnë rrobat, unë me këto rri. Shokët më thonë më shumë që pse si ndërron rrobat apo s’ke? Dhe mua më vjen shumë keq kur më thonë ashtu, shumë tallin. Kur mbaron shkolla, në vend që të bëjmë pushime, mbledhim hekura. Kur na shohin, fshihemi se na përbuzin. Marrim 2-3 mijë lekë të vjetra e blejmë bukë. Shtëpia ka shumë lagështirë, është shumë ftohtë këtu. Do doja të kisha një shtëpi të rregullt dhe të ngrohtë”,-thotë vogëlushi.
“Çdo gjë që kemi e kemi falë xhaxhallarëve se vetë nuk kemi patur mundësi. Kur na griseshin çorapet ndonjëherë, ne nuk blenim të reja, por qepnim të vjetrat. Këpucët i blejmë një herë në vit. Këpucët e motrës i marr unë, kurse motra merr këpucët e mamit, se nuk kemi mundësi. Ndihem shumë keq se rrobat unë i mbaj pothuajse një muaj, kurse fëmijët e tjerë i ndërrojnë”,-tregojnë vajzat.
Një operacion i gabuar në fëmijëri i kushtoi dëgjimin 41 vjeçarit nga Maliqi. Tashmë ai nuk mund të punojë dhe t’iu sigurojë bukën fëmijëve të tij.
“Kam bërë operim kur kam qenë fëmijë i vogël dhe më ka humbur dëgjimi, arrij vetëm të lexoj buzët. E kam patur shumë shumë të vështirë. Fëmija thonë: “O babi, o babi”; po ca të bëjë babi i shkretë. Pa punë jam se nuk dëgjoj nga veshët. Marr ndonjë borxh te kushërinjtë, te byrazerët”,-thotë babai.
Amaridlo mes lotësh na thotë se shumë herë ka dëgjuar banorët e tjerë të shajnë të atin për shkak se nuk dëgjon.
“Babin e shajnë shumë herë, i kam dëgjuar ti thonë nga të gjitha fjalët. Kur bëhet fjala që më shajnë familjen mërzitem shumë. E dua shumë familjen time!”,-thotë 9 vjeçari.
(BalkanWeb)
